42. Bölüm

Mesaja baktım. Bir süre ekranla bakıştım desem yeridir... Şaşırasam şaşırmaya vakit yok... Bağırsam sesli mesaj atsam onada vakit yok en iyisi mesajına cevap vermekti.

Alp:Duru’nun abisi Hakan’ı istemeye gitmiş Duru’ya

Ben:Ne yapmış ne yapmış Hakan’ımı istemişler

Alp:Hakan’ın evini basmışlar direk evini!

Hızlıca yerimden kalktım. Üstümü değişip evden çıktım. Bu ara hayat cidden çok koşuşturmalı geçiyordu. Koşarak karşı apartmana Hakan’ın kapısına çıktım. Kapıya çat çat vuruyolardı.

“Abi napıyonuz abi!”dedim

“Sen karışma kardeş “dedi abisi

Duru abisini çekiştiriyordu.

“Abi ben Alp’le evlenecem vermezsseniz kaçarım!”dedi Duru

Abisi ondan sonra durdu. Sinirli bir şekilde bakıp annesini alıp gitti. Duru ile kapıda kaldık. Bir süre sonra nefes nefese Alp geldi. Bende kapıya vurdum.

“Lan Hakan aç kapıyı biz geldik!”dedim

Hakan kapıyı açtı. Kapıya yaslandı.

“Kız mıyım lan beni istemeye geldiler?!”dedi Hakan

“Seni bile istemeye geldiler beni gelen yok?”dedim Alp’e bakarak

“Senide mi istemeye gelelim Yavuz?”dedi Alp dik dik bakarak

“Yok ben gelirim Seren’i istemeye”dedim

“Gel bakalım anam sana kız veriyor mu?’dedi Alp

“Sen verirsen alırız ya”dedim

“Beni bulursan alırsın”dedi Alp

“Nasıl yani?”dedim

“Son çare Duru ile kaçarak evlenicez “dedi Alp

“Bizide çağırırsın demi abi”dedi Hakan

“Çağırırız düğün salonunu falan halledelim bi”dedi

Duru ve Alp beraber gitti. Bizde arkalarından öylece baktık. Bende kapıya yaslandım.

“Hakan ben diyorum ki Alp abi gitmeden yarın gidelim biz Seren’i isteyelim”dedim

“Ciddi misin sen yoksa benle kafa mı buluyon “dedi Hakan

“Vallahi ciddiyim artık isteyelim evleneyim bende ya”dedim

“İyi madem anan babanla görüş istemeye gidelim yarın “dedi Hakan

“Olur eve geçeyim ben bı”dedim

Koşarak merdivenleri inip eve girdim.

“Valide sultan peder hazırlanın yarın kız istemeye gidiyoruz”dedim

“Ne kızı oğlum!”dedi annem

“Yeni birini mi buldun oğlum?”dedi babam

“Yok Seren’i istemeye gidiyoruz”dedim

“Ne hayatta olmaz istemem beni kızı!”dedi annem

“Abime istiyordun ama!”dedim

“O ayrı sen ayrı”dedi annem

“Anne vallaha bak evden giderim bir daha yüzümü göremezssin “dedim

Bunu duyunca isteksizce ikna olmuştu. Bende hemen Seren ve Alp’i haberdar ettim. Ee sonuçta yarın Seren’i istemeye gidiyorduk bundan daha iyi ne olabilirdi ki...

~Yarın

Akşam saatleriydi ben heyecandan yerimde duramıyordum.

“Oğlum dur bi evi başımıza yıkıcan şimdi “dedi annem

“Korkma valide sultan yıkmam”dedim

Çiçek ve çikolatayı kontrol ettim. Mutlu sona yaklaşıyorduk bundan daha iyi ne olabilirdi ki.. Hemen üstümü değişip indim. Hakan kapıyı çalınca hep beraber çıktık. Arabada sıkış tıkış gidiyorduk. Ben yol boyu sırıtarak gidiyordum tabi... Sonunda geldiğimizde bizimkileri ittirerek ben öne geçtim ve kapıyı çaldım. Alp kapıyı açınca çiçeği çikolatayı hemen uzattım ve içeri girdim.

“Geldik Allah’ın emri-“dedim

Annem beni durdu.

“Otur bı yerine hemen kız mı istenir!”dedi

Oflaya puflaya yerime oturdum. Seren ve Yasemin mutfağa gitti. Bizimkilerde koyu bir muhabbete dalmıştı. Bende Hakan’a baktım.

“Seren’i verirler değil mi ya?”dedim

“Verirler niye vermesinler?”dedi Hakan

“Bana gıcık oluyorlar ya olumsuz birşeyler derseler annem hemen kalkar gider”dedim

“Sakin ol biraz öyle bişey olmayacak”dedi Hakan

“Umarım dediğin gibi olur”dedim

Seren elinde kahveler ile gelince onu inceleme fırsatım olmuştu.

“Maşallah gözlerim kamaştı”dedim

“Bişey mi dedin oğlum “dedi annem kahvesini alırken

“Yok anne demedim”dedim kahvemi alırken

Kahveyi biraz yüzümü buruşturarak içsemde hemen bitirdim.

“Ee artık isteyelim kızı “dedim

“Dur oğlum bı baban kahvesini içsin “dedi annem

Ben olduğum yerde kıpır kıpırdım. İş bozulur diye çok gergindim. Hakan’a baktım.

“Sen benden ay farkıyla büyüksün sen istesene kızı”dedim

“Oğlum baban varken bana düşmez”dedi Hakan

Bizimkiler sonunda kahveleri bitirmişti. Seren kahveleri toplayıp mutfağa gitmişti.

“Şimdi isteyebilirsiniz bence”dedim

“Seren mutfaktan gelsin bı”dedi Kenan abi

“Of Seren!”diye seslendim

Seren hemen içeri geldi.

“Allah’ın emri peygamberin kavliyle kızımız Seren’i oğlumuz Yavuz’a istiyoruz”dedi babam

“Şükür yarabbim”dedim

Kenan abiye baktım.

“Abisine bir soralım önce”dedi Kenan abi

“Ben verdim gitti baba”dedi Alp

“Şimdi önümüzde bir mani yok gibi ama”dedi Kenan abi

Ben heyecanla ayağa kalktım Dikkatle Kenan abiye bakıyordum...