5. Bölüm

Kayra hoca da dışarıdan bakıldığında her kadının ilgisini çekebilecek biriydi. Ben hariç. Duyduklarımı aslında bekliyordum okuldaki tavırları bana karşı çok ilgiliydi ve rüzgarı gördüğünde çok fazla tepki veriyordu fakat bu kadar açıkça söylemesini beklemiyordum. Ben hızlı adımlarla içeri girerken Kayra da arkamdan geldi elini belime götürdü ve beni masaya yönlendirdi. O an dönüp ona ne yapıyorsun der gibi bakış atacaktım ki gözlerim Rüzgar’a gitti elini masanın üzerinde yumruk yapmış , ciddi ifadesi ve korkutucu bakışları benim üzerimdeydi. Hani derler ya düşmana korku salar işte tam da öyleydi. Sanırım bir şeyleri yanlış anlıyordu. Fakat bu benim biraz da olsa hoşuma gitmişti. Eğlenmeye geri dönüp deniz ile birlikte bağıra bağıra şarkılara eşlik ediyor sanki ikimizde aşk acısı çekiyor gibiydik. Ki o şarkı çaldı , bu şarkıyı normalde de çok seviyordum fakat bu gün daha bir anlamlı gelmişti. Tam en sevdiğim yerde bende şarkıya girdim ;

“Sana ben şiirler sözler büyüttüm
Sana ben baharlar yazlar büyüttüm
Sana ben hummalı gizler büyüttüm
Söyleyemedim”

Şarkı bittiğinde tüm mekandaki gözler üzerimdeydi ve alkış sesleri gittikçe yükseliyordu. Kendimden geçmiştim adeta söylerken. Etraftaki alkış sesleri yavaş yavaş azalırken arkamı dönüp rüzgara baktım ve o da hayran kalmış gibi bana bakıyordu ama bir yandan da sinirine yenik düşüyor kendini toparlamaya çalışıyordu.

Çok kısa bir süre sonra Denizin bağırmasıyla irkildim

Deniz : Off Aden şu adama bak bu ne kızım Allah özenerek yaratmış bunu

Denizin bu söyledikleri çok güldürmüştü beni hemen arkamı dönüp gelen kişiye baktım. Elinde devasa bir papatya buketi ile abim bizim masamıza yaklaşıyordu hemen ayaklandım ve masanın önüne geçtim

- Yaaa abi neden haber vermedin bana çok özledim seni

Diyerek abime sarıldım.

Abim : Sen mesajda özledim yazınca bir süpriz yapayım dedim ama kızım bu hanımefendi olmasa seni bulamayacaktım. Keşke arasaydım eğlencenizi bölmek istemezdim.

- Olur mu öyle şey abi ama nasıl buldun burayı ?

Abim : Deniz konum paylaşmış bende sadece onun ismini duyduğum için senden yanındasındır diye düşündüm 2 saattir evin kapısında bekliyordum şansımı denedim diyelim.

Deniz : Aden çok şanslısın çok yakışıklı ve düşünceli bir abin var

Kayra : Merhaba ben Kayra Aden ile aynı okuldayız. Bize eşlik etmek istemez misiniz ?

Abim başıyla onaylarken hemen yanıma oturmuştu. Bu arada deniz abime mi yürüyordu ? Bu beni biraz da olsa güldürdü. Herkes halinden memnun görünüyor , sohbet baya ilerliyordu fakat abimin Kayrayı sevmediğini konuşma tarzından anlayabiliyordum. Benim aklım tam arkamda oturan Rüzgardaydı. İlk olarak Kayra ile gördü şimdi ise abim olduğunu bilmediği bir adam. Her ne kadar bilsem de onu ilgilendirmediğini bir tarafım da beni yanlış tanımasından, anlamasından korkuyordu. Arkamı dönüp ona baktığımda Rüzgar yoktu. Tam da tahmin ettiğim gibi gördüklerini yanlış anlamış olmalıydı. Lavaboda olabilir düşüncesi ile masadakilere lavaboya gideceğim diyerek kalktım. Gözüm o sırada kapıdan çıkmak üzere olan rüzgarı gördü ve hemen seslendim;

- Rüzgar...Rüzgar Bey

Rüzgar : Buyurun Aden Hoca bir sorun mu vardı ?

- Yoo...yok yani nasılsınız buğra ile ilgili bir sorun var mı diyecektim.

