63.Minik bir anı

Oy sınırı;45*

!Yazın hatası varsa kusura bakmayın!

Merhabaaaaaa

İki hafta sonra ben geldim.Umarım varlığımı unutmamışsınızdır.

Bazı konular hakkında konuşacağım ama bölümün sonunda yazacağım onları.O yüzden lütfen bölümü bitirdikten sonra aşağıda yazdıklarımıda okuyun.

Burada çok bir şeyden bahsetmeyeceğim.Bölüm yaklaşık üç bin kelime oldu.Bu noktada sizden istediğim şey bir sürü yorum yapmanız.

Hepinize keyifli okumalarrr
*****

Duyduklarım sinirimi arşa çıkarmaya yetmişti.Hiç vakit kaybetmeden oturduğum yerden kalkarak kapıya ilerlemiştim.Kızlarda arkamdan geliyordu.Kapımın yanında duran sopayı sıkıca kavrayarak kapıyı açtım.Bu sırada parla beni tutmak için öne atılmıştı.

”Ay Minela biraz sakin mi olsan ?Belki tahmin ettiğimiz gibi değildir ?”Kolumu ondan kurtarmaya çalıştım.

”Yanlış anlaşılma mı yoksa doğru anlaşılmamı bunu gidip öğreneceğim izninizle.”

”O elinde ki sopayı bırak o zaman.”

”Asla!”

”Ya kızlar sizde yardımcı olsanıza.”diye destek istedi parla.Sumru fazla keyifliydi.

”Valla ben bu anı kaçıramam o yüzden tutmayın küçük enişteyi.Dev eniştemizi dövme zamanı geldi.”Kolumu çektiğim gibi kapıyı açtım ve çıktıktan sonra kızların suratına kapattım.O kadar öfkeliydim ki gözlerim ateş ediyor olabilirdi.

İki adımda arazın kapısına varınca gördüm o terlikleri.Gerçekten de kadın terliğiydi bunlar.En kritik kısım ise kadının terlikleri benim terliğim ile aynıydı.

”Elalemin kadınları ile görüşmen yetmiyormuş gibi bir de terlikleri benimle aynı olan bir kadını evine aldın demek kızılkurt.Bende minelaysam senin o gözlerini oyacağım!”Kapıyı ara vermeden alacaklı gibi çaldığımda bu ses boş kordirda yankılanıyordu.

Kapı saniyeler sonra açıldığında kapıya vurmak için kaldırdığım yumruğum havada kalmıştı.Bakışlarım ise kapıyı açan kişi de yani arazdaydı.Belki onu görünce sakinleşirim diye düşünürken onun o halini görmek beni delirtmişti.

Çünkü üzerinde sadece siyah bir sporcu atleti vardı.Bu da yetmiyormuş gibi saçı başı karışmıştı.Tam olarak ne oluyordu ?

”Güzelim senin ne işin va-“

”Kes sesini yüzbaşı!Aşk falan demem elimin tersi ile çakarım bir tane!Şimdi çekil önümden!”O daha üzerinde ki şoku atlatamadan ben onu kenara iterek girmiştim içeri.İlk olarak odaları gezmeye başladım.Hepsi boştu.Araz kapının önünde dikilmiş aval aval bakıyordu bana.

”Bakma bana öyle kızılkurt.Nerede o pembe terlikli kadın ?”

”Ne kadını ?”dedi boş bir bakış atarak.Onu dinlemeden salonun kapısını açıp içeri girdim.Bir beden gördüğümde bağırmıştım.

”Al işte burada o kadı-“Sözlerimi yarıda bırakan şey gördüğüm bedenin bir kadına değil de bizzat öz abime ait olmasıydı.Koltukta uzanıyordu sereserpe.Onun da saçı başı araz gibi dağılmıştı ve üzerine bir şey dökülmüştü.

”Abi ?”

”Abisinin gülü ?”

”Minela ?”

”Araz ?”

”Kenafir göz ?”

“Ya ne diyorsunuz siz be!”diye yükseldim.Döngüye girecek durumda bile değildim o kadar vahim yani.

