16. Bölüm

1 Ay Sonra

Rüzgar gideli 1 ayı geçmişti yine ne haber alabiliyor ne de ulaşabiliyordum. Arada bir okul dışında buğranın yanına gidip onunla zaman geçiriyordum. İkimizin de gözleri en ufak seste kapıya gidiyordu.

O sabah yine kalktım okula gittim öğle arsında deniz ile kahve içerken Kayra da geldi ve sanırım denizle konuşmalarımızın bir kısmını duymuştu ki

Kayra : Daha ne kadar bekleyeceksin , neyi bekliyorsun. Bir ömür bu şekilde gözün kapıda olmaya mı hazırsın sen kendine yapma bunu.

Deniz : Aden bak ben bu zamana kadar hep ilişkinize destek oldum ama Rüzgar bir asker ve sürekli görevlere gidecek ve sen o her gittiğinde böyle mi olacaksın ya buna alışman gerek ya da vageçmen.

Kayra ve denizin beni düşündükleri için böyle konuştuklarını anlıyordum.Bu benimle ilk konuşmaları da değildi. Artık bende çok yorulmuştum zaten doğru düzgün bir ilişki yaşayamamıştık bile. Sürekli bir şeyler oldu hayatımızda ve rüzgar sürekli gitti. Ve hep de gidecek ben ise ilk zamanlarda kendime sorup net bir şekilde cevapladığım o soruyu artık cevaplayamıyordum. Gerçekten bekleyebilecek miydim ? Peki ona bir şey olduğunda dayanabilecek miydim ? Belkide kafam iyice karışmadan kendimi dinlemem gerekiyordu artık. Olmayacak bir hayale kaptırmak istemiyordum kendimi.1

Okul çıkışı Kayra , Deniz , Abim ile kahve içmek için bir yerde oturduk hemde abim evleri için yaptığı çizimleri denize gösteriyordu. O sırada deniz

Deniz : Eee bizden sonra sıra kayrayı ve adeni evlendirmekte değil mi sevgilim ?

Aras : Rüzgar hayırlısıyla bi dönsün bakıcaz ona da değil mi güzelim ?

- evet abi bi dönsün....

Denizin kurduğu cümle normaldi aslında yani onlara öyle gelmişti fakat ben cümledeki imayı anlamıştım. Deniz nişandan sonra rüzgar ve ban çok olumlu bakmıyor gibiydi yani en azından öyle hisettiriyordu. Bunun nedenini ailemize girdi ve beni gerçekten sevdiği için yapıyor olarak yorumlamaya başladım. Çünkü rüzgarın bu son gidişinde herkes ilişkime sırf benim yüzümden kabulleniyordu , kimsenin onaylamadığını anlayabiliyordum ve bu durum da beni fazlasıyla üzüyordu. Sevdiğim yanımda değil ve ben herkese karşı tek başımaydım.

Rüzgar gittiğinden beri Deniz Kayra ve Abim çok büyük destek olmuşlardı. E tabi ırmak ve baranı unutmak olmaz onlarında bu yaz düğünü olacak o yüzden çok fazla gelip gitmelerini istemiyordum ve bunu da onlara söyledim kendi işlerini halletsinler bir de benim için sürekli gidip gelmeye gerek yoktu. Zaten her gün ırmakla telefonda kritik yapıyorduk. Kayra rüzgar gittikten 1-2 günra yanıma gelip “ Aden benim duygularımı biliyorsun , ama senin kalbinde o varken benden sana arkadaştan ötesi olmaz korkma. Sadece arkadaşın olarak yanındayım bunu bil olur mu” dediğinde bunu gerçekten samimiyetle söylediğini anlamıştım. Ve o günden sonra deniz ve abimle dışarı çıktığımızda arada sırada o da gelmeye başlamıştı.

Günler geçip gidiyordu ne bir haber ne bir ses vardı. Galiba gerçekten alışmıştım bu duruma bilmiyorum yada vazgeçmişti kalbim. Zaman aden zaman herşeyi çözer

4 Ay Sonra

Abim ile denizin düğünü vardı bu gün. Sabah erkenden deniz ben ve denizin kuzeni kuaföre gittik. Hazırlıklarımız bittiğinde abim bizi aldı Denizi evine bıraktık ve bizde saati beklemek için eve geçtik. Eve gittiğimde herkeste bir telaş bir koşuşturma bir heyecan vardı. Ben hariç. Oysa önceden çok düşünürdüm abimin düğününde en çok ben eğlenip oynayacağım başımdan atıyorum kolay mı derdim. Şimdi ise ayakta zor duruyordum. Bu süreçte oldukça zayıflamıştım. Ve giydiğim herşey emanet gibi duruyordu sanki üstümde.

Rüzgar mı ? Hiçbir haber yok . Bir iki kere Aliyi aradım haber yok yenge birşey olsa haberimiz olur korkma demişti. Tamam demiştim sadece kendi dediğime bile inanmayarak. Tamam mı ? Bana birşeyler oluyordu ve ben kendimi toparlayamıyordum.

Düğün salonuna geçtik herşey çok güzeldi hatta mükemmel ötesiydi. Kayra ve diğer okuldaki arkadaşlarımız da davetliydi. Gelin odasından çıkarken o sırada odaya gelen Kayrayı gördüm ve hafif gülümsedim

Kayra : Çok güzel olmuşsun

-Teşekkür ederim

Kayra : İyi misin ? Bir haber var mı ?

