8.BÖLÜM:GERÇEK EVLİLİK

8.BÖLÜM

Aras elindeki telefona baktı ve ardındanbana baktı. Murat "Hazal" dediğinde ayağa kalktım. Aras bir kaç adım ileri gitti ve benden uzaklaştı. Murat tekrardan "Hazal oradamısın?" dedi.

Aras Murat'ın sesini daha fazla dinlemedi ve aramayı sonlandırdı. Bana döndü ve "Ayrılacaksın" dedi. Anlamadım? "Neden böyle birşey yapayım?" diye sordum. Aras dişlerini sıktı ve "Ayrılacaksın" dedi. Buna ne oluyordu ya? "Hayır" dedim. Bana yaklaştı ve "Ayrılacaksın Hazal" dedi. Başımı kaldırıp ona baktım ve "Ayrılmayacağım" dedim.

Dik bir şekilde cevap vermem ve onun tersine gitmem onu sinir ediyordu. "O zaman ölene kadar karım olarak kalırsın" dedi. Ne! Bu ciddimi? Kahretsin ki ciddi duruyordu. Ne demek ölene kadar karısı olarak kalacağım. Asla. Öleyim daha iyi. Bu adamla ömürmü geçer? Şöyle birşey vardıki bu adam babamı öldürmek istiyordu. Ve babamı öldürdükten hemen sonra benide öldürürdü. Bu aklıma geldiğinde "Zaten sayende kısa bir süre yaşayacağım. Bu kısa sürede karın olarak kalmam benim için çokta sorun çıkarmaz." dedim.

Dediklerim karşısında ne diyeceğini bilemedi. Nereden vuracağımı iyi bilen bir kişiydim. "Benim karımın başka bir erkekle sevgili olma ihtimali yok. Bu aldatmaya girer" dedi. Bu kendini gerçek bir evlilikte mi zannediyordu? "Gerçek bir şekilde evli olsaydık ve birbirimizi sevseydik bu dediğin doğru olurdu fakat gerçek bir evliliğimiz olmadığı için seni aldatmış sayılmam." dedim. "Sende git sevgili yap. İstediğini yap beni ilgilendirmez tıpkı benim yaptıklarımın seni ilgilendirmediği gibi" dedim.

"Sen benim karımsın" dedi. İnatla anlamak istemiyordu. "Gerçekten evli değiliz" dediğimde bağırdı. "Evliyiz ulan!" dedi. Bağırmasıyla irkildim. Bu tepki fazla değilmiydi? Fazlaydı. Hemde baya fazlaydı. Kelimeleri bastırarak "Gerçekten evli değiliz" dedim. Yüzünü bana yaklaştırdı ve "Bu evli olduğumuz gerçeğini değiştirmez." dedi. Evet onu değiştirmez ama onun dışında birçok şeyi değiştirir. "Özel hayatıma karışamazsın" dedim. Öyle bir hakka sahip değildi.

"Benim karımken sevgilin, konuştuğun, görüştüğün olamaz." dedi. "Olur" dedim. Bana inat "olamaz" dedi. Sinirlerimle oynuyordu. "Olur" dedim. "Olamaz" dedi. Ya sabır. Masadan bir su bardağı alıp yere fırlattım. Ve bağırarak "Olur!" dedim. Bardak anında tuzla buz oldu. Aras önce yerdeki cam kırıklarına sonrada bana baktı. Ortama sessizlik çökmüştü.

Eda sandalyesinden kalkıp yanımıza geldi ve Aras'ın omzuna dokunup "Abi" dedi. Aras öylece bana bakıyordu. Gram korkmadan ona baktım. Neden korkacaktım ki? "Benim hayatımda istediğim kişi olur. O benim hayatım ve sen buna karışamazsın." dedim. Kaşlarını kaldırıp indirdi. "Senin hayatında evli olduğumuz sürece ben dışında kimse olamaz" dedi. Allâh Allah. Anlamıyor ya. Vallahi kıt.

"Burada gözünün önünde bütün eşyaları darmaduman ederim. Bak yaparım. Bana inat gitme" dedim. Umursamıyordu. "Kır, dök istersen evi yak ama ben sözümün arkasındayım." dedi. Elime bir bardak daha geçirdim ve onuda yere fırlattım. "Bana inat gitme!" dedim. Bu durumdan zevk alır gibiydi.

Eda "Annem muhteşem bardaklarının kırıldığını öğrenince delirecek" diye söylendi. Aras ona baktı ve "kaçık gelininin kırdığını söylersiniz" dedi. Ne kaçığı be? Arkadan Sarp'ın gülme sesi geldiğinde ona döndüm ve ters bir bakış attım. Sarp'ın yüzü soldu ve "Pardon yenge" dedi. Ailecek iyi değillerdi.