”Asıl sen ne diyorsun kız ?Ne işin var senin burada ?”dedi abim.Elimde ki sopa ile onu işaret ettim.

”Garip olan şey benim değil senin burada olman.Abi ben seni evden gönderdiğimde sen araza mı geldin ?”

”Evet.”dedi büyük bir genişlik ile.”Bir işe yarasın dedim geldim.Ama pek hoş karşılanmadım.Sen yol yakınken bu adamdan vazgeç.”

”Abi bir dur,şuan seninle uğraşamayacağım.Bu evde bir kadın var mı yok mu ?”Arazdan önce abim atıldı söze.

”Nasıl bir kadın ?”

”Pembe terlikli kadın.”Anlamıyor muydu bunlar beni ?

”Bu evde bir kadın yok yavrum.”dedi araz şoku atlatarak.

”O zaman pembe terlikler kimin ?!”

”Benim.”Gözlerim irileşmişti.O terlikler abime mi aitti yani ?Abim ona olan bakışlarımı görünce kahkaha attı.Terlikler benim demişti.Onun olamayacağına göre,

evden çıkarken benim terliklerimi giymişti yani!

”Şu tipe bak ya ?Ne oldu kız yakıştıramadın mı bana ?”Şu ana kadar yaşadığım sinirin kaynağı bu basit şey miydi yani ?Ellerimi başıma yerleştirerek gözlerimi yumdum.

”Sakin olmalıyım,sakin olmalıyım.”

”Minela sen tam olarak ne anladın ?”diye sordu Araz.Onunda boşu boşuna hakkına girmiştim.Abim koltuktan ayağa kalktı.

”Burası baya karışacak anlaşılan.Sana başarılar kızılkurt.”Bunların hepsini sırıtarak söylemişti oysa ki şuan burada olma sebebimde oydu.Abim benim beklemeyeceğim şekilde odadan çıkmıştı.Bir kaç saniye sonra da dış kapının sesini duymuştuk.Şimdi arazla yalnızdık.Kollarımı göğsümde birleştirerek tek ayağımı ritmik bir şekilde sallamaya başladım.Şuan fazlası ile huysuzdum.

”Güzelim artık bana açıklayacak mısın ne olduğunu ?”diye sordu araz biraz yakınlaşarak.Dik bir bakış attım.

”Evde bir kadın var sandım.”Garip bir ifade belirdi yüzünde.

”Orasını anladım da seni bunu düşünmeye iten şey neydi ?”

”Kapının önünde ki kadın terlikleri mesela.Ya abimin senin yanında olduğunu bana söyleseydin belki anlayabilirdim.”

”Bir dakika bir dakika sen benim bu evde bir kadınla yalnız olduğumu mu düşündün ?”Son cümlemden çok ilk cümleme takılmış gibiydi.

”Ne bileyim öyle birden görünce çok sinirlendim bende düşünmeden davrandım.”Bakışlarını yere eğmişti.Durgun bir ifadesi vardı.

”Benim böyle bir şey yapacağımı düşüneceğini beklemezdim.”dedi hemen sonrasında.”Senin gözünde nasıl bir adamım bilmiyorum ama ben gönlümü de evimi de tek bir kadına açarım Minela.Bir şüphen varsa lütfen şimdi söyle.”diye ekledi.Bu konuda onun alınacağını düşünmemiştim ama onun yönünden bakınca kötü bir durumdu.Ona güvenmediğimi düşünüyordu.

”Ben sana güveniyorum araz.”dedim eline uzanarak.”Bir yanlış yapmayacağından da eminim.Beni yanlış anlamanı istemiyorum.Sadece sinirlendim.Ve sen kapıyı bu halde açınca beynim zonkladı.”Üstünün neden bu halde olduğunu çözebilmiş değildim.Biraz savaştan çıkmış gibi duruyordu.Atletten belli olan kaslarına ise odaklanmamak için çaba harcamam gerekiyordu.

