14.BÖLÜM:GİZLİ İŞLER

14.BÖLÜM

"Bekleyin oradan bir yere ayrılmayın sakın yanınıza geliyorum" dedim. Balkondan ayrılıp hızlıca odamdan çıktım. Yavaş adımlarla geniş koridorda ilerledim. Merdivenlerden aşağı yavaşça indikten sonra arka bahçeye çıkan kapıyı gördüm.

Evi kısa sürede ezberlemiştim. Kapıyı yavaşça açtım ve bahçeye çıktım. Eda ve yanındaki adam bana baktılar. Onların yanına gittim ve ellerimi belime koyup "Anlatın" dedim. İkiside birbirine baktılar. Hava soğuktu. Benim üzerimde şortlu ve kısa kollu ince bir gecelik olduğu için üşümüştüm. Soğuk rüzgar bacaklarımdan geçtiğinde içim ürperdi.

Eda "Yengecim" dedi. Yenge mi? "Efendim" dedim. Eda titrek bir sesle "Şimdi şöyleki" diye konuya girdi. Dikkatle onu dinlemeye başladım. "Biz Emre ile sevgiliyiz" dedi. Demek adamın adı Emre'ymiş. Tamamdır anlaşıldı. "Peki neden balkonumun altında gizli saklı buluşuyorsunuz?" diye sordum.

Burada lafa Emre girdi. "Çünkü Aras abi bizim birlikteliğimize izin vermiyor" dedi. Kaşlarımı çattım ve "Neden?" diye sordum. Eda "Çünkü Emre abimin düşmanlarından birinin oğlu" dedi. Şimdi durum netleşti. Demek öyle. "Ve sizde Aras'tan gizli gizli buluşuyorsunuz?" dedim. Eda kafasını salladı.

"Yenge lütfen abime birşey söyleme nolur" dedi. Çocuğa dik bakışlarla baktım. Gece karanlığında çok belli olmuyordu ama turuncu birşeydi sanki. "Tamam" dediğimde Eda rahatladı. Aras bunu gizlediğimize ne kadar kızabilirdiki? Çokta takmaz bence.

Emre'ye baktım ve "Bana bak ben gizliyorum bu işi ama sen seviyorsun değil mi lan bu kızı?" dedim. Emre hemen "Sevmesem gece gece niçin kapısına geleyim yenge hanım" dedi. Mantıklıydı. "Neyse tamam. Çok ses yapmayın uyuyacağım. Hadi sizede iyi geceler" dedim ve yanlarından ayrıldım. Sessizce odama çıktım.

🧊🩸

Sabah "Hazal" diye bir sesle uyandım. Yavaşça gözlerimi araladığımda karşımda Aras'ı gördüm. Ters ters "Ne var?" dedim. Aras "Kahvaltı saati karıcığım" dedi. Off. Sabah olmuştu değil mi?

"Yani?" dedim hâlâ yatakta uzanırken. Aras "Yani" dedi ve ardından "yataktan kalk elini yüzünü yıka ve kahvaltıya geç" dedi. Güldüm ve "Aynı annem gibi konuştun" dediğimde yüzü ciddilleşti. Anlık değişen bu yüz ifadesini anlamamıştım. "Hadi" dedi ve odadan çıkmak için ilerlediğinde elime bir yastık aldım ve ona doğru fırlattım. Yastık beline değmişti.

Omuzunun üzerinden bana baktı ve "Oyun oynayacak zaman değil" dedi. Oyun mu? "Ne oyunu be?" dedim. Bana döndü ve baktı. "Sen harbiden gördüğüm en acayip kadınsın" dedi. Kaşlarımı çattım ve "Nasıl yani?" dedim.

Aras birkaç adım atarak yaklaştı. "Bir gün mekan basar adam yaralarsın, bir gün çocuk çocuk haraketler yaparsın" dedi. Güldüm. Sanırım haklıydı. Deli dolu bir karaktere sahip olduğum doğru. "Bence senin hayatında böyle bir kadına ihtiyacın vardı. Yani ölene kadar böyle ciddi ciddi nereye kadar?" dedim. Bilmiş bilmiş konuşmam hoşuna gitmiş olacakki dudağının bir kenarı kıvrıldı.

"Demek senin gibi bir kadına ihtiyacım var" dedi. Kafamı 'evet' anlamında salladım. "Bu benim düşüncem" dedim. Kaşlarını kaldırıp indirdi. "Hadi kahvaltıya" dedi. "Uyuyacaktım ben sen niye uyandırdın beni?" dedim. Ters bir bakış attı ve "Kalk Hazal kalk" dedi. Omuz siktir ve "kalkmayacağım" dedim.

"Hazal" dediğinde "tamam o zaman karamelli süt al kalkarım" dedim. "Kaçıksın. Hemde fazlasıyla kaçıksın" dedi. Güldüm ve "Karamelli süt" dedim. "Tamam çık şu yataktan alıcam karamelli süt sana" dedi. "Buraya getir öyle kalkarım" dedim. İnat edecektim. "Hazal" dedi ama bu sefer sesi yüksek çıkmıştı.

"Karamelli süt" derken benimde sesim yüksek çıkmıştı. Yaklaştı ve beni aniden kucağına aldı. "İndir beni" dedim. "Susarmısın?" dedi. "İnmek istiyorum" dedim. "Emir kulunuz yok burada Hazal Hanım" dedi. "İndir beni indir" dedim. Omzuna vurdum. "Sus sana karamelli süt alıcam" dedi. Çocukla konuşur gibi bir ifadesi vardı.

"Alacak mısın cidden?" diye sordum. "Alacağım söz" dedi. "Tamam" dedim. Beni yavaşça kucağından indirdiğinde kapıya doğru ilerledim. Oda arkamdan geldi.

