Issız karanlıkta parlayan bir ışık

Karanlık ıssız bir geceydi saat 00:01 i gösteriyordu ve yalnızdım o karanlığın ve yalnızlığın içinde boğulurcasina eve gidiyordum kafamda üstesinden gelemediğim birçok sorun vardı ve kalbim acıyordu zihnimi karıştıran o düşünceler beni boğuyordu ve çaresiz bırakıyordu evet çaresizdim ne yapacağımı bilmiyordum eve ulaşmak üzereydim ve telefonuma bir bildirim sesi geldi başta bakmak istememiştim ama bir yandan merak ediyordum açtığımda güzel bir kızdan mesaj gelmişti evet kim olduğunu bilmiyordum ama onun bakışları kalbime sıcaklık veriyordu ve bu hissi çok seviyordum. Bilmiyordum belkide o hep kalbimde beklediğim kişiydi ve sonunda gelmişti. Onunla sabaha kadar konuşmuştuk ve zamanın nasıl da hızlı geçtiğini bilmiyordum ve evet o kalbimde hep beklediğim kişiydi ve ilk defa birinin beni anladığını hissetmiştim ve bu beni çok mutlu ediyordu. Nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum. Çünkü daha önce kimse beni bu kadar içten anlamamıştı. İlk defa birine Bütün herseyimi anlatmıştım ve ona güveniyordum, ona ismini sorduğumda Nisa olduğunu söylemişti ismi kulağıma çok hoş ve güzel geliyordu.

Bu ilk bölümdü ilerleyen zamanlarda daha güzel ve içten bolumler gelicek okuduğunuz için hepinize teşekkür ederim