1 bölüm

O rapörtajı yapmamım üzerinden 1 hafta geçmişti hala işsizdim her yerde Beşiktalilar edit yapmıştı insanı gururlandırıyordu

Beşiktaş ayrı bir camiaydi kolumu kesseler siyah beyaz akardı babamda koyu beşiktaşlıydı ben annemin aksine futboll kurduydum hatta annemle babamın çoğu kavgası Beşiktaş'ı sevdiğin kadar beni sevmiyorsundu

Sevilmezdi Beşiktaş bir klüp değil bir aileydi. Telefonuma gelen bildirim ile düşüncelerden ayrıldım Uras kandemir beni takip ediyordu ne

Herkesin korktuğu Uras kandemir Beşiktaşa hayatını adamış bir adamdı herkez öyle bilirdi bazıları karanlık işlerde işi olduğunu söylese de Kandemir holding yönetiyordu

Çoğu genç kızın hayali ama ilgimi çekmemişti aksine korkmuştum

Hesabına girip bakmaya başladım Beşiktaş'ın oyuncuları başkanları ve Kaan diye bir adam onun dışında tek takip ettiği tek kadın bendim

Tam o sırada mesaj geldi

Uras kandemir bana yazmıştı

- geri takip yapmıycakmısın cidden

Yoo yapmiycam tabi ne geri takipi

- hayır dedim sadece

- iyi dedi

Hesaba geri girdiğim de takip ediyordum ama imkansızdı etmemiştim

Dm kutusuna girdim

- bunu nasıl yaptınız

- neyi dedi

- ya iyimisiniz beyfendi rahat bırakın lütfen beni

- sakın ol kızım

Uras de sadece bana

- ya Resulullah güzel kardeşim anlamıyormusun sal beni

Benim de bir sınırın vardı ya

- kardeşim kocamı tercih ederim ışıl dedi

NE NEG nerdeyse evlilik teklifi etmişti

- ekrana öyle bakmana gerek yok doğru okuyorsun

- iyi akşamlar yazıp kapattım sohbeti

Neler oluyordu hiçbir şey anlamıyordum engell tuşuna bastım

Ve uyukuya daldım

Sabah olmuştu

Urasdan mesaj gelmişti nasıl olur engelemistim ben onu

- iki dk almadı minik kartal uslu dur yorma beni ya da beni tek sen yor demişti neg

-Dilini mi yuttun minik kartal

- Uras beycim siktirgidermisin

Yazıyor

Çevrimiçi

Yazıyor

- sen kaşındın minik kartalım

Hehe Ayn Uras ayısı yine engelledim . İşsiz fakir ve mutsuzdum Beşiktaş'ım da olmasa hayatta yaşamanin anlamı yoktu resmen

Kapı çalıyordu kusura bakma yenge diyip agızma bezi tıkadılar resmen ağzıma gerisi karanlıktı

Uyandığımda bir yataktaydım etrafa göz gezdirdiğimde odanın her yeri siyah beyazdı duvarda kocaman Beşiktaş amblemi vardı

Kesinlikle kabus görüyordum yaşadıklarımı başka açıklaması olmazdı

Babam diğer babaların aksine beni prensesim diye hiç sevmemişti hep güçlü kızım derdi küçüklüğümden beri güçlü olmayı öğrenmiştim

Şimdi ise korkuyordum pes etmiycektim babam için Beşiktaş için hem Beşiktaşlılar ne zaman pes etmişti ki Sergen Yalçın dönemi aklıma geldi kimse şampiyon olmaz derken olmuştu

Ayağa kalktım etrafta gezinmeye başladım kapı kitliydi ne bekliyordum ki

Etrafta kapıyı acicak bişeyler aradım ama yoktu sacımdaki tel toka açabilirdim

Nerdeyse yarım saatir kapiyi açmaya çalışıyordum ve kapı açılma sesi başardım

Ayaklarımın ucuyla yürümeye başladım dış kapının ordaydim etraf korumalarla çevriliydi nasıl kaçıcaktım

Tam o sırada arkamdan bir ses geldi