12.bölüm

Yazarın Dilinden;

Yeryüzü müdür gökün yerinde olmak isteyen yoksa gök müdür yeryüzünün yerinde olmak isteyen hangisi daha temiz daha saf daha iyi ölmek mi iyidir doğmak mı hangisi mutlu eder insanı zor olan kaderde isyan etmek mi kabullenmek mi daha zordur sevdiğine kavuşamayan mı yanında olup sevemeyen mi daha aşıktır yaranı saran mı çağresini arayan mı daha yakınındır ey insan hangisi sensin senin seçimin hangisiydi zor olan kaderleri kim üstlenicek kimler acıyı tadarken diğerleri gülücek kim daha rahat uyucak kim uyuyamicak.

Kumsal gözünü açtığında sağında babası solunda ise son nefesinde karşısında görmek istediği yanlızken bile hep yanında olan adam vardı. Kumsalı ilk farkeden Ali oldu "kumsal" kelimeleri mırıltı gibi çıkarken babasıda fark etti "kızım uyandın Rabbime şükür" kumsal ikisinede bakmıyodu karşısında gereksiz magazine bakıyodu "çıkarmısınız" sessiz bir soru sordu babası itiraz edicekti lakin kumsal inata binmişti "çıkın dedim!" Ali çıkmakta zorluk çıkarsada babası gördüğü adamı dinleyip çıktı onun yanlız kalmasına saygı duymasına rağmen onu tek bırakmak istemiyordu bu kaderde kim daha zorluk çekicekti.

Bala Kumsal'dan;

Odadan çıkıp gittiklerinde banyoya gittim aynaya baktım göz altlarım morarmaya yakın görünüyodu kaşımın kenarında ve anlımda dikiş vardı çok aydınlıktı elim karnıma gitti içerdeki duvara asılı televizyon delitiyodu gözümü kapattım •Evet sayın seyirciler gündeme bağlanıyoruz bakalım neler olmuş bu hafta içide ünlülerin ödül töreninde haber arkadaşlarımıza yaptığı konuşmalar,elbiselerini yorumlicaz sonrası- • gerisini duymadım banyodan çıkıp bir hınçla televizyonu çekip yere fırlattım "gündem o değil! Biziz biz askerler hayatımız lan!" Masadakileri fırlattım baş ucumdaki çiçek vazosunu alıp boydan olan bina camına fırlattım cama ilerlicekken daha ne zaman geldiğini duymadığım karam bana kolları dolandı anlımı göğüne yaslayım başımın arkasından kendine yasladı "şhh ben burdayım" saçımın üstünden öptü "burdayım yemin ederim burdayım seninleyim benimlesin beni öldür kızım ama beni sensiz bırakma yapma lütfen" hıçkırıklarım ağzımdan benden izinsiz kopuyodu bir süre sonra beni kucakladı başka biyere götürdü ama ben kafamı boynuna yaslamış ağlıyordum başka ne yapmam gerekiyordu bilmiyodum

"Karam kalbimi söküyorlar ben bu vatana canımı veririm dedikçe onlar bizi daha çok görmüyor zoruma gidiyor çok şey mi istiyoruz biz bizi bilseler yeter onlardan ne para pul hiçbişi ya hiçbişi istemiyoruz bizim yaşadığımız şeyleri gösünler istiyoruz çok mu şey istiyoruz" ağlarken sorduğum soruyu ne kadar anladı bilmiyorum ama anlamıştı sanki "bir gün Allah korusun bu ülke zora düşerde bizler olmazsak bizim değerimiz ortaya çıkar gülüm" ne kadar ağladım bilmiyorum en sonunda kendime gelebildiğimde yeni bir odadaydık televizyon kapalıydı karanın göğsüne uzanmıştım uyuyamiyordum sanki gözümü kapatsam herşeyi birdaha yaşıyordum "karam kızmışmıdır" anlamamış gibi geri çekilip yüzüme baktı "kim yavrum" gözüm sanki yine doluyodu yada hep doluydu "bebeğim" afallamış gibi baktı gözünden yaş aktı ilk ağlarken görüşümdü hep benim yüzümden ağlıyordu başını iki yana sallayıp anlımı öptü geri kafamı göğsüne kafamı koydum "hayır annesiyle gurur duymuştur" kaşımı çattım çok düşünmeme gerek olmayan bir soruydu ama ben yinede o zamanları düşündüm keşke daha çok çabalasaydım ya da daha dikkatli olsaydım böyle olmazdı gözümü karanlığa hapsettim.

