8.BÖLÜM

Ben boşluğa düşüp hayatın son bulmasını beklerken bir çift el belimden tutup çekti beni.Bür süre gözlerimi açamadım ama çok yakınımda gelen o tanıdık sesi duyduğum an gözlerimi açtım kuzeyin sesiydi bu "geçti güzelim aç gözlerini" diyordu.

Gözlerimi açtığım an kuzeyi gördüm.Aramızda çok az bir mesafe vardı ama onun boyu benden uzun olduğu için yüzlerimiz aynı hizada değildi.Ben tüm bu düşünceler içerisindeyken kuzeyin sesiyle hepsi kayboldu

"nasıl böyle bir şey yapmayı düşünürsün?" dedi ama ben cevap verecek halde değildim bu yüzden tüm ifadesizliğimle "kimsenin umurunda değilim o yüzden sende çok takılma bugün olmazsa yarın yarın olmazsa diğer gün benim muhtemel sonum bu" dedim ama o benim söylediklerim karşısında sinirlenmiş ve o benim aksime tüm ifadesiyle

"sen benim umrumdasın,ben sana aşığım" dedi haykırırcasına bir dakika ne,ne dedi o "ben sana aşığım" mı dedi,yok ya ben yanlış duydum kesin.

"ben sana aşığım sen nasıl böyle bir şey yapmayı düşünürsün" diyince tekrardan bu sefer yanlış duymadığım anladım ve az önce ki ifadesizliğimle aksine şuan şaşkınlıktan gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.

"ne dedin sen " dedim tüm şaşkınlığımla ve o da sanki söylediklerini yeni farkediyordu.afalladı biraz ama sonra kendini toparladı ve "söyledim işte,onu bunu boşver sen nasıl böyle bir şey yapmayı düşündün" dedi ama ben sadece bir kısma takılmıştım "ben sana aşığım" evet tam olarak buna takılmıştım bu yüzden

"onu bunu boşverme " dedim

"sen benim soruma cevap ver önce nasıl böyle bir şey yapmayı düşündün" dedi

"düşündüm çünkü seninde sonun teyzem gibi olur diye korktum.Sende onun gibi benden gidersin diye korktum ve bir daha kimsenin benim yüzünden sonunun böyle olmasını istemedim ,bir daha öyle bir şey olsaydı dayanamadım ve buna bir son vermek istedim ama sen izin vermedin.Niye izin vermedin eğer seninde sonun teyzem gibi olursa canım yana yana ölürüm" dedim bunları söylerken hem haykırmış hem de hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım.

Söylediklerim karşısında canı yanmış gibiydi kuzeyin ve "teyzenin sonu neydi" dedi ama anlatamazdım.Onunda canını yakamazdım,buna hakkım yok.

"anlatamam" dedim hıçkırıklarımın arasından.Göz yaşlarım talan etmişti sanki yıllardır dolmuş da bugün taşıyorlardı.

"anlat,anlat ki rahatlayın Beren şuan senin çektiğin acının bin katını çekiyorum seni böyle gördükçe." dedi ve ben bu sözlerin üstüne aylardır içimde tuttuğum şeyi söyledim

"ben sana çok aşığım Kuzey..." bu cümleyi söylediğim an üzerimden büyük bir yük kalktı.

"sana karşı olan içimdeki aşkı bir görsen Beren.Ben sana seni seviyorum,sana aşığım diyemediğim her gün acı çektim." dedi ve bana öyle bir sarıldık o an beni de biri önemsiyor teyzeden sonra başka biri daha bana değer veriyor diye düşündüm ve bende ona sarıldım.

"Beren bir daha sakın beni sensiz bırakmayı düşünme " dedi.Bende tüm gözyaşlarıma rağmen onun kollarından ayrıldım ve burukçe tebessüm ettim "bırakmam ama sende beni hiç sensiz bırakma çünkü ilk defa teyzemden sonra biri bana böyle değer verdi" dedim.Bunun karşısında beni kendine doğru çekti ve saçıma peş peşe öpücükler konduruken kokumu soludu.

Bu yeterli bir cevaptı...