Ağır geldi aşkın ihaneti

Ben hâlâ sendeyim bir kuru gül misali
Bacası tüten bir ev gibi
Solamadı bir türlü sevdanın asil rengi
Çocukluğumda esen rüzgarın yeli
Anıların bana bir emaneti

Karışır tozun , toprağın , değirmene öğüt olur
Konuşamaz aşkın dili ,
Alevnenen umutlar köz oldu yüregim de şimdi