”Yavrum hiç öyle bakma çünkü bu halimin sebebi o abin.Adam iki dakika sabit duramıyor,eli dursa ayağı oynuyor.Allah eşi olacak kadına sabır versin.Seni de böyle karşılamak istemezdim kusura bakma.”

”Ben kusura bakmam ama benden başkasına o kapı bu şekilde açılırsa çok fena kusura bakarım kızılkurt.Bilmem anlatabildim mi ?”Bunları söylerken işaret parmağımı göğsüne bastırmıştım.Gülmemek için yanağının içini dişlediği gözümden kaçmamıştı.Gözlerime odaklanarak bana doğru bir adım attı.Bu esnada elimi aramıza doğru kaldırmıştım.

”Önce git üzerine bir şey giy sonra çık karşıma.Beni de günaha sokuyorsun.Tövbe yarabbim.”Ondan bir kahkaha yükseldiğinde ona bakmıyordum.Ciddi anlamda dikkat dağıtıyordu.

”Bekle güzelim geliyorum.”Odasına gittiğinde bende salona göz attım.Masa ve koltuk biraz dağılmıştı.Bu da arazın abim hakkında söylediği şeyleri destekliyordu.Bir kaç dakika sonra araz salona girdiğinde üzerinde siyah bir tişört vardı.

”Evet nerede kalmıştık bakalım ?”Omuz silktim.

”Bir yerde kalmadık.”

”Kaldık kaldık,sen sanki beni kıskandığından bahsediyordun ?”Hemen çattım kaşlarımı.

”Ben öyle bir şey söylemedim bir kere!Yalancı yüzbaşı.”Bir kahkaha daha duydum ondan.Baya keyif alıyordu bu halimden.

”Yalnız daha ilk günden benim rütbem senine ağzına dolandı.Hadi hayırlısı.”Ona hala ters bakışlar atıyordum.Birden elimin üstüne bir öpücük kondurunca bakışlarım sekteye uğradı.Koltuğa oturup yanına da beni çekti.

”Küstün mü peki bana ?”diye sordu gözlerini kırpıştırarak.İç çekmemek için zor durdum.

”Küsmedim.Ama sen yine de benim tribimi çek.”İkimiz de gülmüştük bu sefer.Onun benim nazımla oynaması çok hoşuma gidiyordu.

”O zaman şöyle başlayalım.”dedi bana doğru dönerek.”İkimiz de birbirimize güveniyoruz zaten.Ama benim hakkımda aklında bir şüphe kalsın istemem.Ben bu yaşıma kadar insanlarla meslek dışı iletişim kurmayan bir insandım.Tabi bazı şeyler değişti.Mesela sen girdin hayatıma.Seninle gülmek seninle konuşmak istedim her saniye.Elimden geldiğince bunu yapmaya da çalışıyorum.Yani kısacası güzelim,ben çapkın bir adam falan da değildim.Bil istedim yani.”Gülümseyerek dinlemiştim söylediklerini.Açıklaması gereken bir durum yokken bile tartışmak yerine uzlaşmaya baş vuruyor,kendisini sakince açıklıyordu.

”Peki hiç sevgilin oldu mu ?”Bu soru tamamen merakımdandı.Yoksa arazın geçmişini silmeye çalışacak değildim.

”Olmadı.”dedi araz vakit kaybetmeden.”Dedim ya insanlarla pek iletişimim olmazdı diye.”

”Peki senden hoşlanan oldu mu ?Hani çıkma teklifi eden falan ?Ya da böyle flört ettiğin kızlar oldu mu ?Tamam insanlarla konuşmamış olabilirsin ama ergenlik döneminde bile kimseden hoşlanmadın mı ?”

“Şimdi şöyle ki,”diye başladı.Bu noktada dikkatimi arttırdım.”Benim özel olarak hoşlandığım kimse olmadı.Çıkma teklifi mevzusuna gelecek olursak yalan yok lise de bir kaç defa bu teklifi aldığım olmuştu.Ama cevap bile vermemiştim.Bunun da ilerisine gidip kitaplarıma romantik notlar yazıp bırakan kızları saymıyorum bile.Ben kimse ile flört etmedim ama onlar etmeye çalıştı desem yeridir.Soruyu anlamadım bahanesi ile yanıma gelip tüm süre boyunca beni kesmeleri dışında sorun yoktu.”Sonlara doğru duyduklarımla kaşlarım çatılmıştı.Araz beni dinlemeden devam etti.

