ilk şiirim lösemiden kaybettiğim çocukluk aşkımın mezarı başında yaşadığım olayın tasviridir. Ölümü yüreğimde hissettiğim kırık bir kalem ile ezberlediğim ilk şiir ve sonsuzluğa giden ilk adım...

Mezartaşı

Bırakıp gittiğinde yoktum yanında,
Dön diyemedim sana sarılıp da,
Şimdi yatıyorsun toprağın altında,
Ben başucunda mezar taşın karşımda.

Ne kadar bekledim ki seher vaktiydi herhalde,
Mezar taşında bir baykuş feryadı figan içinde,
Ben karalar giymiştim sen beyaz kefen içinde,
Yaşayamam böyle yüreğim kan revan biçimde.

Mezar taşın yıkılmış sevdam karşısında,
Demiş " durmam ayakta sevdan başucunda,
Seni bekler ve kalır hep senin yanında,
O hem aşık hem yaralı bense sadece Mezar taşı".