20. Bölüm

ADEN 

Film bittiğinde rüzgara döndüm o da bana bakıyordu. Sanki yeni değildi bu bakışları beni seyrediyor gibiydi

- Çok güzel bitti , mutlu son

Rüzgar : Evet güzelim güzeldi

- yaa rüzgar izlemedin değil mi film kötü bitti bi kere

Rüzgar : Benim filmim yeni başladı ve mutlu devam ediyor

- Romantikliğiniz üstünüzde binbaşım

Rüzgar : gören de hiç romantik biri değilim sanacak

- pek olduğun söylenemez

Rüzgar : bak bak öyle mi

Rüzgar cümlesini kurarken beni kendine çekerek sıkı sıkı sarıldı. Bana her sarıldığında sanki ellerinden kayıp gidecekmişim de o yüzden sıkı sıkı tutuyormuş gibi hissediyordum öyle sıkı sarılıyordu.

- rüzgar 2 hafta sonra ırmakların düğünü var biliyorsun , beraber gideceğiz değil mi ?

Rüzgar : görev çıkmazsa inşallah güzelim

- elbise bakmam gerek

Rüzgar : bakmamız gerek.

O zaman hadi çıkıp bakalım

Rüzgar : gidelim bakalım

Neden bilmiyorum ama rüzgarın bana ayak uydurması , her dediğime yapalım gidelim, tamam demesi çok hoşuma gidiyor ve kendimi özel hissettiriyordu. Ve onunla son konuşmamdan sonra artık evimi de kendi evi gibi benimsemişti. Markete girdiğimizde kendine diş fırçası tarak vs almıştı. Birşeylerden çekinmişti fakat konuşmam işe yaramış görünüyordu. Hazırlanıp arabaya doğru yöneldiğimizde rüzgar sürücü koltuğuna değil yan koltuğa geçmişti

Rüzgar : Evet aden hocam rotayı siz belirliyorsunuz geçin bakalım direksiyona

Hafif rüzgara gülümseyerek uzaktan bir öpücük attım ona. Yola koyulduktan bir süre sonra Avm ye varmıştık. Kendimce rüzgarla buraya gelmenin ne kadar yanlış olduğunu düşünüyordum ve sanırım bir tartışma daha bizi bekliyordu.

Çok abartı bir elbise değil ama şık ve gösterişli bir elbise istiyordum işim oldukça zordu. Rüzgar ile el ele avm de dolaşırken bir mağazaya girdik , yanımıza yaklaşan hanımefendiye aradığım elbiseyi anlattığıma kendisinin eşlik edip yardımcı olabileceğini söyledi ve bizi yönlendirdi. Birkaç elbise beğendikten sonra kabinlere geçtim , rüzgar ise perdenin arkasındaki koltuklarda beni bekliyordu. İçerde elbiseyi giymeye çalışırken bize yardımcı olan hanım efendi rüzgara

Birşey ikram edeyim ne içersiniz?

2 sade kahve alabiliriz , teşekkürler

Tabi hemen

Elbisenin birini deneyip kabinden çıktığımda rüzgarın gözleri yuvalarından çıkacak gibi olmuştu ki haklıydı da bu elbise oldukça açıktı. Hem çok derin bir göğüs dekoltesi vardı hem kısaydı hemde sırtı da açıktı. Bu elbise benim için elenmişti fakat rüzgarın tepkisini merak ediyordum.

-Nasıll

Dedim gülerek ve beğenmiş gibi yaparak

Rüzgar : güzelim çok güzel hatta çok çok güzel fakat fazla açık değil mi

- öyle mi ?

Rüzgar : bence öyle istersen diğerlerini de dene ona göre karar veririz

- bende beğenmedim zaten senin düşünceni merak etmiştim. Diğer elbiseleri denemeye gidiyorum ben

Rüzgar onaylar şekilde başını salladı. Kabine girdiğimde diğer elbiseyi giymeye çalışıyordum o sırada kahvelerle birlikte hanımefendi gelmişti ne olduğunu az çok anlamıştım kadın rüzgara yürüyordu elbisenin fermuarını çekmeden kabinden hızla çıktım

- ne oluyor burda , bir sorun mu var ?

