100 Şiirlik Hayatım

İçimde tuttuğum bir aşkla başladı,
Ne zaman içime sığmaz oldu,
O zaman şiirlere aktı.
Çok masumcaydı, çok saftı.

Daha çocuktum, mutsuzdum,
Ama aşkla doluydum.
Hiç olmadığı kadar hayal kurdum,
Sonra da paramparça oldum.

Uzun süreçte çok yoruldum,
Ama bir yere kadar durdum,
Sonra son kez görmeden yok oldum.
Ve artık mutluydum.

Ne zaman hayat şaşırttı,
O zaman her şey mükemmel oldu,
Cennetim bir damla suyla hayat buldu,
En güzel günlerim bir kaç günle bozuldu.

Arada bir hatırlatıyordu,
Ne kadar değiştiğini anlatıyordu,
Geçmişe götürüyor, o anları düşündürüyordu.
Acaba hala seviyor muydu?

Bu kadar şey olmuştu,
Ama sayesinde zaman gelir geçer oldu,
Uzak olsa da hep yanımda durdu,
Alakamız olmasa da çok şey oldu.

Hiç unutmadı, unutturmadı,
Bir vefa mıydı, yoksa hatıra mı?
Bilmiyorum ama iyi kızdı,
Sanki geçmişten taşıdığım tek anımdı.

Sonunda vardığım yer buraydı,
Bir kaç satır önceki halimden farklıydı,
Ama beni adam eden bu zamandı.
Bir çok şeyi gördüğüm ekim ayıydı.

Şimdi kaçtığım o haftalardı,
Ama o zamanlardan çok güzel hatıralar kaldı,
Unutamayacağım ama tekrar istemeyeceğim bir insandı.
Yüz şiirlik hayatımdan işte bunlar bir kaç anıydı.