”Hatta bir keresinde bir kız test çözerken gözlerime iltifat etmişti.İnsan gözlerine bakınca ormanda kaybolmuş gibi hissediyor demişti bana.Bir de sınıfın en popüler ve güzel kızıydı.Ama bak harbi güzeldi.Böyle altın sarısı saçlar ela gözler falan-“

“Araz!”Gözlerim kocaman açılmış sinirden suratım kızarmıştı.Resmen bana lise de gördüğü güzel kızı anlatıyordu.Hemde hiç çekinmeden!

”Çok mu beğendin sen ?O zaman git o altın sarısı saçlı ela gözlü kıza koş.Çünkü ben gidiyorum.”Koltuktan bir hışımla kalktım.Daha kapıya yaklaşmadan araz beni kolumdan tutup durdurmuştu.

”Yavrum nereye gidiyordun sen ?”Yüzünde hain bir sırıtış vardı.Ağzının ortasına koyacaktım bir tane o olacaktı en sonunda ha!

”Bana bak araz karşımda pişkin pişkin sırıtma valla döverim.Ayrıca evime gidiyorum.Sen o kızı zihninde daha rahat canlandır diye.”Tekrar gitmeye yeltendiğimde bu sefer kollarını arkadan belime sararak durdurmuştu beni.Nefesini saçlarımda hissediyorum.

”Ah İzmir güzeli ah!Hiçbir zaman anlamayacaksın değil mi bu kalbin bir tek sana ait olduğunu ?”Omuz silktim.O dediklerini demeden önce düşünecekti.

”Az önce sana şaka yaptınmcanım.Öyle bir olay yaşanmadı ve sınıfımızda öyle bir kız yoktu.Evet bazı teklifler aldığım doğru ama o kadar da fazla değildi.Ben sadece tepkini ölçmek istedim.”Yumruğumu havaya kaldırdım.

”Bu yumruk suratınla buluşsaydı mutlu olacak mıydın peki ?”Yumruğumu elleri arasına aldı.Sarılmayı bırakmıştı.Uzun süre temas etmek ikimiz içinde hoş değildi ama bazen bunu bile kontrol edemiyorduk.

”Ama sen benim bu bebeksi suratıma kıyamazdın,şu boya posa endama bak ya.”derken yan tarafda ki boy aynasından süzmüştü kendini.Bende aynadan kendimle göz göze geldiğimde üzerimde ki ev pijamaları ile biraz cadıya benzediğimi fark etmiştim.Araz da ev haliyleydi ama aramızda dağlar kadar fark vardı.

”Gidiyorum ya ben,sen burada bebeksi suratını övmeye devam et.”Yine ve yine kapıya yönelmeme izin vermemişti.

”Dur gitme be yavrum.Özlemedin mi beni ?”

“Yooo,”dedim rahatça.”Zaten hep beraberiz niye özleyeyim ?”

“Özlemişsindir bence.Ulan o abin bile beni özleyip evime geliyor.Sende özlemişsindir.Bugün işin var mı ?”Konunun değişme hızı garipti.Saat öğleni geçmişti ama hava henüz kararmamıştı.

”Yani işim yok ama kızlar evde,onları göndermem ayıp olur.Sen niye sormuştun ?”

“Bir şeyler yapalım mı diyecektim.Eğlenirdik beraber.Hem anı olarak kalırdı.”

”Başka zamana artık.Önceden söyleseydin ayarlardık.”Kapı çaldığında araza baktım.

”Abim geldi herhalde.Bizi bu kadar yalnız bırakmasına bile şükretmeliyiz.”Önde ben arkada araz olmak üzere kapıya ilerledik.Kapıyı açtığımda karşımda abim değil kızlar duruyordu.