Telefonumu aldım. Merdivenlere yöneldiğimde "Size afiyet olsun" dedim. Eda homurdanarak "İştah kaldı sanki" dedi. Aras onu dinlemeden "Nereye?" diye sordu. Ona döndüm ve inadına "Sevgilimle konuşacağım" dedim. En son sıkıntıyla nefesini verdiğini duydum. Merdivenlerden çıktıktan sonra odama ilerlerken Aras'ın arkamdan geldiğini farkettim. Adımlarımı hızlandırıp odaya girdim. Tam kapıyı kapatacakken Aras sertçe kapıyı itti.

İçeri girmişti. "Odamdan çıkarmısın? Sevgilimle konuşacağım" dedim. Sinirli bir sesle "Sevgilini sikeyim" diye söylendi. Gülmemek için çok çabalıyordum. Dudaklarımı birbirine bastırdım. "Sevgilim hakkında düzgün konuşurmusun kocacığım" dedim. Cümlenin saçmalığı beni bitiriyordu. Birkaç adım attı ve tam karşıda durdu. "Ayrıl karıcığım" dedi. Kaşlarımı kaldırıp indirdim ve cıkladım.

Yatağıma doğru ilerledim ve yatağımın üstüne oturdum. Ona baktığımda dikkatle beni izliyordu. "Şimdi çık odamdan" dedim. Birkaç adım atıp yatağın yanına geldi ve "Evimde hangi odada olacağıma ben karar veririm karıcığım" dedi. Karısına küfür edeceğim ama karısı benim! Nasıl söveceğim ben şimdi? "Bu odada ben kalıyorum ve benim kaldığım yere sen giremezsin." dedim. Kapıya 'Araslar ve küpekler giremez!' yazmaya az kaldı.

"Girdim ama" dedi. "Çık!" dedim. Sesim biraz yüksek çıkmıştı. "Konu nereye gitti." diye söylendikten sonra "O piçten ayrılacaksın" dedi. Oldu efendim başka isteğiniz? "Hayır. Ayrıca piç filan hayırdır ya?" dedim. "O piçi bana savunacak güce sahip değilsin karıcığım" dedi. Kaşlarımı kaldırıp indirdim. "Çık şu odadan" dedim. Odadan çıkmadığı gibi yaklaşıp yatağa uzandı.

"Ne yapıyorsun?" diye sordum. "Burası benim yatağımdan daha rahat" dedi. Ya sabır. "Aras defol" dedim. Gözlerini kapattı. Burada uyumazdı değilmi? "Aras çık şu odadan" dedim. Uyumuş olamazdı. Bu kadar kısa sürede ne uykusu? "Sagın Aras Savaş Dağhan odamdan çık!" dedim. Hala tık yoktu. Yanına yaklaştım ve onu yataktan itmeye çalıştım. Şaka gibi adam kıpırdamıyordu bile. Son çare uzun tırnaklarımı koluna batırdım.

İrkilerek gözlerini açtı. "Ne yapıyorsun" dedi. "Yatağıma uzanmanın suçu." dedim. Koluna baktı. Kolundaki tırnak izlerini gördükten sonra bana döndü. Anı ve çabuk bir hareketle beni tutup altına aldı. Ne olduğunu anlamaz bir şekilde ona baktım. "Ödeşeceğiz" dedi. Gözlerimi büyüttüm. Ödeşme yöntemini çok iyi biliyordum. Hayır. İkincisi olmayacaktı.

"Kalk üzerinden" dedim. Cıkladı. Tekrar "Ödeşeceğiz" dedi. Ya sabır amına koyayım ya sabır. Omuzlarından itmek istedim ama yapamadım. "Tamam özür dileyeyim kabul et bitsin gitsin" dedim. Güldü. Ne gülüyorsun be? "Bende özür çok kabul edilmiyor." dedi. "Tamam o zaman bu ilk kabul edişin olsun" dedim.

"Of Hazal of" dedi. Niye ofladı bu? "Ne var?" dedim ters ters. Birşey demedi. "Cidden üzerimden kalkmazsan ısırırım seni" dedim. "Önce yumruk at sonra tırnakla ardındanda ısır. Ve ben buna tepkisiz kalayım. Olmaz" dedi. Onu ısırmak için kafamı kaldırdığımda aniden beni yanağımdan öptü. Isıramadım. Öylece kaldım yerimde. Adi herif beni durdurma yöntemine bak.

Kafamı geri çektim ve tekrar yatağa koydum. Tırnaklarımı tekrar geçirecektim ki durdum. Bir öpücük daha istemiyordum. Adama ne yapsak vergi alıyordu resmen. Sıkıntılı galiba. Galiba değil hatta sıkıntılı.

