Bilmediğimiz çok fazla şey olur.
Bizden habersiz kaderin mutlaka bir bildiği vardır.
.
.
.
.
.
.
.
Güzel başlamıştı oysaki sabah.
Nereden bilebilirdi ki yine bu kadını gelip gününü mahvedeceğini.
İşte orada oturuyor, bekleme odasında, doktorun hastası olmasa direk odasına girerdi. Sekreteri sürekli tembihliyor
-hasta çıkınca hemen haber doktor beye burada olduğumu.
Az da olsa duyorum sesini, belli işte bişey var doktor beyle aralarında ama banane, bu küstah kendini beğenmiş kadından nefret ediyorum. Aslında nefret de değil içimde onu görünce garip bir his beliriyor, nedenini bilmiyorum ama uzak durmaya çalışıyorum ve her ne hikmetse sürekli görmek zorunda kalıyorum. Bunuda nefrete yormam gayet normal.
Ben sadece r dişçi asistamıyım.
Kendimi nefretle falan uğraştıracak kadar boş zamanım yok. Sadece mesleğinde kalıcı bir yerlere gelmek istiyorum.
Hayatım boyunca tek başıma mücadele verdim, yirmi altı yaşına kadar didindim durdum. Takılı kalmadım çok fazla detaya, yada böyle bir lüksüm yoktu. Nalan hanım belli ki hayatı boyunca ay sonunu hiç beklememiş, kuruşun hesabını tutmamış, hep rahat yaşamış. Ondan böyle` küçük dağları ben yarattım` edasıyla yürüyebiliyor.
