7. Bölüm

Karan Karaesiroğluları

İsa ile Arabadan inip eve dogru yürüdük zaten burada olan Devran da bize doğru gidiyordu evin bahçe kapısında elliye yakın adam koymuştum yirmi beş içeride yirmi beşi de dışarıda duruyorlardı Devran yanımıza geldi "bir sorun yok demi Devran" evin bana ayrılmış olan en üst çatı katı olan odaya geldik burası benim bu evde en sevdiğim yerdi kendi calışma odam Devran kendini tutamamış olacak ki " abi bir şey soracağım Levent in senin depoları basacağını nereden biliyordun " dedi odada bana ayrılmış olan koltuğa oturup " kızları arıyor du çünkü ilk aklına gelen şey ise kızları benim depoda tutuğumu sandı ve bütün depolarımı bastı bunu yapacağını biliyordum onun için de kızları buraya aldırdım ve sakladım kızları vermedim diye depolarımı bastı bu onun için yanlış bir karardı bu kadar da onun ölüm sebebi oldu" dedim

İsa​​​​​​" Abi aşağıdaki kızlar ne zaman gidiyor yani diğer kızların yanın gidecekler" dedi ona bakıp " akşam saat 10 gibi yola çıkarlar " dedim

Eflal Karsu

Aslı ile konuşmamızdan sonra kendimi sıcak suyun altına attımdı saatlerce sudan çıkmadım çıkmak istemiyorum da her banyoya girdiğimde her zamanki gibi yine elime keseyi alıp her yerimi keseledim derim tahriş olmuştu artık keselenmekten her ne kadar keselelensem de kendimi hala kirli gibi hissediyordum keseyi derime daha cok bastırıp keseliyorum kirli olan bedenimi temizlemeye çalışıyorum ama ne kadar temizlensem de yinede kirliyim...

" Eflal cık artık şu banyodan lütfen" Aslının sesiyle kendime geldim suyu kapatıp dolaptan bulduğum siyah bir bornoza sarıldım yavaş adımlarla banyodan çıktım nereye gittigimi bilmiyor dum bir odanın kapısını açıp içeri girdim bu odaya ilk defa giriyor dum her yer siyahtı yatak dolap kapı perdeler siyah tı içeriye daha fazla girdim burnuma kestane koktu cok güzel bir kokudu sanki daha öncede koklamış gibi içime bir his geldi daha çok içime derin bir nefes çektim aklıma bornozla olduğum geldi sonra dolapta bana uygun bir şey varmı diye actım kestane kokusu daha cok gelemeye başladı dolapta bir sürü takım elbise vardı kimin olduğunu bilmiyorum hepsi de marka idi bunları giyemezdim siyah dolabın diğer tarafını açtım icinde kısa tişörtler ve pantolonlar vardı içinden siyah bir tişört alıp giydim üzerime biraz büyük olmuştu tişörtü kokladıgımda yine burnuma kestane kokusu geldi altımada siyah bir pantolon giydim pantolon bana biraz uzun oldu tamamen siyaha büründüm odada daha fazla durmamak adına dışarı çıktım

Saat ona geliyordu karnım acıkmış tı bizim olan kattaki mutfağa gittim mutfak dolabı açıp bakınca içinde bir şey olmadığını gördüm dolaplı kapatıp bir aşagı kata indim her ne kadar inmemiz yasak olsada mutfak icin yasak olmaz dı herhalde yemek filan yoktu tam merdivenleri bitirdiğimde takım elbiseli bir adam tanıma gelip" buraya gelmeniz yasak hanımefendi lütfen kendi kartınıza çıkın " dedi adam ona şaşkınlıkla bakım cünkü bana hanımefendi dedi bana emir vermek yerine bana rica etti tuhafıma gitmişti "ıııı şey benim karnım açıktıda ve yukarıdaki kattaki dolapta yemek yokdu burada var mı diye bakacaktım " dedim ac olduğumu belli ederek "tamam hanımefendi ben size yiyecek birşeyler getiririm lütfen yukarıdaki mutfak ta bekleyin " adamın demesi üzerine indigim merdivenleri geri çıkmaya başladım

Sonunda karnımı doyurabilecektim o adam bana bir pizza getirmiş pizzayı alıp bir güzel yedim