Rüzgar : güzelim yok bir şey , şunu niye çekmeden çıkıyorsun

Derken yanıma gelip bir yandan da fermuarımı çekmeye çalışıyordu

- sana sormadım sevgilim , hanımefendiye soruyorum

-şeyy..siz yanlış anladınız

- rüzgar verdiği şey nerde

Rüzgar : güzelim tamam uzatma yürü çıkalım şurdan

Işte artık sabrımın son damlası da taşmıştı. Rüzgarın amacı olay çıkartmamam dı anlayabiliyordum fakat şu an kendini çok yanlış bir konuma düşürdüğünün farkında değildi.

- Ben onun ne olduğunu tahmin edebiliyorum ama

Diyerek kadına doğru iyice yaklaştım ellerimle kolunu sıkı sıkı tutup tırnaklarımı geçirmeye başladığımda kadından bir inleme sesi çıkmıştı

- benim olana bakamazsın . Yoksa bu kolunda ki acısına bile dayanamadığın tırnaklarımı gözlerinde bulursun. He yok ben arsızım dersen de seni bu mağazada rezil ederim. Şimdi burdan defol git ve ben mağazada işimi bitirene kadar görünme. Anladın mı şimdi hadi defol.

Cümlemi bitirdiğimde karşımdaki kadın hızlı adımlarla yok olmuştu resmen rüzgara döndüğümde şaşkınlığını saklayamıyordu bir eliyle ağzını kapatmaya çalışıyor bir yandan da hafif bir gülümsemeyle bana bakıyordu.

- Eeee nasıl olmuşum ben bunu çok beğendim

Rüzgar bunu duyduğuna şaşırmış olacak ki bir yanda bana yaklaşarak elini alnıma götürdü

Rüzgar : iyi misin

- evet hadi alalım ve çıkalım

Rüzgar : bazen senden korkmam gerektiğini düşünüyorum.

Rüzgar cümlesini kurarken ben çoktan kabine girmiş elbiseyi çıkartıyordum. Normal şartlarda kızın o yaptığı şeye daha fazla tepki verirdim fakat rüzgar o hallerimi görsün istemiyordum. Fazlasıyla sinirlerim bozulduğu için hızlı bir şekilde kasaya geçip ödememizi yaptık ve mağazadan çıktığımızda rüzgar elimi tutup kendine çekti

Rüzgar : Benim olan demek

- Bana misilleme yapma binbaşı , senin de gözlerini oymadığıma dua et

Rüzgar : ben ne yaptım ?

- ben şimdiden söylüyorum işte yapma diye

Dediğimde rüzgar gülmeye başlamıştı. Arabamıza binip eve doğru ilerlemeye başladık. Eve geçip yemeğimizi yedik kahvemizi içtik

Rüzgar : güzelim ben artık gideyim yarın iş var , sende dinlen buğrada beni bekliyordur

- tamam sevgilim

Kapıya gittiğimizde ellerimi rüzgarın boynuna sardım , dudaklarına ufak bir öpücük bıraktım parmak uçlarıma çıkıp “ seni özleyeceğim binbaşım” dedim gülerek. Rüzgar derin bir nefes alarak “ ben seni ayrı kaldığımız her saniye özlüyorum” dedi ellerini belimde birleştirerek. Bir süre kapıda sarılı kaldıktan sonra ayrıldık ve rüzgar gittiğinde kapıyı kapattım.

Zorlu bir yoldu beni bekleyen , ufak atışmalar değil , büyük ateşler içinde olan iki insanın kavuşmasıydı. Kavuşur muyduk gerçekten ? Onu bu kadar severken ondan ayrı kaldığım her saniye için kendimden nefret ediyordum. Çok geç tanımıştım , geç kalmıştım. Şimdi ise hayallerimi yaşıyordum , bir yandan mutluydum bir yanımda hep korkak kalacaktı.