35. Bölüm

Yanlış anlaşılmalar...

“Değiştirmek zorunda kaldım derken?”dedim

“Yavuz Seren’in yanına gidiyordu durdurmasan”dedi

“Seren’in yanına mı?”dedim

“Evet ee madem gidiceksin dedim biz sevgiliymiş gibi gidelim dedim seni cidden seviyorsa kıskanır bizi anlarız sana yardım etmek istiyorum”dedim

“Aklına kurban kız senin”dedim gülerek

“Sağol sağol şimdi Seren bunu benle görünce seviyorsada bir daha soğuyacak”dedi gülerek

“Hadi haber edersin bana”dedim

“Ederim ederim merak etme”dedi ve kapattı.

Nedense Çağla’ya güveniyordum o hallederdi ya...

~Çağla’dan

Zar zor Yavuz’un aklına girmiştim.

“Seren nerdedir ki şimdi”dedi düşünceli bir şekilde

“Hakan’ı ara sor canım belki bilir o”dedim

Bir süre bekledi. Mantıklı bulmuş olmalı ki Hakan’ı aradı. Bir süre konuştuktan sonra bana döndü.

“Kütüphanededir orda oluyor genelde dedi”dedi

“Gidelim o zaman Yavuzcum ne duruyoruz”dedi gülümseyerek

Mahalleden aşağı yürümeye başladık. Yavuz’a baktım. Alışmıştı sanırım resmi giyinmeye pantalon ve gömlek,kemerinide eksik etmemiş ellerini cebine koymuş gidiyordu. Kütüphaneye geldiğimizde koluma girdi ve içeri girdi. Yiğit ve Seren’ arkalarda oturuyordu. Onlarıda iyice kütüphaneyi gezerek bulmuştuk gerçi....

Uzaktan bir süre onları izledik. Fazla samimi duruyor gülüşüyor eğleniyorlardı. Tam diplerindeki masaya oturduk. Sonra Seren’in göreceği bir yere geçtik. Yavuz ona değil bana bakıyordu.

“Seren bakıyor mu?”dedi

Göz ucuyla Seren’e baktım. Bizi fark ettiğinde önce şaşkınca baktı. Sonra endişe ile dönüp Yiğit’e döndü. Hala onlara bakıyordum.

“Seren ve Yiğit bize bakıyor “dedim

Yavuz elini saçımın arasından hafifçe geçirdi. Ona baktım. Tepkisiz bir şekilde bana bakıyordu. Gözlerinde sevgi var diyemezdim. Yanağımdan hafifçe öptü. Seren’e tekrar baktım. Yumruklarını sıkmış oturuyordu.

“Seren fazlasıyla kıskandı sanırım”dedim geri çekilerek

Yavuz sırıttı ve onun duyabileceği sesle konuştu.

“Ben belki gözümün önündekini fark edememişimdir güzelim “dedi

Ama bunu cidden söylemediğini biliyordum çünkü Yavuz’u tanıyordum. Seren’e bakınca kesinlikle o yemiş gibi duruyordu. Ayağa kalktı. Yanımıza doğru adım attı ve masaya oturdu.

“Hadi bende gözünün önündeyimde fark etsene benide Yavuz”dedi

Dik dik ona baktım.

“Yok seni fark edemiyorum sen bücürsün”dedi gülerek Yavuz

“Bu kız ne çam ağacı mı?”dedi beni göstererek

“O gayet uzun ama sen , sen yerden bitmesin tamam mı?”dedi Yavuz

Uzun süre sonra Yavuz’un yüzünde rahat bir gülümseme görmüştüm. Alkan bana çok kızacaktı belki ama bende kalkıp Yiğit’in yanına gittim.

“Naber Yiğit?”dedim

“İyi sayılır sen?”dedi elini saçlarının arasına geçirerek

“İyiyim bende oturabilir miyim?”dedim

Sandalyeyi çekti ve oturmam için yer açtı.

“Tabi gel otur”dedi

Bende oturdum. Yavuz ve Seren’e baktım. Hala atışıyorlardı. Yavuz gülüyor Seren ben bücür müyüm sen çok uzunsun diyordu. Telefonun çalması ile dikkatim dağıldı. Alkan arıyordu.

