23. Bölüm

BESTEDEN

Gözlerimi açtığımda gözlerim beyaz tavanla buluştu ne olmuştu bana en son oğlumun ölümünü hatırlıyordum odaya Demir gülerek gelince sinir oldum oğlu ölmüş nasıl gülebiliyor ki.

"Sonunda uyandın güzel karım" Yüzüne bakmak istemiyorum oğlumun ölümünün diğer suçlusu kendisi idi.

"Tamam özür dilerim haklısın sonuna kadar trip atmakta, ama be-"

"Yeter kes odadan çık dinlenmek istiyorum "

"Peki nasıl istersen "

Gözlerimi kapatınca herşey bir bir aklıma geliyordu sanki evden kaçmıştım kızımla daha sonra bir araba benim önümü kesip bir eve getirdi gerisi yok bende.

Dışardan ses geliyordu "annemi görücem ben yaaaaaa"

Çağlardı bu ona verdiğim sözü tutamadım ikinci kez annesiz bıraktım. Kapı açılınca içeri girdi gözlerim hala kapalıydı.

"Canım annem hanımeli kokulum çabuk iyileş olur mu? Benim senden başka annem yok o kadın gidicek benim tek annem sensin. "

Nedemek istiyor Çağlar o benim annem değil derken benim üzerime kuma mı getirmişti?

2 GÜN SONRA

İki gün geçti Çağların sonra bir daha Demir ve doktor dışında kimse odama girmedi doktor her şeyin iyi olduğunu söyledi bizi taburcu etmişti eve geldiğimde herkes avludaydı.

Annem ve Selcan anne koşarak yanıma geldi. "Eymisen kızım "

"İyiyim Selcan anne"

"Kurban olurum ben sana kızım sana bir şey olsaydı ben ne yapardım. "

"Ya ben bir şey hatırlamıyom ne oldu bana "abi yaklaşıp sarıldı bana sıkıca.

" Abi-"

"Şiştt küçük kardeşim benim Demir sana her şeyi anlatacak "

Yukarıdan ağlama sesi geliyordu Demir elimi tutup bebek odasına götürdü. Gözlerim sulanmıştı ağlıyordum nasıl olur?

Bebeğim kanlı canlı burdaydı ağlıyordu hemen kucağıma aldım, alırken biraz hızlı oldu ki dikişlerim sızladı ama umrumda değil çünkü oğlum yaşıyordu ama nasıl.

"Bebeğim ölmemiş ama nasıl? "

"Sen evden kaçtığında her yerde seni arıyordum aradan 4 gün geçti,daha sonra bana bir mesaj geldi 'karına elveda de 'diye seni Mardin sınırında bulup hastaneye getirmişler,daha sonra sen yoğun bakımda iken Filiz bana mesaj attı. "

"Filiz kim? "

"Yeliz'in en samimi arkadaşı "

"Oğlun yaşıyor bu adrese git diye başta şüphe ettim. "

"Gittin mi peki"

"Evet ne olursa olsun, içimdeki umut bitmemişti, adrese gittim Yeliz ve Adar piçi 'onlardan intikamımızı alıcaz ve Çağlar burdan gidicez. "

"Elalmıin piçini biz niye alıyoruz"

"Ben o çocuğu istiyorum o benim kimseye vermen"

"Nasıl yani Yeliz ölmüştü sende demiştin,"

" Bende öyle biliyordum araştırmıştım ama değilmiş yanlış bilgiler önüme sermişlerdi."

"Peki seviyor musun onu"

"Hayır nefret bile etmiyorum ona his bırakacak kadar değer vermiyorum. "

"Anladım peki sonra"

"Onca sene yanımdaydı canından bir parçaydı peki kimin oğlu "

"O bizim oğlumuz senin benim"

Oğlum kucağımda etrafa bakıyordu sessizce cennet kokulum burnumu boyun girintisine koyup kokladım.

"Dilan birazdan burda olacak "

"Ne? Neden? "

"Merak etme sana söylemesi gereken bir şey varmış"

Başımı salladım kapı çalınca içeri Dilan girmişti,Demir dışarı çıkınca yalnız kalmıştık.

"Özür dilerim bunca yaptığım şeyden dolayı, sadece intikam almak istiyordum onu bile elime gözüme bulaştırdım. "

"Neden biz sana ne yaptık ki? "

"O kadın benim bebeğimi benden kopardı. Ben oğluma doyamadım öldürdü oğlumu "

"Ne? Peki babası nerde"

"Babası yok yani o adam hamile olduğumu öğrenince terk etti beni" Anlatırken gözlerinden yaş geliyordu.

"Peki tanıdık biri miydi"

"Evet Adar ağanın Abisi"

"Adı ne? "

"Miran adı "

"Anladım oğlunun yüzünü gördün mü peki hiç? "

"Bana göstermediler öldü dediler inanmadım beni oğlumun mezarına götürdüler daha sonra mezarı Mahkeme kararı ile açtırdım başkasının bebeği çıktı yıllarca oğlumun diye başka bebeğin mezarında agladım. "

"Seni anlayabiliyorum banada aynısını yaptılar. Bende bebeğimin boş mezarında ağladım.Bebeğini bulacağız tamam mı üzülme? "

"Gerçekten oğlumu bulacak mıyız? Beste"

"Evet elimden geleni yapacam"

"Senden yaptıklarım için özür dilerim biliyorum telafisi yok "

"Seni affettim şimdi üzülmeyi bırak hadi "

Aşağıda bağırış sesleri geliyordu. Aşağıya inip olanlara bakıyorduk Yeliz delirmiş gibi bağırıp çağırıyordu. Karşıdında bir adam vardı kara gözlü esmer heybetli biriydi biraz fazlasıyla yaralıydı.

