Yazın ortasında kar yağdı.
Güneşe doğru yürüsem de yanaklarım ıslaktı.
Bir zamanlar ellerim sıcaktı.
Aşk dayanamayıp gözlerim aktı.
Devrik cümleler gibiyim bugünlerde.
Dolaylı yollar buluyorum ama yine de ağlıyorum.
Gözyaşlarımı ellerimle silip neyse boş ver diyorum.
Boş verdim zaten, dünde kaldığını bilmek;
yarınlarımın aydınlığına yürümekti.
Yürümekti aşkın saflığına doğru.
Bir Anka kuşunun kanatlarında yeni bir ütopya kurmaktı.
Biliyorum,
Gözlerimde kaybolan hayat yeniden gözlerimde canlanacak.
Güneş gözlerimle doğup kollarında uykuyla batacak.