“Efendim Alkan?”dedim

“Naptın noldu?”dedi

“Yavuz ve Seren atışıyor bende oturuyorum”dedim

“Sen oturuyorsun? Yanlarında mı?”dedi

“Hayır uzakta”dedim

“Yiğit’te orda değil mi?”dedi

“Burda?”dedim

“Yanında mı?”dedi

“Yanımda”dememle telefon yüzüme kapandı.

Şarjı bitti herhalde diye düşündüm.

“Görüşmeyeli güzelleşmissin sanki?”dedi Yiğit sırıtarak

“Olabilir sende değişmişsin Seren falan”dedim

“Sadece arkadaşız “dedi

“O yüzden o kadar iç içe oturuyordunuz canım “dedim

“Yok iç içe değil yan yana”dedi dirseğine yaslanarak bana bakıyordu

“Yok iç içe”dedim

Hafifçe burnumu sıktı. Elini itip burnumu ovuşturdum.

“Tepkim çok tatlıydı”dedi gülerek

“Yiğit!”dedim

“Çağla!’dedi

“Yiğit!”dedi Seren yanımıza gelerek

Yavuzda arkasından gelmiş masaya yaslanmıştı.

“Hayırdır bir barışmamı görüyorum ben burda!”dedi Seren gülerek

“Siz barıştınız mı?”dedim

“Biz bu şahısla barışmayız ama siz ilgimizi çektiniz geldik”dedi Seren

“Barışırız bir ara bence!”dedi Yavuz

Ayağa kalktım.

“Yürü Yavuz gidiyoruz!”dedim Yavuz’un koluna girerek

“Seren engeli mi açmayı unutma!”dedi Yavuz

“Açmıyorum!”dedi Seren

Tabi ben Yavuz’u tutamadım. Beni bırakıp atışmaya devam ettiler.

“Ne demek açmıyorum Yiğit’e mi kaldın şimdi sen?”dedi

“Kaldım belki sanane!”dedi Seren

“Kalamazssın yok öyle dünya!”dedi Yavuz

“Öpüşürlerse kusarım!”dedik aynanda Yiğitle

“Öyle bir şey olmayacak!”dedi Seren

“Bir gün olacak evlenince kesin olacak”dedi Yavuz

“Evleneceğinizi kim söyledi?!”dedi Alp

Bir dakika Alp... Alp abi burdaydı. Yiğit sırıtarak bakıyor. Seren şaşkınlıkla... Yavuz ise ne yapacağını bilemeyerek bakıyordu.

“Ben biliyorum bu sahneyi ya!”diye isyan etti Yavuz

“Ya biliyorsun biliyorsun “dedi Alp kollarını sıvayarak

“Bilmez miyim bilmez miyim!’dedi Yavuz kaçmaya hazırlanırken

Ve kütüphanede koşuşturma başlamıştı. Hakan’ın Yiğit sayesinde haberi olmuş otelden koşarak gelmişti.

~Hakan’dan

Yiğit bana yazınca çok şaşırmıştım. Gerçi Yavuz’la Seren’in aynı ortamda olması beni şaşırtmıştı. Otelden bir koşu çıkmış kütüphaneye varmıştım. İçerde bir koşuşturma hakimdi. Alp koşuyor... Hemde fazla hırsla koşuyordu. Yavuz ise koşulara hazırlanır gibi koşuyordu.

“Abi valla seviyorum ya!”dedi Yavuz

“Senin sevgini bip bip lan bip bip!”diye bağırdı Alp koşarken

“Hayatımda bu kadar koşmadım lan Hakan kurtar beni!”dedi Yavuz

Yiğit’e yaklaştım.

“Noluyor ya burda?”dedim

Çağla ile yan yana oturmuşlardı oda gözümden kaçmadı.

“Yavuz Seren’i seviyormuş hala engeli aç evlenicez biz derken Alp bastı burayı “dedi Yiğit

“Evlenirsiniz kesin diyerekten dövmek için kovalıyor”dedi Çağla’da

“Durun konuşucaz yeter başımız döndü”dedi Seren

“Lan konuşabiliriz valla!”dedi Yavuz soluk soluğa dururken

Alp hızını alamayıp Yavuz’a çarpınca üst üste düşmüşlerdi.Biz gülerken bir el arkamızdan dokundu .

“Bizde Çağla ve Yiğit’le konuşacağız bu yeni aşıklarla...”dedi...