”Ya bende şimdi yanınıza gelecektim.Kusura bakmayın ya beklemiş oldunuz.”Kapıdan çıkmak için adımladığımda parla durdurdu beni.

”Hiç gelme canım çünkü biz gidiyoruz.Sizin arazla işleriniz var belli.Size bol bol eğlenmeler.”

”Ya hayır saçmalamayın ya işim falan yok benim.Ayrıca neden gidiyorsunuz ?”Sumru kulağıma yaklaştı.

”Valla arkadanda ki adam hiç de öyle bakmıyor.Özlemiş seni anlaşılan.Bizden size bir kıyak,bunu iyi değerlendirin bak.”Suratım kızarırken hepsi bana birer öpücük atıp gitmişlerdi.

”Ama böyle çok ayıp oldu ya!”dedim araza dönerek.Kendimi çok kötü hissetmiştim.

”Ayıp olmadı güzelim,sadece bize vakit tanımayı seçtiler.Hem artık işin olmadığına göre yanımda kalabilir misin ?”

”Sen ne yapacaktın benimle ?”

”Yemek yapalım istiyorum,”dedi beni şaşırtarak.”Basit bir etkinlik gibi görülebilir ama güzel eğleneceğimizi düşünüyorum.Hem beraber yemek yeme fırsatımız da olur.”Bu fikir beni gülümsetmişti.

”Güzel fikirmiş ya.Tamam ben varım,hadi başlayalım.”Beni elimden tutarak mutfağa ilerletti.Mutfağa girdiğimizde askıda olan mutfak önlüklerini çıkardı.Birisini boynuma geçirdikten sonra araz benim için arkasını bağlamıştı.Bende onun önlüğünü bağlamıştım.Saçlarımı toplayacaktım ki araz benden önce davrandı.

”Ben hallederim güzelim.”Saçlarımı toplayacağını sanarken o saçlarımı örmüştü.Ona uzattığım toka ile örgünün ucunu bağlayıp omzuma bıraktı.Elimi istemsizce yaptığı örgü de gezdirdim.Sebepsizce çok mutlu olmuştum.

”Teşekkür ederim.”dedim.Gülümsedi sadece.Sonra dolaplara yönelip kullanacaklarımızı bir bir çıkardı.Ama benim ne yapacağımıza dair bir fikrim yoktu.

”Evet şefim bugün menümüzde ne var acaba ?”diye sordum kalçamı tezgaha yaslayarak.

”Aşkla harmanlanmış makarna ve tadında aşk olan bir tiramisu.”Minik bir kahkaha attım.

”İddialıyız diyorsun yani.”

”Her daim.”

O makarna için ocağa su koyarken ben sadece onu izliyordum.Bence buda bir destekti.

”Orada benim karizmamı izleyeceğinize buraya gelip biraz yardımcı olursanız çok sevinirim Minela hanım.”Sırıttım.

”Ben sana manevi destek sağlıyorum yeşil gözlüm.Kalbine destek veriyorum daha ne olsun.”Burnumu parmakları arasına alınca suratımı buruşturdum.

”Ya yapma şunu ya!”Burnumu bıraktıktan sonra ucuna minik bir öpücük kondurdu.Önce harlıyordu sinirimi sonra da söndürüyordu.Dengesizdi yani.

”Tamam ben ne yapacağım şimdi onu söyle bari.”Kenara koyduğu malzemeleri işaret etti.

”Sen tiramisumuz için krema yapmaya başlayabilirsin.Ben makarna için özel sosumu yapacağım.”

”Hay hay efendim.”Kenarda ki malzemeleri alarak ocağa yöneldim.Tüm malzemeleri karıştırıp kremanın katılaşmasını beklerken kapı çalmıştı.

”Ben bakarım.”dedikten sonra kapıya yöneldim.Kapıyı açtığımda abimle bakıştık.Ben onun varlığını tamamen unutmuştum.Suratında ki ifadeye bakılırsa biraz sinirliydi.

”Canım kardeşim benim,sen nerdesin dakikalardır orta da yoksun.Kenafir gözlüyü döv diye sizi yalnız bıraktım ama sen öldürdün mü ne yaptın ?”

