Kitabın eski ismi,Bir...İki...Üç. Yalnızlık mı yaralar insanı en çok yoksa koca bir şehrin ortasında, onlarca insan arasında yalnız hissetmek mi ? Ailesinden ayrılıp sokaklarda kardeşlerini buldu. Bir gün bir kadın geldi ve o sokaktaki çocukları buldu. Hani çoğ kişinin yol kenarlarında görüp geçtiği o çocuklara aile oldu. Hayat yine gülmedi onlara ama onlar güldü. En ufak güzel bir şeye gülümseyip ayakta durdular. Kayıplar verildi, derin yaralar alındı ama yıkmadı. Yeri geldi sevildiler yeri geldi istenmediler ama onlar yaşamaya devam ettiler. İlerde ne olur bilinmez ama bir gün pes etmeyi düşünürse, işte o gün son günüdür. Pınar Öztürk, zorlu yollardan geçip asker oldu. Çok çalıştı yüzbaşı oldu, bir adam gördü aşık oldu, yeri geldi hiç tanımadığı birinin ablası, kardeşi oldu. Hayat bu ya gün geldi aşkını kaybetti, gün geldi sevdiklerini. Yinede yaşamak ve savaşmak için büyük bir sebebi vardı, vatanı. .................... Ben Yüzbaşı Pınar Öztürk, bu vatan için canını verecek askerlerden biri. Kişi ve olaylar tamamen hayal ürünüdür.!!

Sıradan asker kurgusu. Yüzbaşı Güneş ve bir anda hayatına giren Ali binbaşı. Aşktan kaçan bir kadın ve aşkına sahip çıkan bir adam. ! Kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. !

17 yaşında babasını kaybetti, 19 yaşında annesinin başka bir adam ile evlenmesine kızıp şehri terketti. Kendine yeni bir düzen kurmaya çalıştı ta ki o kurduğu düzen başına yıkılana kadar. Şimdi ise geri annesine dönüyor ve hayatına kaldığı yerden büyük değişiklikler ile devam ediyor. Tamamen hayal ürünüdür, kişiler gerçek değildir.!