CallMeHazal- Durum Milena`ya Mektuplar`ı seveceğin kadar vahim mi? Yönsüz Pusula- İki yıldır uzaktan izleyeceğim kadar vahim. CallMeHazal- Vazgeç ya da konuş. Böyle gitmez Kimsenin hakkı değil başkasının iki yılını çalmak Yönsüz Pusula- Kitaplardan konuşuyoruz sanıyordum. Hem ben kim oluyorum ki onun içimdeki aşkına ihanet edeyim? Ben kim oluyorum ki bana rastgele bir gülümseme vadettiğinde tüm hafta bunu düşünmeyeyim?

Derlerdi ki, her insan bir yıldızla doğarmış. Öldüğünde, acısını paylaşacak biri olmadığında sönmesi ve kayıp gitmesi için. Yalan olduğunu biliyordum. Çünkü benim yıldızım benimle doğmamıştı. Çünkü eğer doğru olsaydı, soyadını taşıdığım ailenin her bir bireyi için göğün yere inmesi, babam için ise parçalara bölünmesi gerekirdi. "Yeterince mutlu bir anım yoksa ne olur Remus?" "Elbette vardır." "Ama ya yoksa?" "Bir tane yaratırız." dedi Harry. "Bilmiyorum..."

Bazı oyuncaklar çocukların hayal gücüne iyi gelir, bazılarıysa hayatta kalmalarına; Elan, ikinci türdendi. Laneti beraberimde götürüyordum sanki. Beni koruyan bu şey, onca insanın hayatını karartıyordu. Bir oyuncak hayatımı alt üst ediyordu. "Sen başıma gelen en büyük lanetsin." Dedim tiksintiyle, karşımdaki karartıya bakarak. Çıkardığı sesten halime güldüğünü anlayabiliyordum. "Kiminin laneti, kiminin mucizesi."

Ölüm Yiyenler`in ve Dumbledore`un Ordusu`nun denk düştüğü yerde dengeleri bozacak bir grup büyücü çıkageldi. Voldemort`a karşı olan bir grup. Ondan daha güçlü birinin yönettiği bir grup. İtaat edilecek kişinin Voldemort olmadığını ya da umudun Dumbledore`da olmadığını göstermek için. Asıl güçlü olanın kendileri olduğunu göstermek için. "Ya düşersem?" diye sordum. O zaman ne olacaktı? Kaybedersek ne olacaktı? Ya benim yüzümden birilerine zarar gelirse, o zaman ne olacaktı? Hafifçe eğildi bana doğru. Samimi olmayan ama bana doğru hissettiren bir gülümsemeyle baktı bana. "Ya uçarsan?"