”Yok abi bir şey yapmadım.Yaşıyor merak etme.Ya sen niye geldin ayrıca!”Kapıdan içeri girip göz gezdirdi.

”Sus kız,abine çemkirme!Hem siz ne yapıyorsunuz ?”dedi önlüğüme bakarak.Bu sırada araz da mutfaktan çıkarak yanımıza gelmişti.

”Gelmeseydin yemek yiyecektik demir.”dedi.Abim hemen cıkladı.

”Hiç yakıştıramadım size,demirsiz bir yemek hıyarsız bir cacığa benzer.Bunu aklınıza kazıyın.”Suratımı buruşturdum.Abim ve abimin ekstra anlamlı sözleri beni benden alıyordu.

Abim bizi bırakıp mutfağa giderken bizde peşinden gidiyorduk.Abim mutfağa girdiğinde çoktan bir önlüğü eline almıştı.

”Ama abi biz başbaşa yemek yapacaktık!”diye söylendim.Abim araza ters bir bakış attı.

”Ben seni bu herifle baş başa bırakamam.İstediğin kadar çemkirebilirsin.”Surat astım hemen.Bir romantik anımızı da bölme be adam.Abim önlüğü taktıktan sonra yaptıklarımıza baktı.

”Evet,başka ne yapıyoruz bakalım.”Araz kenarda duran sebzeleri gösterdi.

”Bizim Minela ile işimiz var zaten.Sen salata yapabilirsin.”Abim kafasını salladı.Ben kremamın başına yani ocağa geçerken araz yanımda sos hazırlıyordu.Abim ise kenarda kalmıştı.Ama o rahat durur muydu ?Asla.

Sebzeleri bir kaba koyduktan sonra aramıza yerleşip arazı kalçası ile kenara ittirmişti.Gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdım.Araz bu sırada sabır çekiyordu.Kremamı hiç mola vermeden karıştırıyordum.Araz suratı asık bir şekilde biber doğruyordu.Aramızda en keyifli olan abimdi.

“Oh canıma değsin oh oh ,oh canıma değsin.”diye şarkı mırıldanması da keyfinin en büyük kanıtıydı.Gerçekten zevk alıyordu bu durumdan.

”Güzelim oradan nane verir misin ?”Yanımda duran baharatlığı kavrayacaktım ki abim benden önce davranıp almıştı.

”Tabi veririm güzelim.buyur.”demişti bir de.Abim gizli araz fanı olabilir miydi ?

Araz baharatlığı alırken yine ağzının içinde bir şeyler mırıldanıyordu.Kaynayan suyun içine makarnaları eklemişti.Bende kıvamı tutan kremamı ocaktan alıp soğumaya bırakmıştım.

Abimin telefonu çaldığında ona baktım.Ama abim işine devam ediyordu.

”Telefonun çalıyor abi”

”Çalsın belki meşgulüm açamıyorum.”Bizi yalnız bırakmamak için telefon bile konuşmuyordu.Ama telefon çalmaya devam edince söylenerek ellerini yıkadı.Telefonu alıp mutfaktan çıkarken gözüm üzerinizde işareti yapmıştı.

O mutfaktan çıkınca arazın yanına ilerledim.

”Bitti mi işin ?”diye sordum.Bu sırada gözleri mutfak kapısındaydı.

”Bitmedi ama daha önemli işlerim var.”Ellerini yıkayıp telefonunda bir kaç tuşa bastı.Saniyeler sonra mutfağı bir şarkı sesi doldurmuştu.

”Ne yapıyorsun ?”diye sordum.Bir elini belime yerleştirdi.

”Fırsatı değerlendiriyorum diyelim.Bu romantik dansı bana lütfedeceksin değil mi ?”Bir elimi omzuna yerleştirdim.

”Tabikide.”Vaktimiz kısıtlıydı ama bu uslu duracağımız anlamına gelmezdi.Bir mutfakta arazla romantik bir şekilde dans edeceğimi hiç düşünmezdim.Ama oluyordu işte.

