1. KİMSİN SEN

Her zamanki gibi yine sıkıcı olan tekstil işime dönüp çalışmaya devam ettim ama ikide bir içeriye giren sorunlu bir tip bana dik dik bakıyordu. Bu bakışlarından cidden rahatsız olup adama doğru yöneldim ve "Pardon beyefendi. İki de bir bana bakıp duruyorsunuz da bir sorun mu vardı acaba?" diye sordum. Adam birkaç saniye daha dik dik bakmaya devam etti ve benim de o sırada onu her zamankinden daha uzun bir süre inceleme fırsatım oldu. Adamın kavisli burnu, kemikli çenesi ve yüzünde sanki 'ben buradayım!' diyen yani çok belirgin olan elmacık kemikleri vardı -yüzündeki en belirgin kısım elmacık kemikleriydi sanirim.-

Bu tekstil mağazasına ilk defa gelmediği için önceki günlerde de olduğu gibi bugün fular takmaması ne garip? Garip bulmamın nedeni sürekli fular takip geliyor olmasıydı. Bir dakika ne? Şimdi fark ediyorum ki karşımdaki bu adam bu mağazaya sürekli kılık değiştirip geliyordu! Neredeyse çıldıracağım, aslında ben de neden tam olarak bu kadar garip hissettiğimi bilmiyordum. Ama bir anda saçları dikkatimi çekti. Her gün daha da koyulaşıyordu rengi, nedenini bana sorarsanız ben de bilmiyorum ama öyleydi işte; ne garip değil mi? Bu sefer de saçları koyu kumral olmuştu. Karşımda duran bu adam daha soruma cevap vermeden mağazadan çıkıp gitti ama yüz ifadesinden sadece sinirli olduğunu çıkarabilirdim.

Adam tam mağazadan çıktığında ben de onun peşinden bakarken havanın karardigini fark ettim. Hemen giyinme odalarından birine dalıp iş kıyafetlerimi çıkardım. Her zaman giyiyor olduğum günlük kıyafetlerimi geçirdim üstüme. Bugün magazayi ben kapatacaktim çünkü sıra bendeydi. Diğer işçiler çıkmıştı bir tek müdürümüz olan Sinan Bey kalmıştı o da hemen mağazadan çıkışını işlemlerini gerçekleştirmişti. Müdürümüz Sinan Beyden hemen sonra ben de çıkıp mağazaya kilit vurmuştum. Ben çoğunlukla evime yürüyerek gidiyordum çünkü arabam yoktu veya aldığımız maaş çok az bir miktar olduğu için -hatta bazen maaşımızı biz söylemezsek alamıyorduk.- çoğu teknolojik ürünü kiralayamıyordum bile.

Yola çıktığımda biri benim boynuma arkadan kolunu dolayıp diğer kolunu da önüme atıp eterli bezle beni bayılttı. Ne kadar dirensem de, ne kadar haykırmaya çalışsam da başaramadım.

En son duyduğum cümle ise "Sen artık benimsin güzelim." olmuştu.

Ben ise sadece "Kimsin sen?!" diyebilmiştim.

Gözlerimi ise bir depoda açtığımda ayak bilkelerimden ve el bileklerimden beyaz ve kırmızı güllerin olduğu bir yatağa zincirli olduğumu fark ettim.

Kurduğum ilk cümle ise dehşetli bir şekilde "Neredeyim ben?!" demek olmuştu. Bu cümleyi kurduğum an da bana yapılan ilk ve tek şey tekrardan bayıltılmam olmuştu.