Vücudunu yana attı ve yatağa tekrar uzandı. Tuttuğum nefesimi verdim. Kolunu yana koyacakken yanlışlıkla belimin yan tarafına geldi. O an kahkaha attım. "Yapma şunu tikim var" dedim. "Yanlışlıkla oldu ama sağol bilgi için" dedi. Ona ters bir bakış attım. "Dokunduğun an yumruğu yersin" dedim. "Karşılık olarak öperim" dediğinde sustum. Aptal. Uyuz. Tam bir uyuz.

Gözlerini kapatmış uyumaya hazırlanıyordu. "Kalk git kendi odanda uyu" dedim. Tepki yoktu. "Pişt" dedim. "Bu akşam bir davet var hazırlan. Saat 6.30'da evden çıkacağız" dedi. Geçen bahsettikleri davet. Hatırladım. Aras uyumuştu. Benim yatağımda uyumuştu.

Yataktan kalktım ve Aras'a baktım. Koltuğun üzerindeki battaniyeyi aldım ve üzerine örttüm. Biraz daha ona baktım. Uyurken fazla masum görünüyordu. Kim derdi bu adam mafya. Ona bakmayı bırakıp akşamki davet için hazırlanmaya başlamalıydım. Yanından ayrıldım.

🧊🩸

Makyaj masasında makyajımı yapmaya başlamıştım. Saat baya ilerlemişti. Hazırlanmaya 2'de başlamıştım ama kıyafet ve saç derken anca yetiştirmiştim. Saat şuan 5'ti. Makyaj için 1,5 saatim vardı. Elimi çabuk tutmalıydım. Aynadan gözüm arkaya takıldığında hâlâ uyuyan Aras'a baktım. Bayadır hareketsiz uyuyordu. Onuda uyandırmalıydım.

Biz kadınlar hazırlanmak için saatler harcarken erkekler neredeyse 1 saatte hazırlanıyordu. Makyaj masasından kalktım ve Aras'ın yanına gittim. Kolunu dürttüm ve "Aras" diye seslendim. Tek dokunuşmla gözlerini açmıştı. "Kalk artık" dedim. Aras bana baktı ve ardından üzerindeki örtüyü kaldırıp doğruldu. Bakışları hala bendeydi.

Yataktan kalktı ve odadan çıkmak için kapıya ilerledi. Aras dediğimde bana döndü. "Sen iyimisin?" diye sordum. Çok iyi gözükmüyordu. Belkide uykulu olduğu için öyledir. "İyiyim" dedi ve odadan çıkıp kapıyı kapattı. Bende makyajıma devam ettim.

🧊🩸

Tamamen hazır olduğumda saat 18.13'tü. Çok güzel olmuştum. Üzerimde bordo kısa bir elbise vardı. Siyah topuklu ayakkabılarımın tabanı kırmızıydı ve bu ayrı bir hava katıyordu. Gümüş takılar takmıştım. Saçımı ise güzel bir topuz yapmıştım. Ben aynada kendime bakarken odamın kapısı çaldı.

"Gir" dediğimde kapı açıldı ve içeriye Aras girdi. "Hazırsan gidiyoruz" dedi. Ona döndüm ve masanın üzerindeki çantamı aldım. "Gidelim" dedim. Siyah bir takım giymişti. İyi görünüyordu. Gözleriyle beni süzdükten sonra tekrar yüzüme baktı. Ona doğru ilerledim ve kapıdan geçtim.

Birlikte merdivenlerden indik. Sarp ve Eda bizi bekliyorlardı. Eda bana baktı ve "Güzel olmuşsun" dedi. Gülümsedim ve "Sende öyle" dedim. Siyah bir elbise giymişti. Dudağındaki kırmızı ruj ona aura katıyordu. Sarp ise beyaz bir gömlek giymişti. Onun altına siyah pantolon ve üzerine siyah ceketiyle klasik duruyordu. Birlikte evden çıktık. Arabaya tek tek bindik ve yola çıktık.

🧊🩸

Davet verilen yer büyük bir malikaneydi. Bu âlemde herkes bu tarz evlerde kalıyordu zaten. Aras ile yanyana duruyorduk. Elimi tuttuğunda ona baktım. Ardından tekrar önüme döndüm. Derin bir nefes alıp verdim. Sarp ve Eda arkamızdaydı. Birlikte ilerledik.

Malikanenin kocaman kapıları ardına kadar açıldı. Stresten Aras'ın elini sıkıyordum. Birlikte içeri girdik. O an herkes susmuştu. Ortamda sessizlik oluşmuştu. Tüm bakışlar bize dönmüştü. Özellikle bana garip bakışlarla bakıyorlardı.

Ortama bomba gibi düşmüştük. Kimse konuşmuyordu. Meraklı bakışlarla bize bakıyorlardı.

Selam Canlarr

Aras ve Hazal hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bölüm eleştirilerini alayım...

Yeni bölümde görüşmek üzere🖤

​​​​​​