İzmir’in sakin bir mahallesinde, 25 yaşındaki öğretmen Aslı Güngören, hayatını düzenli ve huzurlu şekilde sürdürmektedir. Ancak karşı evlerine taşınan esrarengiz iş insanı Yiğit Ateş’in hayatı, gizemli ve tehlikeli sırlarla doludur. Başlangıçta onu sadece başarılı bir iş adamı olarak gören Aslı, zamanla Yiğit’in karanlık mafya geçmişiyle yüzleşir. Ancak bu karanlık geçmiş, aralarındaki tutkulu ve engel tanımayan aşka gölge düşürmez. Yiğit, geçmişinin yüklerini geride bırakmak ve Aslı ile kurduğu yeni hayatı korumak için mücadele eder. İkili, aşkla örülü maceralar, zorluklar ve tehlikeler arasında, tutkularıyla sınanır. Sonunda, büyük bir aşk ve kararlılıkla evlenip, iki çocukları olur: kızı Hira ve oğlu Demir. Yiğit, eski hayatını tamamen silerek sadece ailesine adanır.

-Caddelerde rüzgar,aklımda aşk var- “Nilüfer’in Caddelerde Rüzgar şarkısını hep severdim. Sözlerindeki hüznü, caddelerde yürüyen bir rüzgar gibi hissederdim. Ama o akşamüstü… yağmur sessizce yağıyordu, rüzgar yoktu.” Nilüfer Akça, elinde kahvesiyle pencere kenarında oturuyordu. Şehrin ışıkları ıslak kaldırımlara yansıyor, karşıdaki bakkalın neon tabelası arada bir titriyordu. Yağmur, sanki bütün gürültüleri susturmuştu. Tam o sırada, camdan dışarı bakarken gözleri sokak tabelasına takıldı: “Rüzgar Sokağı”. Yıllardır önünden geçtiği bu sokak, o gün ona farklı gelmişti. Belki de birazdan hayatına girecek adamın adını taşıdığı için…

Bu bir Düğüm hikayesi... Güneşin, denizin, kuşların aşka düğümlenişinin hikayesi... Kaç gün, kaç ay, kaç yıl geçti. Beni bir çift yeşil göze tutsak edip, ruhunu kalbime düğümleyip gideli? Çocuk kalbimin vermiş olduğu hevesle bir şey yaptım. ASLA yapmam dediğim bir şey! Ona ulaşabileceğim en saçma yolu seçtim. Ya da seçtirildim! Aşk insana neler neler yaptırırmış? Aklını alır, sallar, çarpar, acıtır aynı zamanda kahkaha attırır, hüzne bulanmış sevinçler yaşatırmış... Bana ise yurt odamda, canım kadar sevdiğim iki yarenimle ilk mesajı atmayı uygun gördü. ✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨ "Yeter lan yeter! Buramıza kadar geldi ! Başlarım senin aşkının ızdırabına!" "Ama Meyra!" Poşetten çıkardığı telefona alık gözlerle baktık. Ama onun hinlik dolu gözleri kendinden çok emindi. Nazenin elimi tutunca korkusunu anladım. O da benim gibi yaklaşan fırtınanın farkındaydı. "O... O ne?" "Ben oturur bunun gelmişini geçmişini anlatırım da yeri değil. Babannemim üstüne hat aldım. Kaçakçılar çarşısından aldım lan ben bunu! Tipi kayık adamlardan mal isteyen müptezeller gibi kaçak telefon sordum! Kaç günlük yemek paramı Imeal atsınlar diye verdim! Ne diyorsam yapacaksın!!! Şimdi şu senin ünüformalı bıldırcını ava çıkıyoruz! Bağırtısı hiç kimsenin karşısında düşmeyen burnumu eğiyordu. Hızlı hızlı gezen parmaklarına dehşetle baktım. O ise keyifle bana telefonu uzattı. "İlk mesajı attık. Hayırlı olsun gaziler." O gülüş bizi bitirecekti... Ya da yep yeni bir kapıdan geçmem için güç verecekti. Uzattığı telefonu alıp ekrana baktığımda beynimden vurulmuşa döndüm. Canım dediğim kızın bana yaptığını düşman yapmazdı. "Beni bitirdin Meyra! Sen beni bitirdin..."

Korktuğu bir hayata esir olmamak için yangından kaçtı Züleyha! Kanından olanların biçtiği kaderde yanmamak için ateşin kollarına kendi ayaklarıyla koştu. Evim dediği yerde, kurban olarak kendini adadıklarını öğrendiğinde nereye tutunduğunu bilmeden bir dalı avuçladı. Kütahya`nın küçük bir kasabasından, Adana`nın kavurucu topraklarına sürüklendi. Zalimliği dillere düşmüş, adına türlü kötü sıfatlar eklenmiş bir adamın koynuna bıraktı kaderi Züleyha`yı. Bu bir kaçış hikayesiydi aslında. Minik bir bebeğin arşı titreten ağlayışlarıyla kavuşma yazıldı kaderlerine. Küçük bir bebeğin masumiyetine ödüldü Züleyha... Doğurmadan anne olmayı öğrendi. Zalim bilinen bir mazluma yaşam verdi. Bir masuma yuva , bir zalime şifa , kendine umman oldu Züleyha! ............................... Bu bir Girdap! Aşkın, ailenin, sevginin, sadakatin, sınırsız merhametin içine kapılacağınız, kapıldıkça kendinizi sayfalarda bulacağınız eşsiz bir Girdap...