27.Bölüm
Yıllar boyunca annemin mezarına benden başka kimse gelmemişti. Babam gelmek istememişti ama isteseydide izin vermezdim. Ama biliyordum, anneme Fisun'u anlattığımda onunda gelmesini istemişti. Annem, Fisun'u benim kadar seviyordu. Sevdiğim kadını annemle tanıştıracak olmanın heyecanıyla arabaya geçtik. Emre şerefsizi yüzünden Fisun'un morali bozulmuştu ama annem ona iyi gelecekti. Bana yıllarca iyi gelmişti.
"Yaz tatili bitiyor," diye söze başladı Fisun. "Üniversitem başlayacak."
"Evet, dizilerin sezonuda açılacak. Yığılacak teklifleri şimdiden hissedebiliyorum."
"Görüşmeye vakit bulabilir miyiz?"
"Üniversitenden ne kadar vakit kalırsa, görüşürüz."
"Ya senin dizilerin, filmlerin?"
"Eğer seninle görüşecek zamanımı kısıtlayacaklarsa reddederim." Fisun'un içinin sıkıntı ile dolduğunu hissediyorum.
"Aras, sen çok başarılı bir oyuncusun. Kariyerinin zedelenmesini istemiyorum. Hem de benim yüzümden." dediğinde kafamı sallayarak güldüm. Bu halleri çok hoşuma gidiyordu. Bende ne derece öneme sahip olduğunu henüz kavrayamamıştı. Hayatımın merkezinde sadece annem vardı, oyunculuk hep geri planda olmuştu. Sonra onu tanımıştım ve kalbimde artık iki kadın vardı.
"Senin yüzünden olacak her şeye hazırım, güzelim ama yine de sen aklına böyle şeyleri getirme. Gün gelecek ve belki de biz başroller olacak." Bu fikir şu anda aklıma gelmişti ama olabilirdi.
"Başroller mi?" diye şaşkınlıkla sordu. Her tepkisine hayran bırakıyordu.
"Neden olmasın? Bir dizi olmayabilir ama bir film olabilir."
"Ama benim tek gerçek başrolümsün. Rol yapmana gerek kalmaz." dedim göz kırparak. Yutkunduğunu duymam beni daha çok güldürmüştü.
"Şimdiden söylüyorum, benim için hiçbir projeyi reddetme." dedi kesin bir kararla. Yüzümü sahte bir şekilde buruşturdum.
"O zaman böyle aşk sahneleri bol bir proje seçebilirim." Küçük tuzağıma hemen yakalanmıştı. "Bol aşk sahneli mi?"
"Sen kıskanç biri değilsinki Fisun'um?" Gözlerindeki derin düşünceleri görmek kalbimi sızlattı. Şimdi arabayı bir kenara çekip onu öpsem ne olurdu? Fisun'un sessizliğini koruyarak geçirdiği dakikalar gülmemi tutmak için zorlaşıyordu. Şakayı fazla uzatmanın verdiği pişmanlıkla ona döndüm.
"Şaka yapıyorum, bol aşk sahneli bir proje ancak seninle olur." Bu sefer biraz sinirli gözüküyordu.
"Şaka,ha? Kalbim yerinden çıkacaktı burada." Benimki çoktan çıktı. Fisun benim şaka tuzağıma düşerken beni yıllar önce aşk tuzağına düşürdüğünden habersizdi.
Mezarlığın önüne geldiğimizde arabayı sessiz bir yere park ettim. Beraber arabadan indiğimizde el ele tutuşuyorduk. Bu sahneyi yaşayacağımı düşünmemiştim. Çok istemiştim ama rüyamda dahi görememiştim. Hayatımın aşkını, annemle tanıştırmak. Hem de el ele. Yolu ezbere bildiğim için gözüm kapalı bile bulabilirdim. Fisun gözleriyle etrafı tararken bir mezar taşının önünde durduk.
"Burası mı?"diye sordu kısık bir sesle. Kafamı salladım. Mezarın beyaz mermerine hafifçe oturduğumda tuttuğum elinden ounda yanıma çektim. Annemin toprağında elimi gezdirdikten sonra konuştum.
"Annem, seni seviyor." Fisun'un ellerini nazikçe toprağa koydum. "Sende hisset."
"Bende onu seviyorum." dedi Fisun. Gözlerimin dolduğunu hissettim. Ağlamadım ama göz bebeğimin yanışını hissettim. Hiç olmadığım kadar mutluydum.
"Yaşasaydı, beraber piyano çalardınız." dedim burukça. Hayali bile çılgınca geliyordu.
"Fisun..." diye hafifçe mırıldandım. Fisun, bakışlarını mezardan alıp bana çevirdi.
"Seni çok seviyorum. Asla kaybetmek istemiyorum. Lütfen," dedim. Bu cümleler planlı değildi.
"Bende Aras. Bende çok seviyorum ve söz veriyorum. Ayrılmak yok."
Fisun konuştukça kalbim çığlık atıyordu. Bu sözleri ondan duymak dünyadaki en büyül lütuftu. Yaklaşık bir saat mezarda annemle vakit geçirdikten sonra tekrar arabaya geçmiştik. Günlük tutan biri değildim ama bugünü kesinlikle bir yerlere not almalıydım.
Ya da birileri benim için yazmalıydı. Elimde olsa tüm dünyanın Fisun'a olan aşkımı bilmesini isterdim. En çok da Fisun'un.
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
