30. Bölüm
ADEN
Akşam olmak üzereydi kahvemi ve kitabımı almış bahçede oturuyordum ki yaklaşan araba sesini duyduğumda kitabımı kpatarak masanın üzerine bıraktım. Abimler gelmişti. Arabadan inip yanıma yaklaştıklarında ırmak tam sarılmak için yaklaşırken elimle dur işareti yaptım
Diyerek içeri girdim. Sarılmak istiyordum ırmağa , sarılıp tüm içimi akıtmak istiyordum fakat şu an değildi. Hızla kahveleri yapıp elime tepsiyi alıp bahçeye ilerledim. Hepsi yerlerine oturmuş beni bekliyorlardı. Bense çok uzatmadan hemen başladım
Abim güzelim dediğinde bir an duraksadım gözlerime engel olup cümleme başladım
- beni kimden korumaya çalıştın bu sefer ? Rüzgardan mı ?
Abim duyduğu cümle karşısında başını hafif eğerek sustu , sadece sustu çünkü verecek bir cevabı yoktu.
- cevabın yok değil mi bende öyle tahmin etmiştim. Baran sen çocukluk arkadaşına mı güvenemedin de sustun ?
Baran da hiçbir cevap veremeyip etrafa göz gezdirmeye başlamıştı.
- senin de cevabın yok. Haklısın. Pekiii gelelim sana Irmak. Neyden korktun tam olarak mutlu olmamdan mı ?
Irmak asla böyle bir soru beklemediği için bir an afallayıp hızla lafa girdi
Irmak : Aden hayır saçmalıyorsun şu an ben sen...
- sen benim her zaman mutluluğumu istedin değil mi ? O yüzden mi sustun ?
Dediğimde o da cevap vermemişti , gözlerim denize geldiğinde gözleri dolu dolu bakıyordu. Hamileydi onu kırmak istemiyordum ama sıra ondaydı.
- Deniz... deniz sen ? Ben sana ne sorayım ? Benim neler yaşadığımı en yakından sen gördün o adamı deli gibi sevdiğimi sen gördün , duydun biliyordun sen neden sustun ?
- tahmin etmiştim. Deniz söylerdi çünkü benim o hallerimi gören biri susamazdı bu durum karşısında.
Derin bir nefes aldım ve cümlelerime devam ettim.
- Abi biliyor musun korumana gerek yoktu. Rüzgar beni koruyordu , seviyordu , önemsiyordu , üzerime titriyordu. Irmak , ben çok mutluydum kavga etsem de tartışsam da günlerce haber alamasam da çok mutluydum çünkü sevip seviliyordum. Siz görmediniz mi bunları bu kadar kör mü oldunuz? Rüzgar gittiğinde bir iki ay acı çekerim sonra normalde dönerim diye mi beklediniz ? Sevgimi hiç mi görmediniz ? Benim ona nasıl ihtiyacım olduğunu görmediniz mi ya ? Ben onu sayıklarken hiç mi üzülmediniz , demediniz mi yeter bu kadar diye ? 2 yıl koskoca 2 yıl sustunuz. Ne desem anlarsınız içimdeki acıyı bilmiyorum...
Abim : Aden yeter bir dakika sus ve beni dinle. Korktuk biz , siz daha ilişkiye bile başlamamışken rüzgardan haber alamadığında hastanelik olmuştun. Rüzgar askerdi dönmez diye korktuk. Dönmezse bizde seni döndüremedik hayata korktuk. Senin için korktuk biz. Rüzgarı nasıl sevdiğini hepimiz biliyoruz ama kusura bakma bizde seni çok seviyoruz ve düşünmek zorundaydık.
Abimin sesi oldukça yüksekti fakat bir o kadar da titriyordu. Deniz abimin elini tuttup onu sakinleştirmeye çalıştığında.
- asker..! Asker ! Asker! Ben bu adamı tanıdığımda da askerdi en başında da askerdi ben buna rağmen kabul etmiştim. O dönmeseydi kendime kabullendirmiştim “ Vatan Sağ olsun” demeyi. Keşke benim kararlarıma saygı duysaydınız. Ama size de hak veriyorum devreye annem girmiş zaten sizin de pek bir seçeneğiniz kalmamıştır.
Deniz : ben çok konuştum annemle , o da pişman oldu sonradan ama geç olmuştu.
- deniz , çok güzel bir anne ol olur mu ? Kararlarına saygı duy , yanlış yapsa da arkasında dimdik dur ki yıkılmayacağını bilsin.
Uzun süre kimseden ses çıkmadı. Aslında gerçekten onlara da hak vermiştim annem ne derse o olurdu. Annem bir kere demişti diyeceğini kimseye de söz hakkı vermemiş. Sıra rüzgardaydı içimdekileri dökme sırası ona gelmişti.
