Yüreğine hapsolmuş acıyla karışık tatlı gülüşlerin,
Bir tebessüm et, hem hayat hem mevsimler değişsin,
Karanlık içinde dolunay ; gölgeler içinde güneşsin,
Yokluğuna esir kalmış aşıklar, mahkum sen değilsin.

Geceleri karanlığa yenik düşmüş de yalnızlığın koynunda,
Sensiz yaşayan ölüler gibidir o kara toprakların altında,
Zindanlar içinden kaçarak imkansıza kavuşma heycanında,
İmkansız ve mükemmelsin; kendine mahkum olmadın daha.

Bakışlarından ötesi ölüm, yokluğun ipliğin ucundaki an,
Nefes almak zor ; konuşabilmek yüreğinle nefes almadan,
Yaşamak denirse buna yaşıyor say, hissedip dokunamadan,
Mahkum ; seni uzaklardan sevendir yokluğuna aldırmadan...