5,6 saat sonra yani saat; 05:27

Hastane yatağından ayaklandım karan babamla çoktan ayaklanmış doktorların yanına gitmişti saat 05:00' de uyanıp
beyzayı arayıp üniformamı buraya göndermesini ve timi karargahta toplamasını emretmiştim üniformanın altını giyip kemeri sıkıca bağladım künyem boynumdaydı yeşil atleti üstüne dar olan uzun kollu formayı giydim askeri ceketimi çekip türk bayrağını astım rütbeleri takıp botlarımı giydim aynanın karşısına geçip ensemde sıkı bir atkuyruğu yaptım bordo beremi takıp odadan çıktım.

Çıktığım gibi babam ve Ali'yi gördüm hiçbişi demeden ortalarında yürümeye başladım yolumuz artık daha karanlıktı ama Ali bana ışık babam patikam ve harita olucak gibiydiler babam kızmamıştı tek kelam etmemişti kızabilirdi hakkıydı ama dememişti diceksede yutmuştu.

Karargaha adım atmamla bütün askerler selam verdi haberleri olmuş olmalıydı içeri yürüdüm üstlerimi gördüğümde selam verdim toplantı odasının kapısına geldiğimizde babam ve Ali önümdeydi babam Ali ve ben sırayla odaya girdik kurt timi ayaklandı babam ve alide dahil herkes oturdu geçmiş olsun dilekleri söylendi şimdi uzun masanın başına geçmiş ayakta herkese bakıyodum onlar ise konuşmamı bekliyordu.
"Nihat,Beyza, Engin,Güven,Yaren Kurt timi artık dağlardaki kurtlardan farkımız kalmicak kimse bizi bilmicek tanımicak duygusal bağ kurulmicak, tim arasında aşk ufacık hoşlantı olmicak birimizin dikkatsizliğinde ben bile yanıcam anlaşıldı mı?!" Sesim odada yankılanırken kurt timi hep bir ağızdan "Emredersiniz komutanım" gülümsedim ama çok kısa bir an hemen yok oldu "duymadım tim!" Daha gür şanlı anlaşılır bir sesle "Emredersiniz! Komutanım!" Başımı salladım ellerimi masaya yaslayıp onlara dikkatle baktım "Nihat beni yemek arasından sonra bul koçum işimiz var tabletinide getir tamam mı" başını salladı "yaren güven sizde yemek yemeden önce yanıma gelin odamda olurum" başlarını salladı "Beyza sen hangara git konserveleri kontrol et belki bir yıl kadar bile yetecek kadar bul çadırları kurun yırtık çürük varmı kontrolünüzü yapın sonra bana götüm döndü demeyin" babamı buldu bakışım "özür dilerim komutanım" lafın için dilemeliydim yani gerekmesede " hadi dağılın şimdi" herkes ayaklandığında "ha engin sende simbanın kontrollerini bir yaptır baktır bakalım tamam mı o iş sende" selam verip çıktılar.

Bakışlarım hepsinde gezindi hepsi birbirinden yüce gönüllü temiz kalpli askerlerdi onun ötesi Türkiye Cumhuriyeti'nin askeriler Biz Kurt Tim'i;
Kıdemli üstteğmen Bala Kumsal Karahan
Üsteğmen Nihat Ulugüler
Üsteğmen Beyza kılınç
Kıdemli teğmenEngin vural
Kıdemli teğmen Güven Tunç
Teğmen Yaren çetin
Dağın kurtları her biri kanlarında uluyan asil kana sahiptiler.

Bölüm sonu Canlarım oy sınırı 10 olsun bu seferlik bakalım iyi günler dilerim efendim