-baran rüzgara söyle buraya gelsin
Abim hemen dikleşmeye başladığında gözlerimi gözlerine odakladım , birşey diyemeden sustu.rüzgar gelene kadar kimseden bir ses çıkmadı. Rüzgar geldiğinde ise
Rüzgar son söylediği kelimenin farkında değildi. Ben ona baka kalmıştım , abimler ise gözlerini ona çevirip anlamaya çalışıyorlardı ki rüzgar ne dediğinin farkına varıp düzeltti
- Nasıl bırakıp gittin beni ? Kalbin nasıl izin verdi beni bırakmaya ? Söz vermiştin , sözünde bile duramayan bir korkak mıydın sen ?
Rüzgar : sana zarar vermektense , seni üzüp kırmaktansa , senin sürekli canını acıtmaktansa gitmeyi göze aldım ben.
- bir de arkasında duruyorsun yani ? Pişman değilsin öyle mi ?
Rüzgar diğerlerinin aksine susmuyordu belliydi onunda söyleyecek çok sözü vardı.
- ben seni sayıklarken hiç üzülmedin mi ?
Rüzgar : Sen bana cevap ver bir de , saçlarını kesecek kadar mı vazgeçtin benden?
- beni bırakıp giden bir adamı beklememi mi isterdin ?
Rüzgar : ben seni isteyerek bırakmadım
Dediğinde sesi oldukça yükselmişti ki abim o sırada araya girdi
Aras : ses tonunu ayarla rüzgar
Hepiniz susun rüzgar sen hariç , sen bu dediklerimi üstüne alınma. Hepinizi af ediyorum sizin bir suçunuz yok gitmek isteyen bir adamı siz tutamazdınız değil mi
Rüzgar birden ayaklandı ve karşıma geçti
Rüzgar : ben seni isteyerek bırakmadım. Öyle mi düşünmek istiyorsun , anlatıyorum anlamıyor musun ? Tamam öyle düşün ama gidemedim , geldim. Şimdi ben gidiyorum...
Rüzgar cümlesini bitiremeden sözünü kesip “gitme” dedim istemsiz bir şekilde. O an ne dediğimi umursayamadım bile vereceği cevabı beklerken bir an kalbim sıkıştı gidiyorum dediğinde gitmemeliydi ben ona çoktan yenik düşmüştüm bile herkesin gözlerinin üzerimde olduğunu hissediyordum.
Rüzgar : ben gidiyorum , dinlenmem kafamı toparlamam gerek. Ve artık sen istesen de istemesen de ben buradayım. hepinize iyi akşamlar.
Rüzgar arkasını dönüp gittiğinde yüzümde sebepsiz bir gülümseme vardı. Abim hayırdır anlamında başını salladığında ırmak ve deniz de kıkırdamaya başlamışlardı. Bense daha fazla dayanamayarak “ çok seviyorum” dedim bir anda
Aras : hasbinallah , abicim dalga mı geçiyorsun sen ?
- yoo çok seviyorum ne yapabilirim abi kızsamda seviyorum , gitse de seviyorum zaten senelerdir değişmeyen tek şey onu seviyor oluşum
Abim sinirlenerek “kalk deniz kalk bu kız beni delirtecek kalk “ dediğinde deniz kahkasına engel olamamıştı.
Deniz : nereye biz burda kalmayacak mıyız ?
Aras : akıl mı kaldı , biz burda kalacağız
Deniz hamile olduğu için gün içinde bu kadar seyahat etmesi onun için sağlıklı değildi o yüzden tahmin edip hazırlamıştım odalarını. Baran ve ırmak kalktığında ırmak sarılmak için bir adım attığında durmuştu yine tepki vereceğimden çekinmişti sanırım bense ellerimi açıp ona sarıldım. Kulağıma “ ben senin hep yanındayım uğur böceğim ne yaparsan yap ben burdayım” dedi fısıldayarak. Sadece gülümseyerek cevap verdim. Barana sarıldığımda ise “ o da seni çok seviyor ve çok özledi, birbirinize yazık etmeyin.” dedi. Ona ise “ çok zor ama hayırlısı” dedim ve onları uğurladım. Onlara olan kırgınlığım geçmemişti , geçmezdi kolay kolay. Ama artık sevdiklerimden uzak durmak istemiyordum bunun acısını yaşadım 2 sene. Şimdi onları da kaybedemezdim.
Abimler odasına çekilmişlerdi , tek başıma kalıp düşünmek istiyordum. Gerçekten çok özlemiştim rüzgarı , kokusu değişmemişti uzaktan bile hala buram buram alıyordum kokusunu. Sesi kırgın ve yanlız kalmış gibiydi. İçimdeki sevgiye ve özleme engel olamamak beni sinirlendiriyordu. Beni bırakıp gitmişti ve 2 sene sonunda gelmiş ve karşımdaydı. Ona zaafım vardı ve bunu çok iyi biliyordu. Kendi kendime konuşup düşünürken bir an Denizin hırkasını giyerek yanıma geldiğini gördüm
- uyku tutmadı herhalde yengecim?
