cinsellik vardirr "Evlilik mi? Sadece kağıt üstünde. Duygulara yer yok.” Öyle sanmışlardı... Elif başarılı, inatçı bir iç mimar. Mert soğuk, kuralcı bir yatırımcı. Geçmişten nefretle başlayan yolları, 6 aylık bir anlaşmalı evlilikle kesişti. Aşk? Yoktu. Sınırlar? Kesindi. Ama kalp, imza tanımaz.

Bazı bakışlar vardır, içinize işler. Bir an, sadece bir saniye sürer ama ömrünüze kazınır. O gün, göz göze geldiğimizde zaman durmuştu. Kalbim, daha önce hiç duymadığı bir ritimle atmıştı. Ama o ritim, yanlış çalıyordu. Çünkü o, abimin arkadaşıydı. Çocukken saçımı okşayan, bana "küçük kız" diyen bir adamdı. Şimdi ise gözlerimin içine bambaşka bir anlamla bakan bir adam… Toprak. Bu, bir hata mıydı? Yoksa aşk, her zaman yanlış yerde mi başlardı? Ben Defne. Hayatımda ilk defa kalbime kulak verdim. Ama bazen kalbin sesi, en sessiz yıkımı başlatırmış.

Hayatımı yıktığını düşündüm sen bana hayatın ne demek olduğunu öğretmişsin bana hayatımın gerçeklerini vermişsin o gün iyi ki o anlaşmayı yapmışım ben sana layık olamadım ama sen benim hayallerimden bile daha güzeldin ve seni bu yüzden bırakıyorum benimle daha fazla yanma diye benim yüzümden daha fazla acı çekme diye sen bana herşey oldun eş aile arkadaş dost ama ben sana hiç birşey olamadım seni senin için bırakıyorum seni seviyorum sen den bundan sonrası tek isteğim benden sonra da hoş olman sana herşey için hem teşekkür ederim hemde özür dilerim Yazıyordu ve o girmişti o gitmişti ve benim dünyam durmuştu çünkü artık o yoktu

Dr. Mihriban Akaydın & Üsteğmen Ferman Soydere

Mardin’in taş sokakları, sabah ezanıyla birlikte sessizliğini bozmaya başlarken, Dara aşiretinin konağında sessizlik yerini gerginliğe bırakmıştı. Ağa Mahsun’un ani ölümüyle, gözler onun oğlu Baran’a çevrilmişti. Baran, yirmi üç yaşında genç bir delikanlıydı ama yüreği çocukluğundan beri taşıdığı yüklerle erkenden yaş almıştı. Baran şimdi yalnızca bir oğul değil, bir aşiretin umudu, bir koca dağ gibi karşısına dikilen geleneklerin taşıyıcısıydı. Babasının vasiyeti ise yıllar önce verilmiş bir sözle mühürlüydü: Berdele gidecek, kızlarını Dicle aşiretine verecek; karşılığında onların kızı olan Zelal Baran’a eş olacaktı. Ama kimse Zelal’e sormamıştı. Ve belki Zelalin haberi dahi yoktu.. ---

Asya arkadaşını aldatan kişiye yazacakken yanlışlıkla başka birine yazarsa.... Siz:sen ne kadar ukalasın be 0536:?

"Beni nereye götürüyorsunuz?" Avazım çıkana kadar bağırdım. "Botan beyin emiri var. Bizimle gelmek zorundasın." Cümlenin kurma şekline bakar mısın?`Zorundasın!` "Benim sizinle hiç bir alakam yok! Bırakın beni..."Ben kendimi çekmeye çalıştıkça hırpalayarak götürüyorlardı. Bir ev desem değil! Ahır desem oda değildi! Beni pis ve ağır genizimi yakacak kadar kötü kokan bir odaya attılar. "Benim burada ne işim var nolur bırakın beni!"Diyip ağlarken duvarın karanlık yerinden ses geldi. "Burası bile senin için güzel ve TEMİZ"

"Bazı kurallar sadece çiğnenmek içindir... Özellikle kalbin söz konusuysa." Defne, abisinin gölgesinde büyümüş, kurallarla çevrili bir hayat yaşamıştır. Üniversiteye başlamasıyla özgürlüğün hayalini kurarken, karşısına çıkan kişi tüm dengeleri alt üst eder: Toprak. Sessiz, gizemli ve tehlikeli bakışlarıyla abisinin en yakın arkadaşı. Birbirlerinden uzak durmaları gerekiyordu. Öyle yazılmıştı kurallar. Ama kalbin kural tanıdığı nerede görülmüş? Yasak bir yakınlık, gizlenen duygular ve saklanan sırlar... Defne ile Toprak`ın hikâyesi, aşkın en yasak haline şahitlik ederken seni de kalbinden vuracak.

Heşey abisinin arkadaşıyla olan arkadaşlıklarıyla başlar...

Berdel sonucu evlenen iki kişi