Merdivenlerden inip masanın olduğu yere ilerledim. Eda ve Sarp kahvalrı sofrasında oturmuş bekliyorlardı. Aras ile birlikte ilerledik ve yerlerimize oturduk. Masanın bir ucunda Aras diğer ucunda ise ben vardım.

Normal bir şekilde kahvaltımı yapmaya başladım. Masada berbat bir koku vardı. Hemen gözlerimle masayı süzdüm ve tam karşımda olan tabağa dilimlenmiş haşlanmış yumurtayı gördüm. Anında yüzümü buruşturdum. Bu yiyecek nalet birşeydi. Nefret ediyordum.

Hemen arkamda bekleyen hzimetçiye baktım ve parmak ucumla tabağı gösterip "şunu kaldırırmısınız?" dedim. Hizmetçi kadın "tabii Hazal Hanım" dedi ve ilerleyip tabağı aldı. Rahat bir nefes verdim. Aras bir yandan kahvalrı ediyor bir yandanda bana bakıyordu.

🧊🩸

Hava çok sıcaktı. Kavrulmuştum resmen. Balkonda, açık havada oturuyordum ama hava yakıcıydı. Evdede bunalıyordum. Telefonum çaldığında baktım. Yabancı numara arıyordu. Umarım düşündüğüm kişi değildir.

Telefonumu elime aldım ve açıp kulağıma götürdüm. Telefonda duymaktan korktuğum sesi duydum. "Alo" diyen annemin sesi. "Efendim" dedim. Annem "Ne yaptın işlerin nasıl gidiyor" diye sordu. Hiçbirşeyden haberi yoktu.

Habersizce evlenmemden, babamın beni kovmasından, zorla evli kaldığım kişinin beni boşamamasından, babamın saldırısından, benim babamı vurmamdan...Hiçbirinden haberi yoktu. Olsaydı şimdiye Türkiye'ye gelmişti. Böyle birşey olmasını istemediğim için hiçbir şekilde onu aramamıştım ve ona hiçbirşey söylememiştim.

"Henüz istediğim sonucu elde edemedim" dedim. Plana başlamamıştım bile. "Hazal halletmeye çalış. Ayrıca benim bilmediğim birşey mi var? Sesin iyi gelmedi" dedi. Evet inkar Hazal inkar et. "Tamam bilmediğin bir şey yok merak etme iyiyim" dedim. Annem "Peki tamam. Gittiğinden beridir aramadın merak ettim." dedi. "Anlıyorum" dedim.

Annem "Neyse sonra görüşürüz Hazal. Kendine dikkat et güzel kızım" dedi. Sesimi samimi yapmaya çalıştım ve "Tamam" dedim. Telefonu kapatıp masanın üzerine bıraktım. Konuşurken asla anne demiyordum. Malûm bulunduğum ev. Yerin kulağı vardır derler. Ne olur ne olmaz annemin varlığını ifşa edemezdim.

Annemin hiçbirşeyden haberi yoktu ve bu büyük sıkıntıydı. Eğer olurda öğrenirse direkt Türkiye'ye gelirdi ve bu büyük bir sıkıntıydı. Babam bir yandan Aras bir yandan annem bir yandan... Ne yapsın bu Hazal?

🧊🩸

Gün boyu sıkıcı sıkıcı evde takılmıştım. Akşam yemeğine az kalmıştı. Ben evde dolaşmaya devam ediyordum. Koca koridorda tablolar ve biblolar vardı. Tablolar genellikle manzara resimleriyle ilgiliydi.

Sanki bir sanat galerisi'nde geziyormuş gibi hissediyordum. Farklı bir hava vardı burada. Biraz ilerledikten sonra bir vazoyla karşılaştım. Güzel işlenmiş bir vazoydu. Yeşil ve bej tonlarıyla süslenmişti. Güzel bir vazoydu. Arkamdan bir anda "Ne yapıyorsun?" diyen bir sesle irkildim. Arkamı döndüm ve Aras'ı gördüm.

Bir anda seslenince korkmuştum. "Gün boyu evde canım sıkıldı bende biraz evde dolaşmak istedim" dedim. Aras "Bahçeye çıksaydın" dedi. "Hava çok sıcak" dedim. Allah'tan evde klima vardı. Oda bir zahmet olsun.

"Akşama bir arkadaşım misafirliğe gelecek. Haberin olsun" dedi. Acaba kim? "Tamam" dedim. "Kim gelecek?" diye sordum. "Tanımazsın" dedi. Belki tanıyacağım nereden biliyorsun be adam? "Sen söyle belki tanırım" dedim. Aras "Hakan Giritli ve eşi Derya Giritli" dedi.

Ben bu isimleri nereden tanıyorum ya? Aşırı tanıdık geliyor. İtalya'dan. Derya bir zamanlar İtalya'daki bir arkadaşımdı. Sonra Hakan ile evlendi ve aramız açıldı. Uzaklaştı benden.

"Tanıyormusun?" diye sordu. Dürüst oldum ve "Tanıyorum" dedim. Kaşlarını çattı ve "Nereden?" dedi. "İtalya'dan. Derya eski bir arkadaşımdı" dedim. Bunu beklemiyordu. Vallahi bende beklemezdim Derya ile tekrar karşılaşmayı.

"Az sonra gelirler aşağı inelim" dedi. "Tamam sen in ben üstümü değiştirip geleceğim" dedim. Aras "tamam" dedi ve yanımdan uzaklaştı. Derya Giritli demek ha?

Selam gençlere

Bu bölüm tam olarak ismini yansıtıyor. GİZLİ İŞLER...

Eleştirileri ve varsa sorularınızı alayım...

Yeni bölümde görüşmek üzere🖤