Dilan adama bakıp donmuş kalmıştı. Adeta adamla kavga ediyordu Yeliz.

"Defol burdan"

Birden bağırdım Yelize"sen kimin evinden kimi kovuyorsun kendine gel!"

"Miran? "

Sessiz bir şekilde mırıldanmıştı Dilan ama duymuştum hayal kırıklığı, üzgünlük ve kızgınlık bütün duygusu yüzünde belli ediyordu.

Birden Dilan yanımda bayıldı Miran koşarak kucağına alıp ağladı.

"Dilan güzelim kendine gel Dilan? "

"Ölünde kurtulayım sizden bıktım sizden"

Demir sinirlenip Yeliz'in kolunu tutup mahsene götürdü oraya kilitledi bir ara orda ben de kalmıştık anılar önümden film şeridi gibi geçti.

Miran kucağındaki Dilanı alıp sedire uzandırdı. Kendi yaralı halini umursamamıştı. Demek Dilan için her şeyi yapardı kendi canının yanmasını umursamadan sevdiği kızı kucağına aldı.

Dilan yavaş yavaş kendine gelirken gözlerini yavaşça açtı eli Miranın yüzüne gelmişti hissetmeye çalışıyordu. Burda olduğuna inanmak istiyordu. Eli birden çekip bagırdı.

"Defol git istemiyorum ,senin yüzünden bebeğim yok şuan yanımda terk ettin bizi."

"Lütfen bana inan ben seni bırakmadım. "

Birden histerik bir kahkaha attı. "Demek bırakmadın bana mesaj attın seni de bebeğini de istemiyorum diye"

"Sana herşeyi açıklayacam lütfen bana inan"

"Sana inanmıyorum, beni karnımdaki bebeğimle bırakıp gittin beni sevseydin bırakmazdın. "

"Yemin ederim ki ben seni terk etmedim. Ben sana mesaj atmadım sadece senin bana mesajla attığın da oraya geldim"

"Ben sana mesaj falan atmadım"

Herkes onlara odaklanmış dinliyordu.Kafamda olanları toparlıyordum...

"Tabi ya Adarın ağa olması için abisinin yok olması gerekiyordu ve Dilanla olan ilişkisini öğrendi bu sırada zaten Yelizle planı hazırdı. Senin telefonundan Miran'a mesaj attı amacı Miranı ortadan kaldırıp yok etmek. Tabi Miran adrese gelince onu kaçırdılar."

"Peki benim bebeğim nerde"

"İşin zor kısmı buydu Yeliz bebeğini kaybedince bebeğini senden çaldı tabi kendi bebeğinin ölümünü herkesten sakladı asıl amacı hanımağa olup her birini bizi yok etmek "

"Öldürecem o kadını!"diye bağırdı Dilan mahsene koşup kapıya vurdu." Demir aç kapıyı öldürecem bu kadını "

"Sakin ol Dilan sakin ol onun cezası verildi zaten"

"Benim yıllarımı hayatımı sevdiğim adamı ve en önemlisi bebeğimi çaldı. "

Yeliz yüzünde arsız sırıtıyordu kapıdan görebiliyorduk.

"Ne o oğlunu buldun galiba "

"Senin yüzünden kendi oğluma zarar verecektim artık devran değişti sen ait olduğun yere gideceksin? "

Miran Dilan'ı kendine çevirip sarıldı. "Çawresamın burdan sonra ayrılmak yok ölüm anca. "

Dilan ellerini yavaşça Mirana sardı ağladı. O sırada içeriye Çağlar,abim, Ela ve Asel girmişti. Dilan Miran dan ayrılıp Çağlara doğru yürüdü gözü yaşlı Çağlar korkunca bana doğru koştu "anneee" Dilan daha çok ağlamaya başladı.

Miran Dilanı yerden kaldırıp ayakta tuttu,Çağlar hala olanlardan bir haberdi "anne niye bu kadın geldi gitsin korkuyorum"

"Korkma oğlum o çok iyi biri"

"Anne o bize çok zarar verdi. "

Dilan hala yüzü düştükçe düşüyordu. Çağların elini tutup odasına çıkardım. O sırada Aselde içeri girdi.

"Hala ben burda oyun oynayabilir miyim? "

"Oyna tabi halacım"

Bebeklerimin yanına gittiğimde ne kadar çok büyüdüklerini fark ettim doğum günleri yaklaşıyordu. Sessizce odadan çıkıp aşağıya indim.

Dilan bir o yana bir bu yana gidip duruyordu beni görünce yanıma geldi.

"Şimdi napıcaz? "

"Şimdi söyleyemeyiz eğer söylersen piskolojisi bozula bilir yani çok şey yaşadı o yüzden söylememeniz en doğrusu en azından bir psikolog arkadaşım var sizi ona yönlendirim."

Elanın açıklamasını dinlerken haklı buldum. Mirana baktığımda oğlunu kabullenmişti. İşin kötü tarafı ben Çağlarsız yapabilecek miyim?

"Mirannnn!!!"

Diye bir ses geldi.

Sizce Neden Miran diye biri bağırdı?

Miran a ne oldu??

Evet arkadaşlar kitabımın finaline son 1 bölüm kaldı o yüzden final bomba bir şekilde bitecek o yüzden oy ve yorumlarınızı bekliyorum😇😊

Yeni bir kitap yazmaya başladım henüz yayında değil eğer takip ederseniz kitap yayınlanınca okuma şansınız olur... Sevgilerle 🥰❤❤❤❤