Bölüm 9

“Şu an tek bir dileğim olsaydı eğer, bütün bu olanların rüya olmasını dilerdim. Gerçi bunu rüyamda da kaldırabilir miyim bilmiyorum”

-bir şey diyecek misin?

Gözyaşını sildikten sonra Santiago’ya dönüp uzunca bir baktı.

- üzgünüm, sana karşı hislerim varken arkadaş kalamam sen bana o gözle baksan bile ben bakamam.

-Yapma fabio, böyle yaparak hem beni hem de kendini mahvedeceksin.

Cevap vermeden koşarak uzaklaştı. Koşuyor ama nereye gittiğini nereye varmak istediğini kendisi de bilmiyordu. Bir süre sonra kendini Luka’da buldu. şiddet görmeden derdini anlatabileceği tek yere korkarak gelmişti. Kapının önünde durup kendini az da olsa toparlamaya çalıştı. Luka’nın “geldim” diye seslenmesine rağmen kapıya vurmaya devam ediyordu.

-ne o, alacaklı gibi vuruyorsun.

Ne şaka kaldırabilecek ne de şaka yapabilecek modda olduğunu görünce sustu Luka…

-neyin var ne oldu, bu halin ne böyle. Baban mı yine yoksa…

Konuşmasını bitiremeden araya girdi fabio.

-keşke babam olsa Luka. Dedi. Sonra da bir ayağı durmadan sallanan sandalyeye oturdu. Gözü pencereden görünen sahile odaklandı. o kadar güzel görünüyordu ki dünyanın en iyi ressamı gelse bu manzarayı resmedemezdi.

-Analatacak mısın artık, ne oldu.

Derin bir of çektikten sonra elini başına dayadı.

-Santiago’ya onu sevdiğimi söyledim.

-Ciddi misin sen

-Hemde hiç olmadığım kadar ciddiyim.