”Abim görse salatalık niyetine seni kesebilir.”dedim.Güldü bu sözlerime.

”Yanıma domates niyetine seni kesecek ise sorun yok.Yine birleşiriz sonuçta.”Sessiz bir şekilde güldüm.Bu sırada açtığı şarkının nakarat kısmı gelmişti.

“Öpsem bebek gözlerinden çok ağlatırlar

Sarsam seni kollarımdan, bir gün alırlar

Sevsem seni doyasıya yıpratırlar

Bir sürü kuru gürültü, parçalar sevgimizi ey kader

Böyle mi olmalı, solmalı sevgililer?”

”Biz hiç solmasak olur mu ?”

”Olur.Hemde çok güzel olur.”

Romantik bakışmamızı bölen şey araya giren abimin sesi olmuştu.

”Lan siz ne yapıyorsunuz ?”İkimiz de ayrılmadan kafamızı abime çevirdik.

”Dans ediyoruz.”dedi Araz.Abim bu sırada cinnet geçiriyor gibiydi.

”Ayrıl ulan ayrıl.İki dakika yalnız bırakmaya gelmiyor.Kene gibi yapışmışsınız.İlla dibinizde mi durayım ?”Sanırım bu gerekliydi.Arazla usulca ayrılıp yerlerimize geçtik.Tiramisunun tabanı için kedi dillerini kahvede ıslatıp tabağa yerleştiriyordum.Abim bu sırada salatayı bitirmişti araz da makarnayı süzüyordu.

Araz baharatları yerine koymak bahanesi ile yanıma gelip durdu.

“Mutfakta olmak sana ayrı bir yakışıyor gibi.Evlenince de böyle olur mu ?Her gün beraber yemek yaparız.Ama sen yorgun olursan ben her şeyi üstlenirim.Biz evlenelim yeter ki.”Konunun ne ara evliliğe geldiği hakkında bir fikrim yoktu.

”Böyle diyerek beni evliliğe mi yanaştırmaya çalışıyorsun yoksa ?”Yanağımdan makas aldı.

”Kim kime yanaşıyor hayırdır ?”Abimin sesi yine her şeyi bozmuştu.

”Kimsenin kimseye yanaştığı yok abi.Araz,senin mutfağa çok yakıştığını ve mutfağında her zaman seni görmek istediğinden bahsediyordu.”Araz bana şaşkın bir bakış atarken ben keyifliydim.Abimin yüzünde gururlu bir tebessüm vardı.

”Öyle mi ?Çok yakıştırdıysan her zaman gelirim kenafir göz.Kimsenin eksikliğini hissettirmem merak etme.”Orada ki kimse ben oluyordum galiba.Bisküvilerin üzerine kremamı dökerken araz hafifçe kulağıma eğilmişti.

”Çok keyif alıyorsun anlaşılan bu durumdan.Ama yanlış anlamışsın beni güzelim.Mutfağımda görmekten keyif aldığım kişi ayı abin değil sensin.”Yalancı bir şekilde kaşlarımı çattım.

”Sen benim abime ayı mı diyorsun kızılkurt ?Kendi cinsini yargılaman hiç hoşuma gitmedi.”Abim dediklerimi duymuş olmalı ki gülmüştü.

”Kimin kardeşi be!”diye destek vermişti bir de.Araz da gülmüştü bize.Kremamdan minik bir kaşık alarak araza uzattım.

”Baksana tadına güzel olmuş mu ?”Kaşık birden elimden çekilince ne olduğunu anlamadım.Kaşığı abim almıştı.Gözümün içine baka baka kremayı yedi.

”Çok güzel olmuş çok.Bir şey tattırmak istersen falan ben buradayım.”Hiçbir şekilde Araza pas vermiyordu!

Tatlımı bitirdikten sonra üzerine kakao serperek tatlıyı buz dolabına gönderdim.Arazda makarnayı sosla karıştırmıştı.Abim ise işlerini bitirdiği için sandalyeye oturmuş keyifle elmasını yiyordu.

