Bir mevsim hüznü
Derin bir anlam vardı sonbaharın ardında
Rüzgarın kasvetinden belliydi sanki ;
Bir mevsim hüznü gizli sevdanın dalında
Bir avuç toprak gibi bir tutam huzur kollarında

Benimsemiş kendini çoktan adeta
Saf saf kitaplara benzetirim kendimi;
Unutulmaya yüz tutmuş tozlu sayfalara ...
Ne ister zamanın büyüsü ;
Niye direnir kaybolan bu aşka ?
Ayrılsam da yolundan kokun işler ruhuma