7. Bölüm

10 Yıl Sonra

​​​​​​Tekrardan merhaba. Uzun zaman oldu. On yıl önce doğan bir bebek vardı. Hatırlıyor musunuz? Annesi Yil, babası Tarmiun. Babasının katili, Musan. Annesinin katili, kendisi. Clove Krallığı'ndan. Gecenin bir yarısı doğan.

Bu bebekten bahsediyorum. Adını "Mirana" koydum. Bugün on yaşına girdi ve beni ilk defa görecek. On yıldır onu krallığımdaki en iyi öğretmenlerle eğitiyorum. Ancak artık on yaşına geldiği için onun hem annesi, hem kraliçesi, hem de öğretmeni olacağım.

Şimdi yanıma gelirdi. Bu nedenle tahtımın önünde bekliyordum.

Ve içeri girdi. Pembe, az gösterişli bir elbise giymişti. Kahverengi saçlarını iki yandan örmüştü. Minik ayaklarına bir çift topuklu ayakkabı geçirmişti. Kahverengi saçları, saçları ile aynı renk olan gözleri vardı. Çenesinin sol tarafında olan beni dikkat çekiyordu lakin bu onu hoş göstermişti. Çok zarif ve asildi. Demek ki hizmetkarlar onu istediğim gibi yetiştirmişti.

Önümde eğilerek kısa bir selam verdi, daha sonra dik bir duruş sergiledi.

"Sayın Kraliçe, beni huzurlarınıza çağırmışsınız."

"Doğru Sayın Prenses Mirana, sizi tanımak için buraya çağırdım. Bana soracağınız tüm soruları yanıtlayacağım."

"Siz benim annem misiniz."

Annesi ölmüştü, ben de onu evlatlık edinmiştim. Artık annesi bendim.

"Evet."

"Peki, benim bir babam var mı?"

"Hayır."

Aklı karışmıştı. Annesi varsa babası da olmalıydı.

"Bunları oturarak konuşmak ister misiniz" dedim. Uzun süredir ayakta konuşuyorduk.

"Elbette." dedi. Ben arkamda duran tahtıma oturmuştum. Onun için de çalışanlar küçük bir taht getirdiler. Garipsemeden oturdu. Konuşmaya ben başladım.

"Resmiyeti bırakabilir miyiz acaba?"

"Tabi ki..."

"Yalnızken anne diyebilirsin fakat önemli yerlerde farklı hitaplar kullan."

"Tabi ki, anne."

"Bana sormak istediğin başka sorular var mı?"

"Saçların neden mor?" Sorusuna gülerek cevap verdim.

"Bende bilmiyorum." Sadece gülümsedi.

"Aklıma başka bir şey gelmiyor. Bana sormak istediğin bir soru var mı?"

"Benim de aklıma bir şey gelmiyor." dedim çünkü onun hakkında herşeyi biliyordum. Eğitmenleri bana hep haber veriyordu. Lakin o günler eskide kalmıştı çünkü onu bizzat kendim büyütecektim.

Sözlerim bittiğinde aynı anda ayağa kalktık. Dişlerini gösteren bir gülümsemeyle konuştu.

"Tanıştığıma çok memnun oldum."

"Ben de tanıştığıma memnun oldum."

🗡️🗡️🗡️🗡️

O konuşmadan sonra ikimizde odalarımıza gitmiştik. Ben odama girer girmez kendimi banyoya atıp oldukça rahatlatıcı olan banyoyu yaptım. Daha sonra yine rahatlatıcı giysilerimi giyip kendimi yatağıma bıraktım.

Yatağımda uzanırken bir yandan da kitap okuyordum. Kitap okumak benim için başarıya giden en büyük adımdı.

Ah, hatırlıyor musunuz? On yıl önce bir kız çocuğu daha vardı, Karlin. Ona ne mi oldu? Yatılı okula gidiyor ama okulunda çıkan yangından ötürü öğrenciler tatil yapıyor.

Karlin, çok başarılı bir öğrenci olmuştu. Yaşıtlarına kıyasla dersleri daha başarılı, daha yetenekli, daha güzel ve daha saygılıydı... Tüm öğretmenlerinin onu takdir ettiğini duymuştum.

Mirana da öyleydi. O, okulda eğitimini okulda değil sarayda almıştı. Bir prenses gibi yetiştirilmişti ve zaten bir prensesdi.

Yavaş yavaş uykumun geldiğini hissettim. Uyumak istemiyorum çünkü her seferinde o kabusu göreceğimi biliyorum. Ama uyumak zorundayım. Kitabı bırakıp yatağıma iyice yayıldım, battaniyemi üzerime çekerek sadece teslim olacağım şeye, uykuya teslim ettim.

Selaaaaaaaaaammmm canlarım💕💕

On yıl geçmiş olabilir👉👈

Kitapla ilgili düşüncelerinizi bekliyorum.

Diğer bölümde görüşmek üzereeeee 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