Rüzgar : Hayır yok ayrıca mesai saatleri dışındasınız. Arkadaşlarınızın yanına dönün. İyi Eğlenceler

Dedi soğuk bir sesle. Bu kadar mıydı yani ? Hiç mi umursamadı bu olanları. İşte şimdi içimde bir fırtına kopmaya başlamıştı. Şimdi açıklamaya kalksam ne olarak , neyi olarak , neyim olarak açıklama yapacaktım? Hem bende onu bir kadınla görmüştüm sonuçta . Henüz bir diyaloğumuz yoktu neyin açıklamasını yapıyorsun ki Aden , o kim ? Moralim bozuk bir şekilde masaya yöneldim. Birkaç saat sonra eve geçtik abim ise İstanbul’a doğru yola çıkmıştı. Ben kendime sert bir kahve yaptım ve manzaraya karşı düşünceler daldım

İçimde anlam veremediğim duygular oluşuyordu ve bunun içine kendime çok kızıyordum. Oysa ben kimseye açıklama yapmam kimin ne düşündüğünü , konuştuğunu umursamazdım. Ama bunu Rüzgara karşı yapamıyordum. Daha doğru düzgün tanımıyordum bile. Belki de sadece beğeniyordum. Ama bunu kendime itiraf edemiyordum. Gerçekten yanlış anlaşılma olduğu için miydi bu içimdeki sıkıntı yoksa beni çok yanlış anladığı için miydi ? Bu kadar kısa süre içinde bu kadar çok karşılaşmışken tekrar karşılaşırız diye düşünerek yatağıma uzandım.

RÜZGAR

O gece şubeden birkaç arkadaşım ile , izmirin en güzel eğlence mekanından birine gitmeye karar verdik. Mekana girdiğimde karşımda duran kişiye hayran olmamak elde değildi. Kırmızı elbisesi , papatya sarısı saçları ve okyanus gözleri. Yanındaki herif sürekli bizim masaya bakmaya başladığında askerlerden birinin dikkatini çekmiş. Mesleki deformasyon da diyebiliriz. Her an tetikte. Bakanın o herif olduğunu görünce bende ona karşılık vermeye başladım. O sırada Aden başını çevirdiğinde adeta bir şaşkın ördeğe benziyordu. Ona Başımla selam verdim ve o da ufak bir tebessüm ile yanıtladı.

Kayra , Adenin elinden tutup dışarı çıkardığında içimdeki öfkeye hakim olamadan bende ayaklanmıştım ki yanımdaki Ali kolumdan tutup “böyle olmaz abi” diyerek yerime oturttu. Fakat gerginliğim tüm masayı sarmıştı herkes ağzımdan çıkacak bir emire bakıyordu adeta. Aden masaya doğru gelirken arkasından gelen kayrayı orada öldürmek istemiştim. Kendimi gerçekten çok zor tutmaya başladım. Artık içimdeki duygular tamamen dışarı taşıyordu.

Sonra o ses... Sarhoş edecek gibi bir ses. Herşeyi kusursuz olamazdı bir insanın , olmuş. Şarkı bittiğinde ise bana dönmesi masadan bir “ooo” sesi çıkmasına sebep oldu . Ben ise hayran ve keyifli olan ifademi bir anda sertleştirerek baktım askerlere. Bana baksa ya tek o gözler , hep bana , bir tek bana.

Ve mekana giren o kişi mekandaki tüm kızların dikkatini çekmeye yetmişti elindeki çiçek ile , herkes hangi masaya gideceğini merak eder gözlerle izliyordu ki ayağa kalkan Aden’i görene kadar. Koşarak boynuna atladı herifin. Gel de delirme karşımda daha az önce başkasıyla flörtleşirken , başkasının kollarındaydı şimdi de. Hem masada daha fazla gergin bir atmosfer yaratmamak hem de kendime hakim olamamaktan korktuğum için oradan hızlı adımlarla ayrıldım.

Kendime kızdım çokça zaten tanımıyordum bile bir iki kez karşılaştık diye ne bekliyordum ki demek sevgilisi vardı. Bir tutam sarışın aşk tohumu serpildi içime, o hiç sevmese de ben bekliyorum bir gün sever diye.

ADEN 

Içimde kopan fırtınalara engel olmakta oldukça zorlanıyordum , derler ya benim kalbim acıyor işte tam olarak öyle ? Kalp nasıl acır ki? Ama bu yaşadığımın fiziksel bir acıdan farkı yoktu. Gözlerim her an onu arıyor , sesi kulağımda yankılanıyordu.

