💔 “Bazı sevgiler özgürlük değil, esaret getirir…” Afra Doğan, İstanbul’da zorlu hayat koşullarına rağmen acil tıp eğitimi alan genç bir kadındır. Ama onun bilmediği bir şey vardır: Bir çift göz, her an onu izlemektedir. Yalçın Kayayurt. “Gaddar Reis” olarak tanınan, silah kaçakçılığı çetesinde lider yardımcısı. Sevgisizlikle yoğrulmuş bir geçmişi, kanla karışmış bir geleceği vardır. Ve şimdi… kalbinin derinliklerinde adı Afra olan bir takıntı büyümektedir. O izledikçe özler, yaklaştıkça daha da karanlığa çekilir. Afra ise kendi hayatının iplerini kaybettiğini çok geç fark eder. 🔒 Kapatılmış kapılar, kaçışsız geceler ve kalpten gelen bir çığlık… Bu hikâyede sevgi şefkat değildir, Sevgi bir savaştır. Peki… Afra onu gerçekten sevebilir mi? Yoksa bu takıntı… herkesin sonunu mu getirecek?

Kan kokan Mardin`de imkansız bir aşk oykusy

Daha 15 yaşında çalınan hayat 20 yaşında geri verilecek umut....

Berdel zoruyla evlenen Azra karahanlı ve azad borazan`ın zorla evlenmesi üzerine başlayan hikayesi...

Ailesi tarafından sevilmeyen ve okutulmak istemeyen Ayzem Balkan aşiret kızıdır.Ailesine direnir ve okur.18 yaşına geldi mi başka şehire gider ve 4-5 yıl hiç konuşmafığı annesinden arama alır. Ama kullanılacağını bilmiyordur...

Bazı hatalar bazı insanların şansı olurken, bazı insanların sonu olur. Düşmanın`ın kızıyla evlenirsin, nefretle kusucağını sanarken merhamet belirir yüreğinde. Oysa boran ateşhanın yüreğinde hiç merhamet ateşi filizlenmemişti. Ama o küçük kadına bakarken içinde beliren değişik duygulara engel olamıyordu. Boran Ateşhan`ın ve Afra şeyhanlının hikayesi. "Bu hikaye tamamen bana aittir @𝐀𝐲𝐥𝐢𝐧 kimsenin izinsiz kitabı kopyalayıp almasına rızam yok. Kitaptaki herşey kurgudan ibarettir. Kitapta içererikli birçok sey bulunur , küfür, cinayet, kan vb. rahatsız olanlar okumayabilir. Okuyanlar için ise keyifli okumalar diliyorum💗"

“Ne var?” dedim, çayımı karıştırırken. “Yüzüme niye öyle bakıyorsun?” “Düşünüyorum da…” dedi, çenesini eliyle sıvazladı, sonra kupasındaki kahveden bir yudum aldı. “Evlenelim mi?” Çay kaşığını elimden düşürüyordum. “Ne?!” “Yani... düşün, gayet mantıklı. Zaten aynı evdeyiz, sürekli tartışıyoruz, gece geç saatlere kadar aynı kanepede film izliyoruz, sen benim yemeğime burnunu sokuyorsun, ben senin battaniyeni çalıyorum. Çifte kumrular gibiyiz işte. Sadece yüzük eksik.”

Ayana Ve Arif`in kardeşleri için verdikleri bedellerde birbirlerine olan küçüklük özlemi.

Ne yani yaşadıklarımın hepsi yalan mıydı peki bu kadar acıyı niye çektim?

İş çıkışı herzaman geçtiğim karanlık sokaktan biran önce gitmek isterken sokağın başında çığlık sesi gelir ve ben…