Başımı öne eğdim ve göz yaşlarımı tutmaya çalışıtım bu soruyu duymaktan bıkmıştım artık

- hayır yok

- İnşallah en kısa sürede döner

- Hayırlısı

- Konuşmak ister misin ?

- Düğünden sonra belki şimdi tadımız kaçmasın.

- Düğün çıkışı sahilde seni bekliyor olacağım.

- Kesin birşey demiyorum kayra bakarız

Hafif tebessüm ederek ayrıldım yanından. Düğün gerçekten harika ilerliyordu en önemlisi abim ve deniz çok mutluydu. Onların bu mutlu gününde içimden hiçbirşey yapmak gelmiyor olsa da elimden geldikçe onlara eşlik ediyordum. Oyun havası , halaylar derken gerçekten güzel ve oldukça kalabalık bir düğün oluyordu. Abim birden eline mikrofonu alınca Denize sürpriz yapacak herhalde diye düşünüp elime telefonu alıp video başlattım benim gibi düşünüp herkes telefona sarılmıştı çekmek için abim cümleye başladı

Aras : Bu güzel günümüzde bizleri yanlız bırakmadığınız için çok teşekkür ederiz çok mutluyuz fakat bizim bir yanımız buruk , kardeşim dediğim kişi aramızda değil maalesef

Abim konuşurken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum ne alakaydı şimdi , deniz ise gözleri dolu dolu bana bakmaya başlamıştı ki abim söze devam etti

Aras : Yani en azından biz öyle biliyorduk , hoşgeldin kardeşim

Abimin cümlesini bitirmesi üzerine herkesle birlikte benim gözlerim de kapıya döndü. Kapıda üniformasıyla gözlerini bana kitlemiş Rüzgar vardı. Bir an hayal mi gerçek mi diye sorgulamaya başlamıştım. Rüzgar gittiğinden beri çok fazla hayal görmeye başlamıştım bu da onlardan biri diye düşünüyordum. Rüzgar adımlarını hızlı atarak yanıma doğru gelmeye başladığında elimdeki telefonu fırlatıp ona doğru koştum ve boynuna atladım. Evet atladım. Bnei belimden kavrayıp etrafında döndürdü.

- Geldin

Rüzgar : gittim , geldim. Söz verdiğim gibi.

Rüzgarla bir süre sarılıp kaldıktan sonra abim de sarılmak için yanımızda bekliyordu. Annem babam ırmak baran deniz hepsi yanımızdaydı ve ben bozulan makyajımı elimle düzeltmeye çalışırken onların sarılmasını bekliyordum. Çok özlemiştim o kadar özlemiştim ki durup durup sarılıyordum. Rüzgar ise geldiğinden beri bir kez olsun elimi tutmayı bırakmamıştı.

Tabiki her sülalede olduğu gibi meraklı akrabaların bakışları üzerimizdeydi. En son biri geldip

- Kim bu yakışıklı adencim ?

Annem : Damadımız olacak inşallah canım.

- Aaa öyle mi hiç duymamıştık , tabi izmirde tek yaşayıp bulmuştur birini

Babam : Sizin duymanıza gerek yok bababsı ve annesi olarak en başından beri biliyoruz rüzgar oğlumuzu.

Annemden bekliyordum böyle bir cevap fakat babamdan beklemiyordum. Babam cümlesini bitirdiğinde rüzgarın gözleri babama bakarken dolmuştu ve hafif tebessüm etmişti. Rüzgarla konuşacak o kadar çok şey vardı ki bir an önce düğünün bitmesini bekliyordum. Hay allah kayra , kayra beni bekleyeceğini söylemişti. Rüzgara geliyorum diyerek kayranın yanına gittim. Tam birşey diyecekken

Kayra : Keyfine bak , sonra konuşuruz

Hafif tebessüm ederek yanından ayrıldım ve rüzgara doğru yürürken rüzgarın yine o sert bakışlarına mağruz kalmıştım. Yanına oturdum

Rüzgar : Hayırdır güzelim ?

- Birşey söylemem gerekiyordu da

Rüzgar : Acil miydi bu kadar ?

- Düşündüğün gibi bir şey yok anlatacağım sana merak etme

Dediğimde yanağına uzanıp ufak bir öpücük kondurdum.

- çıkışta benimlesin değil mi ?

Rüzgar : başka bir seçeneğim mi var ?

-Olamaz zaten binbaşım

Rüzgar gülmüştü , hatta kahkaha atmıştı. Onu ilk defa kahkaha atarken gördüm diyebilirim... Düğün bittiğinde herkesle vedalaştık Annem ve babam kendi evlerine geçeceklerdi. Abim ile deniz de gece balayı için yola çıkacaklardı. Bizde rüzgarla herkesle vedalaştık ve kapıya yöneldik. Arkamızdan babam seslendiğinde ikimizde bir anda ona dönüp baktık.

Babam : Kızım sen bize biraz müsaade eder misin?

-Tabi baba

Diyerek uzaklaştım ordan arabaya doğru yöneldim. Babamın ne konuşacağı hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Rüzgar da bana anlatır mıydı bilmiyordum. Kötü bir şey olduğunu sanmıyordum olsaydı bizim arkamızda olup insanlara karşı savunmazdı ama bir sorun vardı anlayabiliyordum.