23. Bölüm

Rüzgar başını salladı hafif gülümseyerek. Evde birilerinin olup olmadığını merak etmeye başlamıştım. Sırf birileriyle karşılaşmamak için odadan çıkmamıştım ve artık dayanamayarak

- rüzgar evde birileri var mı ?

Rüzgar : yok güzelim ikimizden başka kimse yok

- neredeler çalışanlar

Rüzgar : Güzelim onlar buğra için burada çalışıyorlar , buğra tatil dönemlerinde babaanneme gittiği için onlar da gelmiyorlar

-Anladım o zaman ben mutfağa geçip bir kahve yapacağım kendime ister misin ?

Rüzgar : Olur

Rüzgarın yanağına ufak bir öpücük bırakarak odadan ayrıldım.Mutfağa geçip ikimize de kahvelerimizi yaptım. Rüzgar geldiğinde kahvelerimizi alıp bahçedeki koltuklarda sohbet eşliğinde kahvelerimizi içmeye başladık.

RÜZGAR

Onu severken telaşlanıyordum. Vücuduma , kalbime , hislerime hakim olamıyordum. Sanki herkes ona zarar verecek gibi hissediyor , her an tetikte bekliyordum. Benim kalbimdeki en güzel yere ait , bu yüzünden bu telaşlarım korkularım. Ben böyle bir adam olmaktan her ne kadar korksamda , istemesemde sevince hırçınlaşıyorum , paylaşma duygumu kaybediyorum , sadece ama sadece her an ben olmalıyım gibi.

Yalnız kaldığım her dakika adeni düşünüyordum. Ona bu kadar uzak kalmak elbette canımı fazlasıyla yakıyordu. Bana yakınlaştığında , ondan daha fazla arzuluyordum onu. Sadece sınırımı korumaya çalışıyordum. Ona yenik düştüm.

Bu hayatta sadece adene yenik düştüm. Kalbimi, aklımı, duygularımı kullanamadım sanki aklım başımdan gitmiş gibi engel olamadım. Belkide olmak istemedim. Rahatsız olsaydı belli ederdi biliyordum ama ben rahatsızdım. Bir gün bana bir şey olursa beni de o adam gibi hatırlasın istemiyordum.

Kalbim beynimle savaşıyordu , bu savaşın kazananı belliydi. Kalbim…

PAZARTESİ GÜNÜ

ADEN

Sabah erkenden kalktım okulda halletmem gereken evraklar vardı. Okullar kapansa bile bizler 1-2 hafta daha okulda oluyoruz. Fakat benim ilk senem olduğu için ve müdür beyle görüşüp onay aldığım için bu gün son kez gidecektim. Daha sonrasında ise istanbula ailemin yanına dönecektim. Sabah Rüzgarı arayıp kontrol ettikten sonra okula varmıştım. Kendime bir kahve yaptım ve işlerimi halletmek üzere masaya yerleştim. Bir süre çalıştıktan sonra Kayranın geldi

Kayra : Günaydın , erkencisin

- Günaydın evet işlerimi halledip çıkacağım.

Kayra : duydum sonmuş bu gün , İstanbula mı?

- Evet

Kayra : dikkat et

Başımla kayrayı onayladığımda bir sıkıntısı olduğunu anlamıştım. Ama anlatmak isteseydi anlatırdı diye düşünerek sormadım. Yada alacağım yanıt en başa döndürür diye korktum. İşlerimi hallettikten sonra odadaki öğretmenlerle vedalaşıp ayrıldım. Koridorda yürürken sesimi duymamla irkilip arkama döndüm

Kayra : Aden

- Aaa kayra göremedim seni odada ben çıkıyorum dikkat et kendine.

Kayra : bu kadar mı ?

- Ney bu kadarmı ?

Kayra bir anda beni kendine çekerek sıkı sıkı sarılıyordu. İlk başta ne olduğunu anlamaya çalışırken bir anda kendime gelip iterek uzaklaştım.

- Ne oluyor kayra ? Ne bu samimiyet , sınırını korumayı bil.

Kayra : Özür dilerim , dayanadım…

Gitmek için hızla arkamı döndüğümde ağzımdan çıkan “si*****” kelimesine engel olamadım. Kayra ise donup kalmıştı ikimizde Rüzgarı burada beklemiyorduk.Rüzgar ellerini sıkı bir şekilde yumruk yapmış , korkutucu bakışlarını kayradan ayırmıyordu. Rüzgara doğru adım attığım an rüzgar ise hızlı adımlarla Kayraya yönelmişti.

- Rüzgar gidelim lütfen

Derken önümden geçen rüzgarın kolunu tutup kendime çekmeye çalışsamda başarısız oldum. Rüzgar tuttuğum elimi sert bir şekilde çekip kayraya yumruk atmıştı.

Rüzgar : Ben biliyordum oğlum senin ne bok olduğunu , yenik mi düştün ne oldu hani arkadaşındı. Bana bak kayra hoca sana bu İzmiri zindan ederim. Bu saatten sonra ona gözünün ucuyla bile bakmayacaksın anladın mı beni ?

Rüzgar delirmiş gibi kayraya bağırıyor ve asla susmuyordu. Hızlıca gidip rüzgara

- Korkuyorum, gidelim

Dediğimde rüzgar bir an bana çevirdi bakışlarını , gözlerimin dolduğunu fark etmiş olacak ki Hızla ayağa kalkıp elimi tutarak uzaklaştık. Arabamın yanına geldiğimizde

Rüzgar : Arabaya bin eve geç

- Gelmeyecek misin benimle ?

Rüzgar : Geldiğimde hazır ol yola çıkarız direk

Diyerek kendi arabasına doğru ilerlemeye başlamıştı. Rüzgarın bu halleri artık dengemi şaşırtıyordı. Haklıydı , haklı olması beni sürekli bırakıp gitmesi anlamına gelmiyordu.

Beni dinlemeden cezamı kesiyordu. Bu kestiği ceza en ağırı , beni onsuz bırakıyordu.