Aynı koruma gelip " sizi Karan bey aşağıda bekliyor " dedi ona bakıp " neden" dedim korkmaya bakarak aklıma Bezranın bize yaptığı gelmişti bu adam da bize aynı şeyleri yapmak mı isteyecek " bilmiyorum hanımefendi lütfen benimle aşağıya gelin " dedi Bezranın yaptığı gibi yapacaklar sa neden bize iyi davranıyorlar "tamam geliyorum" adamla birlikte aşagı kata indik salona gelmiştik kızların hepsi buradaydı kızların yanına gidip koltuğun birine oturdum

" Bizi neden cağırdılar " diye sessizce bir soru sordu Mavi Mira ona bilmiyorum der gibi ağzımı büzdüm salona Karan bey ve yanında iki adam da gelmişti Karan beyin gözleri bütün kızlarda gezindi ve en sonunda bende takılı kaldı sonra kaşlarını çattık bir şekilde bana baktı yanlış bir şey mi yapmıştım ne olduğunu anlamadım sonra üzerime bakarken aklıma giydiğim kıyafetler gelmiş ti bu kıyafetler benim değildi duştan sonra bu kıyafetleri giymiştim Karan beyin kıyafetleri miydi o oda ona mı aitti korkarak ona baktım bana bakmayı kesip yönünün baska bir yere dönerdi neyse ki birşey demeden konuşmaya başladı bu gün gidip bu kıyafetleri çıkarmam lazım " bu gün buradan gidiyor sun uz " ona anlamayan gözlerle baktık nereye gidiyor duk Tuğba "nereye gidiyoruz bizi nereye götürüyoruz unuz " dedi kızlar da benim gibi korkmaya başladılar ellerim titremeye başladı "korkmayın sizi yurda götüreceğiz burada daha fazla kalmasınız yurtta daha güvenli olursunuz ayrıca sizin gibi birçok kadın ,kız , cocuk var orada istediğiniz işi yapabilirsiniz burada durmak sizin için pekte iyi olmaz " dedi bu saatte nereye götürülüyoruz bilmiyorum ama içimde bir kuşku vardı ya yalan söylüyorsa ya bizi sattıyısa ya bizi o gittiğimiz yerde öldürürse "şimdi herkes kalkıp kapıdaki minibüse binsin " dedi karan bey kızlar kalkıp arabaya doğru gittik arabaya bindik önümüzde bir tane daha araba vardı Karan bey bizimle beraber gelmedi 2 arabayla beraber yola çıktık nereye gittigimizi bilmiyorduk aradan biraz zaman gectikten sonra şehir dışına çıktığımızı fark ettimm Selen "nereye gittiğimiz söyleyeceksimiz iniz artık" dedi arabayı süren ve yanında oturan adama " size gerekli bilgiler verildi hanımefendi " dedi şoför koltuğundaki adam

Mavi Mira "ya hangi şehre gittiğimiz söyleyin İstanbul'da mı kalıcağız yoksa başka bir şehire mi gidicez" dedi adam sadece bakmakla kaldı bir cevap filan vermedi bunun üzerine hic kimse konuşmadı sadece yola odaklandık bir iki saat sonra da uykum geldiği için minübüsün koltuğuna yaslandım ve gözlerimi kapattım

Gözlerimi silah sesleri ile açtım neler oluyor diye baktığımda bizim ve özümüzdeki aracın hem arkasında hem de önünde arabalar duruyordu yirmiye yakın araba vardı silah sesleri daha çok gelemeye başladı önümüzdeki Arabanın içindeki korumaların hepsi yerde yatıyordu hepsi ölmüşmü " kafanızı koltukların arasına koyun ve kafalarınızı kaldırmayın " dedi şoförün yanındaki adam onlar da ellerine çoktan silahlarını alıp o adamlara sıkmaya başlamışlardı adamın dediği gibi yapıp kafamızı koltukların arasına koyduk Aslı "bunlar da kim bizden ne istiyorlar " dedi ona hitaben "bilmiyorum Aslı " silah sesleri daha devam ediyor ne olduğunu anlamadan bizim olduğumuz minibüs arabanın şoför kapısı açılıp şoför ve yanındaki adamı öldürdüler her yerde yatan adamlar kanlar vardı eli silahlı adam bize bakıp "inin arabadan " dedi farklı adamlar gelip arabanın kapısını açıp silahı kafamıza dogru dogrutu " inin çabuk çabuk" dedi adam arabadan inip diğer minibüs arabaya bindik korka korka .