Deniz : yapma aden , yengen değil arkadaşın olarak geldim
- gel gel ballı süt yapayım mı sana ?
Deniz : hayır konuşmak istiyorum sadece.
Deniz : ben değil sen anlat ne hissediyorsun , ne düşünüyorsun ?
-ben bu anı yaşamıştım daha önce
Deniz : başa döndük desene o zaman başla bakalım
- onu ilk gördüğümde yine hayal görüyorum sandım deniz yine başa sarıyorum sandım. Ama gerçek olduğunu anladığımda da üzülmem gerekirken , kızgın olmam gerekirken kalbim , kalbim izin vermedi. çok canım acıdı deniz bana gelmedi dediğinizde içim içimden koptu , anlatamadım acımı tarif edemedim. Ama hissetmiştim ben söylemiştim sana da. Şimdi 2 sene geçti hiçbirşey olmamış gibi davranamam ki ne olursa olsun gitti benden.
Deniz : Evet çok normal bir ilişki yaşamadınız , yaşayamadınız. Ama bu da sizin sınavınızdı , ve hala kaldınız mı geçtiniz mi belli değil ?
Deniz : biz öğrencilerimize her zaman ikinci şansı veririz unutma
- nasıl yani biz tekrar rüzgar ile...Yok hayır
Deniz : gözlerin öyle demiyor. Eskiden yaptığın hataları yapma ne hissediyorsan onu yaşa abin tepki verse bile biz hep sizin arkanızdayız unutma.
- deniz kırılmazsan birşey soracağım ? Böyle düşünürken neden izin verdin ?
Deniz : aden ben abinle evli olabilirim ama bana laf düşmedi o sırada annen kararı verdi abin onayladı. Çok uğraştım ama dinlemediler ki.
- tahmin edebiliyorum neyse artık yoruldum bunları düşünmek istemiyorum. Rüzgarın nerde olduğunu biliyor musun ?
Deniz : bir apart kiralamış burda
Deniz : hafta içi merkezde olacakmış hafta sonu da burada
Dediğimde deniz kırkırdadı “ ah bu dediğine bir de sen inansan keşke” dediğinde bende kendimi tutamayarak kıkırdadım. “ben yatıyorum sende yat yarın yeğenin güzel bir kahvaltı istiyor ona göre “ dedi ve yattı.
Sabah erkenden kalkıp kahvaltı hazırladım bu sabah kayra da gelecekti kahvaltıya akşam da hep birlikte şarkı söylediğim mekana gidecektik. Bir kuş sütü eksik denir ya öyle bir kahvaltı hazırlamıştım. İçimde anlam veremediğim bir mutluluk vardı. Kayra kapıdan girdiğinde
- hoşgeldinnn , bitti sayılır gel
Kayra : sıcak ekmek aldım , abinler gelmedi mi daha
- dün gece geldiler onlar birazdan inerler
Kayra : iyi misin bir şey mi oldu ?
- dün hepsini çağırdım kayra içimden ne geliyorsa hepsini söyledim
Kayra : iyi yapmışsın düzelttiniz o zaman aranızı değil mi ?
Biz konuşurken abimler de gelmişti hep beraber kahvaltımızı yapıp sohbet ediyorduk.
Aras : kendine geldin herhalde ?
- abi ya dün akşamı unutalım olur mu ?
Deniz : aden önce hepimize fırça attı rüzgar da dahil sonra da çok seviyorum dedi de aras deliriyordu en son.
Kayra : rüzgar mı ? Aden rüzgar ne alaka
Kayra : seviyorum diyerek mi ?
Aras : sana ne oluyor onu anlayamadım ? Bir sorun olsaydı ben varım burda senden önce
Kayra : gerçekten mi ya hepiniz bu kızın yaşadıklarını unuttunuz ve rüzgar geldi eskiye mi döndünüz ?
- kayra detayları bilmiyorsun sonra konuşuruz
Aras : kayra hayırdır sizin aranızda bir şey var da ben mi bilmiyorum ?
- abi ne alaka ya kafası karıştı sadece
Kayra : kafası karışan ben değilim sensin aden , ilk günden beri yanındayım çabalıyorum destek olmaya çalışıyorum belki bir gün unutursun da bana bir şans verirsin diye
Derin bir sessizlik oluşan masada deniz ile ortamı yumuşatmak için bebekle ilgili konuşup sohbet ediyorduk. Abim Kayraya alışmıştı aslında hatta bana destek olduğu için de çok sevinip mutlu olmuştu. Ama abim ne kadar kabul etmese de o da rüzgarı çok seviyordu ve kayranın bana karşı bu yaklaşımı hoşuna gitmemişti.
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
Bölüm Hakkında Şikayet Gönder
İçindekiler
| 38.83k Okunma |
2.12k Oy |
0 Takip |
74 Bölümlü Kitap |