Senin için sevdim Ahmet Kaya'yı - Bölüm 2

Senin için sevdim Ahmet Kaya’yı,

Senin için ezberledim tüm şarkılarını.

"Bağlanmayacaksın" diyordu, ama ben sana bağlandım,

"Beni vur" dedim, içimdeki sessiz haykırışla.

Biliyor musun?

"Dardayım" derken, içimdeki fırtınalar koptu,

"Ağladıkça" gözyaşlarımda sen aktın.

Senin için öğrendim o şarkıları,

Bir isyan gibi, bir dua gibi, bir yemin gibi...

Her şarkıda başka bir hikâyemiz vardı,

"Geceye türküler" söylerken,

Seninle aynı gökyüzüne bakıyordum.

"Başım belada" derken, senin yokluğun saplandı içime.

Ve bir gün, "Kafama sıkar giderim" çaldığında,

İçimde bir şeyler paramparça oldu.

"Beni hoyrat bir makasla, ah eski bir fotoğraftan oydular…"

Belki de beni de senin hikâyenden oydular.

"Ben artık ben değilim, içimde biri ölüyor…"

Evet, içimde biri sustu o gün,

Ahmet Kaya’yı hala dinliyorum, ama eskisi gibi değil.

Şarkılar mırıldanmıyor artık adını,

Ve ben, seni sevdiğim gibi hiçbir şarkıyı sevemedim bir daha.

Ama yetmedi...

Bir gece "Hani benim gençliğim?" çaldığında,

Bir pencere kenarında,

Yitip giden yıllarımıza baktım.

"Ömrüm sana doymadı, kıyından bile geçmedi bahar…"

Dedin ya hani,

Bizim baharımız hiç gelmedi.

Sonra "Nereden bileceksiniz" dedim kendi kendime,

İçimde kopan fırtınaları nereden bileceksiniz?

"Gittiniz, kalanları harabe bildiniz…"

Gerçekten de öyle oldu,

Sen gittin, ben harabeye döndüm.

Ve her şeyin sonu "Söyle"ye bağlandı,

"Söyle, seni bana hatırlatan ne varsa yakayım mı?"

Yakmadım…

Ne seni, ne Ahmet Kaya’yı, ne de anılarımızı…

Ama susturdum radyoyu,

Ve ben, seni sevdiğim gibi hiçbir şarkıyı sevemedim bir daha.