İstençdışı Biliş
Ötekileşmiş benliklerin sesi...
|
Aşkın Biyopsisi
` En güzel,en büyük,en doğru şiir, korkutucu bir gerçeğin baskısı altında hiçbir şey söyleyememektir` der Abdülhak Hamit Tarhan.
İnsanlar şiirler, romanlar, hikayeler yazdı.Ama kimse asıl şiirin susmak olduğunu, bazen görmezlikten gelinen bir duygunun dengesizlik eseri haline geldiğini söylemedi.Bu suskunluk en nihayetinde `şiir` hakikatini doğurdu.
Şair duygunun seline kapılan, pembe incili kaftanına hani çamur değse bile, yazdığı şiirden dolayı dünyanın en mutlu adamına dönüşüyorsa şairdir.
Ey okuyucu! O şair benim ve o şiirleri hep yazmak adına hakikatin pençesinde doğru bir gerçeği,yanlış bir yalanı bulmak adına yola çıktım.
Ve anladım ki en güzel şiir ne yazılandır ne de okunması gerekendir.En güzel şiir , `şairin` ta kendisidir...
|
Lekeli Çığlıklar
Paranoyalar giyinmiş gecelerin alnındaki bir adak kanı gibiydi içimizde gizlenen insansı canavar hali.... Bu içsel işkencemizdeki benlik hissi.
Birtakım varoluşsal düaliteyle yazdığım şiirlerim.
|
Sende Kalan Sol Yanım
Çok özlüyorum senli bizli günlerimi.
En çokta benden gidişini....
|
Ellerın Yangın
Kendi ozgun siirlerimden olusmustur.
|
Yollar Ve İzler
Gökyüzüne yakın yıldızlara ve aya uzak kalmış , güneşin sıcaklığını içimizde hissedin.
|
Zilli Şiir
Şiirlerimi burada paylaşacağım.
|
Güneş Ve Ay Emir Şentürk |
Güneş Ve Ay
Sevgisini gösteremeyenlerin hikayesi.
|
Kum Saati
Zaman su misali akar önünde durulamaz...
|
Genç Şair Ömer Bayram
Uzun zamandır kaleme aldığım şiirlerimi siz değerleri okurlar için sayfalara döküyorum ..
|
Vatan
vatan adlı şiir çalışmam.
|
Seyrüsefer
Gökkuşağında açan bir rengim
|
İki Dost
Hayat yorgunları
|
Sevgi Pınarı
Bir insanı sevmekle başlayacak herşey
|
Bir Bahar Akşamı Atilla Çetinkaya |
Bir Bahar Akşamı
KENDİ ŞİİRLERİM
|
Yaşam Sesleri
Yaşamın başında olan bir gencin kaleminden dökülenler
|
Görünmeyen
Görünmeyen bir mutluluk için koşan adımlar...
|
Mezar Taşında Kırık Bir Kalem
Ölüm bir son gibi gelir bazen ama yeni bir başlangıçtır. Yeniden doğmak uğruna intihar ettiğim doğrudur. ..
|
Lâl Mısralar
"Biz onların sesi olacağız,
Haksızlığa maruz kalanların..."
|
Anneme Şiirler
Seni sevmek bir emirdi
Ben de çok sevdim Annem
|
Hiç
Gözlerimde yaş
Kalbimde acı var
Neden mi?
HİÇ....
|
Ben İstemedim Ki
Arka Kapak Yazısı:
Bak, her yer kırıldı.
Şurası da çok kirlenmiş.
Lekeler de çıkmıyor.
Oysa okşamaya kıyamazlardı.
Hata ile mi olmuş?
Görmemişler mi?
Görmek istememişler mi?
O kelimeyi de artık kullanma!
"Değerden" bahsetme bana!
"Değerli idi!" deme!
Görüyorsun sen de,
Bütün o "değerli" diyenlerin,
"Değeri" nereye düşürdüğünü.
|
Avucumun İçinde Saklıyorum
Arka Kapak Yazısı:
"Bilmem kendimi nasıl anlatsam? Biraz neşeli, biraz hüzünlü, biraz da hayallerle ve ümitlerle dolu bir insanım. Her duyguyu yaşamaya çalışıyorum ve her duygu beni "Ben" olarak gösteriyor. Duygu dolu bir insanım ve duygularla insanlığımı, özümü belirtiyorum. Bir gün pencereden bakarken, barışı ne kadar özlediğimi hissettim. "Biraz dağınık ve karışık bir dünyada yaşıyoruz." dedim kendime.
"Düşünmemek olur mu seni?
Belki sana şiirler yazarım?
Belki kitaplar uçar gökyüzünde?
Sonra boş bir duvarın önünde durur
Ve bir eser yaratırız.
Düşünmemek olur mu seni?
Şiirlere, gökyüzüne,
Duvarlara yazarım belki seni."
|
Can Kırıkları
Arka Kapak Yazısı:
Başımı ona doğru çevirdim ve gülümsedim. Tek içimde, kırıklarla yaşamıyordum artık. Bakışlarım da insanlara kırık bakıyordu. Karşı karşıya otururken hiç fark edilmeyen bir insan olmuştum. Yıllar geçmişti ve benimle tanışma isteğini, şimdi açıklıyordu bu insan. Olup bitenleri anlamanın zorluğunu çekmeye başlamıştım. Ve hiç cevap vermeden, elimdeki kitaba sarılarak kaçar gibisine oradan ayrıldım. Artık bu tür insanlar beni boğuyordu. İçimde sakladığım ruhum, daralıyor ve nefes almak için çırpınıyordu.