Olayların üstünden tam 1 ay geçmişti ve ben bu bir ay içinde Rüzgar ile asla karşılaşmamıştım. Ama aklımdan da çıkaramıyordum. Kalbimi dinleyip buğraya sormaya kalkıştığım çok oldu fakat ne diyecektim ? Abisini neden merak ettiğimi sorduğunda ne cevap verecektim. Hem bir kız arkadaşı, nişanlısı olabilirdi belki de ben yaşadıklarımı yanlış anlıyordum ya da tek taraflı duygu besliyordum. Bu bir ay içinde Denizin söylemlerine göre çok fazla durgunlaşmıştım. Çünkü kendimi açıklayamamak beni içten içe çok yormuştu. Deniz ile ne kadar yakın olsak da kendimi denize hiç açmamıştım. Ki o geceye kadar deniz bana kahveye geldi ve aramızda şu konuşmalar geçti;

Deniz : Aden beni yanlış anlamanı istemiyorum evet kısa süredir tanışıyoruz fakat senin durgunluğunu anlayabilecek kadar tanıdım seni , bu sıralar çok durgunlaştın. Bana anlatabilirsin ne olursa olsun seni yargılamam ve elimden geleni yapmaya hazırım. İçini bana açmak ister misin ?

Duyduklarım karşısında gözlerim dolmuştu. Aslında tek dolan gözlerim değil artık içim dolmuştu.

- Deniz ben böyle bir insanım kimseye açamam ben kendimi. Sana özel bir durum değil bu fakat ben artık düşünmekten yoruldum sanırım sana anlatmaya ihtiyacım var ve buna hazırım

Deniz gözleriyle dinliyorum dercesine onay verdi ve ben Rüzgar ile olan her şeyi anlatmaya başladım son olarak ise

- Nedenini bilmiyorum deniz , karşımdaki insanın ismi ve görevi dışında onu tanımıyorum , bir kaç tesadüf dışında onu göremiyorum bile fakat engel olamıyorum düşüncelerime sence de çok tuhaf değil mi bu kadarı. O gün kendimi çok açıklamak istedim. Kahretsin ki bunun nedenini bile bilmiyorum. Belki de kendimi ifade edememek beni yoran şey anlam veremiyorum.

Deniz : Seni yoran şey kendini ifade edememek değil , seni yoran şey kalbin Aden ona söz geçiremiyorsun ve bu seni yoruyor.

Denizin bu söylediği kulaklarımda çınlamıştı resmen. Ben kalbimin kapılarını kapatmıştım o yüzden buraya gelmiştim yeni bir başlangıç için. Bunlar doğru değildi ben kendimi ifade edemediğim için bu haldeydim eminim yada buna inanmak istiyordum. Bütün gece rüzgar hakkında konuştuk ve ben o gece hiç ağlamadığım kadar ağladım içim çıkana kadar. Sanki ağlasam her şey yok olup gidecek , içimde biriktirdiğim tüm cümleler gözyaşlarımla birlikte akıp gidecekti. Deniz o gece bende kaldı sabah beraber okula geçecektik.

Sabah okula geçtiğimizde Kayranın gözleri her zamanki gibi bana kaymıştı ve anlamsızca yüzüme bakıyordu Ne oldu dercesine ona baktım ve yanıma geldi

Kayra : Aden bu halin ne hasta mısın? Eve git dinlen iyi görünmüyorsun

Kayranın dedikleri karşısında hemen aynaya doğru ilerledim ve yüzümü inceledim gerçekten ben gibi değildim. Dün geceden kalma gibiydim tabi psikolojik olarak.

- iyiyim merak etme toparlarım yakında diyerek boş bir sandalyeye oturup elimi yüzüme götürdüm ve öylece bir süre kaldım.

Kayra : Aden yapma bunu , sen görmüyorsun yada farkında değilsin bilmiyorum ama sen böyle oldukça ben o herifi öldürmek istiyorum.

Ne saçmalıyordu yine bu adam Nerden biliyordu kim yüzünden bu halde olduğumu ? Kayraya hiçbir tepki vermedim ve duruşumu bozmadan yanımdan ayrılmasını bekledim.

Günler böyle böyle Rüzgardan haber alamadan , okul ve ev arasında geçip gidiyordu.

Ondan haber almayalı Tam 2 ay olmuştu. Bende yavaş yavaş alışıyordum sanırım. Böyle diyince de neye alışıyorsun aden ya demek istiyorum kendime ama öyleydi işte onunla karşılaşmamaya alışmıştım. Fakat unutmaktan da bir o kadar korkuyordum. Ne hissedeceğimi ne düşüneceğimi artık bilmiyordum. Karma karışıktım resmen evet tam olarak karma karışık.