6. Bölüm

Bir daha benimle aynı sokakta yürümeyi bile hayal etme hatta mümkünse bu şehirden defolup gidebilirsin. Santiago’nun söylediği son cümleler bunlardı. O bana bunları söylemişken benim gidip babasının otelinde onunla beraber çalışmak kulağa hiç iyi gelmiyor diyerek uyandı fabio. Saatine baktıktan sonra pencereden dışarıyı izledi hava hala karanlıktı ve okula da baya bir zaman vardı. Kalkıp çantasını hazırladı. Eline geçirdiği her şeyi çantasına doldurmaya başladı sonradan ders programının olduğunun farkına vardı. Gerekli kitapları bıraktıktan sonra diğerlerini çıkarmaya başladı. Keşke okul kapanmasa da çalışmaya başlamasam dedi kısık bir sesle çantayı bir kenara bırakıp yatağına uzandı. Karanlık ve ıssız sokağı izlemeye başladı. Aynı içim gibi dedi ıssız ve karanlık diye söylendi. Neden böyle yaratıldım neden bende herkes gibi karşı cinse aşık olamıyorum. Bıktım…

Kimse uyanmasın diye sesizce kapıyı örttükten sonra nihayet kendini dışarda bulmuştu.

Her gün okula giderkenki hevesi yoktu buruktu.

Santiago o günden beri okula gitmeyi bırakmıştı. Zaten bırakacağı okulunu bu sebeple erkenden bırakmıştı. Fabio bu durumdan kendini suçlu buluyor pişmanlığına yenileri ekleniyordu.

On beş dakikalık yoldan sonra okula varmıştı

Klasik selâmlaşmadan sonra herkes sınıfına dağıldı. Fabionun gözleri sürekli Santiagoyu arıyordu. Gelmeyeceğini bildiği halde sürekli onu arıyordu gözleri…