“Yavrum tabakları uzatır mısın ?”Tabakların olduğunu tahmin ettiğim üst dolabı açtığımda servis tabaklarının en üst katta olduğunu gördüm.Şöyle bir sorun vardı ki ben oraya yetişemezdim.Kendi evimde bile o katlara genellikle ihtiyacım olmadığı eşyaları koyardım.

Parmak uçlarımda yükseldiğimde yine yetişememiştim.Arkamda bir sıcaklık hissettiğimde kim olduğunu anlamam çok zor olmamıştı.Araz uzanıp tabakları indirirken fazla yakındık.Araz dolabı kapattığında ona dönecektim ki birden arazın kafasına bir şey fırlatıldı.

Bir elma.

Araz elini kafasına koyarak şaşkın bir şekilde dönmüştü abime.Abim ise oturduğu yerden kalkmış sinirle bakıyordu bize.Hemen tezgahla arazın arasından çıkarak uzaklaştım.

”Abi ne yapıyorsun ayıp ama.”dediğimde bile abim bana bakmamıştı.Sadece araza kitlenmişti.

”Ulan ban rahat dur diyoruz durmuyorsun,uzak dur diyoruz durmuyorsun.Ne istiyorsun lan sen!”

”Abi lütfen kavga etmeyin.Çünkü çünkü ben açım yani kavga edemezsiniz tamam mı ?”Evet benim aç oluşum kesinlikle onlara engel olacaktı.İkisi de birbirine baktı.Sonra araz gülüşünü saklamak için kafasını çevirmişti.

Onların kavgasını engelledikten sonra beraber sofrayı kurduk.Yemeğe oturduğumuzda abim asla bizimle uğraşmaktan çekinmiyordu.Yemek belki de biraz tartışarak geçmişti ama abimin bilerek uğraştığına fazlası ile emindim.

Yine de bir gün arazı kabullenecekti.

*****

Bittiiiiiii

Nasıldı ?Lütfen yorum yapın sevip sevmemenize göre sahne yazıyorum çünkü.

Sizce demir ne zaman arazı kabullenecek ?Ya da kabullenecek mi ?

Pekiiii bizim çiftimiz ne zaman evlenir dersiniz ?Daha yolları var mı yoksa evlilikleri yakın mı ?

Bu arada okullar nasıl gidiyor ?Umarım çok yorulmuyorsunuzdur.

Oy atmamanız konusunda uzun uzun konuşmak istemiyorum çünkü bunu defalarca yaptım.Kısa bir süreliğine işe yarasa da sonrasında hemen bozuluyor.Arkadaşlar eğer oy atmayı bilmiyorsanız aşağı da yıldız işareti var oraya basmanız yeterli.Oyunuzu geri çekmek isterseniz de o yıldıza bir kez daha dokunuyorsunuz.

Oy vermenizi gerçekten istiyorum bakın nerdeyse 60 bin olacağız ama biz hala oy sorunları çekiyoruz.Bence bunu artık atlatabiliriz.Okul varken bölüm yazmak yeterince zorken hala sınırı geçmemiş olmanız daha da zorlaştırıyor.

Bir düzenimiz var ve bu bozulsun istemiyorum.Sizden rica ediyorum oy verin ve yorum yapın.Yorumlarınız benim için değerli.Keza oylarınız da öyle.Bölümü belki 200 kişi okuyor fakat 45 tanesi bile oy veremiyor.Sizce ben bu durumda ne yapayım ?

Sınırı azaltmayı düşündüm ama sonra biraz beklemeye karar verdim.Bu sıkıntının bir şekilde çözüleceğine inanıyorum çünkü.

Genellikle tüm bölümlerimi okuduğunuza göre kitabı seviyor olmalısınız şimdi size soruyorum peki neden beğenip oy vermiyorsunuz ?Bunu cevaplarsanız sevinirim.

Umarım bu konuda anlaşmışızdır.Bir daha bölüm geciktirmek istemiyorum.

Haftaya görüşelim.

Sizi seviyorum)))

Yıldıza basmayı unutmayın 💕✨