33. Bölüm

Irmak ile eşyalarımı valize yerleştirip bahçeye indik. Abim tam valizimi alacakken rüzgar abimin valizin üzerinde olan eline uzanıp “ben götürürüm benimle gelsin” demişti bu bir rica gibi çıkmıştı ağzından. Abim ise bana bakarak cevabımı beklediğinde gözlerimi kırpıştırarak olur dedim. Herkes arabalarına bindiğinde rüzgarın yanına oturdum. Yola çıktığımızda abim rüzgara mesaj attı “ dikkat et” aklı bendeydi biliyordum.

Bir süre sessiz kaldıktan sonra bir kahvecinin önünde durdu “ hadi gel” diyerek indi arabadan. Kapıyı açtığımda yanımda belirdi. Elini belime götürdü ve yönlendirdi.Hayır aden izin vermemen gerekiyor bunlara ne yapıyorsun sen ? Desem de kendime engel olamıyordum. Bu ilişkinin bitmesini biz istememiştik ve sanırım ona yenik düştüğümü kabul edip şans vermeye hazırdım. Kahvelerimizi alıp arabaya geçeceğimiz sırada

Rüzgar : Ben herşeyin farkına vardım , biz seninle hiç el ele tutuşup yaşayamadık aşkımızı , söyleyemedik bağıra bağıra seviyoruz diye , kavgadan gürültüden anlayamadık dinleyemedik. Ben kötü bir adam olmuştum. Ama anladım sana söz veriyorum güzelim bir şansımız daha varsa herşeyi en baştan en güzel şekilde yaşamaya , yaşatmaya hazırım.

- rüzgar ben o hallerimizi de seviyordum. Hiçbir zaman pişman olmadım yaşadıklarımızdan. Onları yaşamasaydık şu an böyle düşünemezdik. Benim de hatalarım vardı , bu sefer birbirimizi anlayıp güzel sevebiliriz inşallah demekten başka bir şey söyleyemem. Ama zamanla

Rüzgar : peki bu zaman bizi bitirmesin ?

- geçen bu 2 yıl bitirmiş mi ?

Rüzgar güldü , gelip yanağıma bir öpücük bıraktı. Elimi yanağıma götürüp bir süre baktım . Uzun zaman olmuştu , seneler olmuştu....Kapımı açtığında oturdum , kemerimi taktım. Aslında çok uzak bir mesafe değildi ama biz hala varamamıştık. Rüzgar dolaşıyordu ve benim fark etmediğimi sanıyordu aynı yoldan iki üç kez geçmiştik. Gülmeme engel olamadım. Rüzgar fark ettiğinde

Rüzgar : ne oldu güzelim ?

- Daha ne kadar dolaşacaksın , üçüncü kez geçiyoruz burdan

Rüzgar duyduğunda şaşırmış ifadesi ile gülerek

Rüzgar : biraz daha yanımda kalmanı istiyorum

- eve sür lütfen

Rüzgarın gülen yüzü bir anda düşmüştü , bir iki dakika sonra evin önünde durdu.

Rüzgar : birşey olursa ara ben buradayım

- aramam

Rüzgar : anlamadım

- sende geliyorsun benimle

Rüzgar : gerçekten mi , senin evine bende geleceğim ?

- yanımda olmak istemiyor musun ?

Rüzgar: çok çok istiyorum

Dediğinde arabadan indik valizlerimi alıp kapıya doğru ilerlerken

- rüzgar

Rüzgar : gel alalım

- neyi ?

Rüzgar : kahve olmayabilir demeyecek miydin?

Başımla onayladım. Hala beni bu kadar iyi tanıyor ne diyeceğimi hemen anlıyor olması mutlu etmişti beni. Markete doğru yürürken her gördüğüm yerde aklımdaki anılarımızla savaşıyordum. İzmirin her sokağında , her karışında biz vardık. O yüzden 2 senedir gelmemiştim , şimdi ise yine yanımda o adamla savaşmaya geldim.

Kahveyi alıp binanın kapısından girdik evin kapısını açtığımda kapıyı ittim , giremedim. Bir süre kaldım kapıda , burası benim evim değildi bizim evimizdi. Belki en çook kavgalarımıza şahit olmuştu ama en güzel anlarımdı onlar. Şimdi ise yeni bir başlangıç ile nelere şahiit olacaktı bakalım. Rüzgar girmediğimi anladığında benimle birlikte bir süre bekledi daha sonra yavaş haraketlerle ellerimi tutmaya başladığında bir anda irkildim , yanlış anlamış olacak ki elini çekmeye çalıştığında bu sefer ben tuttum elini sıkı sıkı. Bu tutuşmamız destek amaçlı , buradayım korkma der gibiydi. Rüzgar önüme geçti eve adımını attı ve tuttuğu elimle içeri aldı beni.

- rüzgar ışıklar...

Rüzgar : açıyorum güzelim

Rüzgar hemen ışıkları açtı , karanlıktan nefret etmiştim bu geçen sürede evimiz aynıydı benim bıraktığım gibiydi . En son bıraktığım gibi , sadece temizlenmesi gerekiyordu.

Koltukların üzerindeki örtüleri aldı , oturmam için gösterdi. Sanki yabancıydım bu eve , her yerini en iyi bilen kişi olmama rağmen yabancı gibiydim.

Rüzgar : duşa gir istersen bende buraları toplayıp kahve yapayım

- olur

Diyerek banyoya geçtim , nedenini bilmiyorum ama buraya bu şekilde gelmek canımı yakmıştı. Duşa girdiğimde ağlamama engel olamıyordum , suyun altında kaybolan gözyaşlarım fark edilmeden akıp gidiyordu. Duşa kabinin içine oturarak bu zamana kadar tuttuğum bütün gözyaşlarım akmaya başladı.

Rüzgar sesleri duymuşa benziyordu , kapıya bir kaç kez vurmuştu ses vermediğimde bir an içeri girdi. Duşakabinin kapılarını açıp beni kendine çekti.

- Islanacaksın git

Dediğime sinirlenmiş gibi daha da sıkı sarılmaya başladı

Rüzgar : ben buradayım artık , ağla dök içini.

Bir süre öyle kaldıktan sonra

Rüzgar : hadi güzelim gel üstünü giydirelim üşüyeceksin.

Ondan destek alarak kalktığımda bornozumu giydirip yatak odasına götürdü. Sanki daha önce den biliyormuş gibi iç çamaşırlarımın bile yerini hemen bulup getirdi. Giymeme yardımcı oldu , kendisi de üstünü değiştirdikten sonra saçlarımı kuruttu. Kısa sürdü , çok kısa eskisi gibi uğraştırmadı saçlarım.

Rüzgar : eski hali uğraştırıyordu , böyle kısa sürdü. Sende bunalmazsın böyle

- Sen kuruttuğun için ben hiç bunalmıyordum zaten.

Rüzgar kurutmayı bitirdiğinde içeri geçtik kahvelerimizi alıp koltuklara oturduk. Uzun bir süre sessiz kaldık. aklımdaki soruların cevaplarını veremediğim için ona sormaya karar verdim