"Hiçbir şeyden korkmadık.
Yaktık, yıktık,
böldük, parçaladık.
Hiçbir şeyden kaçmadık.
Güldük, eğlendik,
yedik, içtik.
Tek korkumuz olan,
tek ulaşamadığımız,
şu `insanlığa`,
bir türlü yakın olamadık."
|
Aynam Düştü Yere
Arka Kapak Yazısı:
Bir hatıra defterine yazınca,
`O hatıra defterde benim adım anılacak...` diyecek kadar, güzel idi benim düşüncelerim.
Nerden bilirdim ama, adının bile kirlendiğini?
Nerden bilirdim, yırtılmış bir kağıt parçası gibi,
bir canın da parçalanıp atıldığını?
"Aynam düştü yere.
Kırıldı dağıldı aynam.
Eğildim topladım kırıkları.
Eğildim topladım kırıklarımı."
|
Ah Benim İnce Sızım
Arka Kapak Yazısı:
Seni tanımanın mutluluğunu yaşayan, ne çok insan olacağını bilseydin, içinde taşıdığın o acılar hafiflemez miydi?
İnsanlara duyduğun bu kırıklık, bu güvensizlik,
duygularla üflense idi, bakışların değişir miydi acaba?
"Dilimin ucunda bir söz var.
Yüreğimin ta derininde bir acı var.
Sözü bulsam, acımı anlayan olmaz.
Acımı anlatsam, sözü duyan olmaz."
|
Adın İle Savaşıyor İnsanlar
Arka Kapak Yazısı:
Ve bir gün,
Susmak bilmeyenlerin, sesini duydum.
Acı verenlerin yumruğunu, boğazımda hissettim.
Beni görmek istemeyenlerin, bakışlarını yine gördüm. Bir de duymak istemeyenler vardı.
Onların da sesli kahkahalarını, arkamdan işittim.
Sonra da "Öyle olsun..." dedim.
"İstediğiniz savaş ise, o da olsun..." dedim.
"Eğildim, büküldüm.
Parçalandım, dağıldım.
Kırıkları sessizce topladım.
Sessizce içime her şeyi haykırdım.
Herkesi sessizce bir bir içime gömdüm.
İşte benim de savaşım...
İnsanlarla savaşım, böyle idi.
İnsanları içime göme göme,
Kocaman bir mezarlık
Oluşmuş içimde..."
|
Ben Büyümedim
Arka Kapak Yazısı:
Hani, kendinize güvenmediğiniz veya çekindiğiniz an, biri arkanızdan size, "Hadi yürü! Çekinme!" der ya? İşte öyle bir an, bir adım atmaya başladım. Kendi kendime, "Yürü!" dedim. Kendi elimi, kendim tuttum.
"Yazmasını biliyor muyum? Üzer miyim okuyanları? Kötü bir söz, duyar mıyım?" gibi soruları, hiç düşünmedim.
Aslında kendim için, kendimi düşünerek; yazmaya başladım. O nedenle, bir beklentim de yok. Seven olur veya seven olmaz. Beğenen olur veya beğenen olmaz. Belki de yazmaya başladığım an gibi olur? "Yalnız ve sevilmeyen" bir kitap olur.
Ama bir farkı olur yine de. Adım bir yerde yaşar.
"Benim adım yaşamalı." dedim. "Bir emanet bırakmalıyım. Yürüdüğüm yollar, izlerim, kendi hislerim, yaşadıklarım silinemez. Hayatımı, sözlerimi ve düşüncelerimi, kimse belirleyemez. Kimse tanımasa da; çocuklarım, büyüyünce beni okumalı. Torunlarım beni tanımalı." dedim.
Şimdi bir yazar mıyım? Bilmiyorum.
Şair miyim? Bilmiyorum. Belki siz biliyorsunuz?
Benim bildiğim tek şey; hissettiğim, gördüğüm, duyduğum, kendimden, ondan, bundan, güzel doğamızdan veya da bir nesil hakkında yazmam.
Bir zamanı var mı ki yazmanın? Sonu geliyor mu veya bir "son" görünüyor mu? sorulara da, bir yanıt veremem.
Yazacağım kadar yazıyorum. Belki de yaşadığım kadar yazacağım? Yaşadıklarım kadar yazacağım...
Kim engelleyebilir?
- Feride Gerdelmann
|
Acı Benim Önümde Eğilecek
Arka Kapak Yazısı:
Doyasıya tada tada yaşamadıklarımın acısını çekiyorum. Sanki kırmızı rengi, az görmüş gibi, bütün kırmızılara sarılıyorum. Sanki bulutları izlerken, soluğumu özgürce serbest bırakmamış gibi, derin derin nefes alıp veriyorum.
"Acı Benim Önümde Eğilecek
Ve bir gün acı benim önünde eğilecek.
Benim boynumu büken o acı,
Benim önünde eğilecek iki gözüm."
|
Anıları Biraz Islat
Gönlümden ak kağıt üstüne akan mürekkep... "Anıları Biraz Islat" adlı kitabımdan şiirler...
|