68. Bölüm

ADEN  

Gözlerimi açmakta zorlandığım bir sabahtı , kıpırdandığımda yanımda birinin yattığını fark edince hızla arkamı döndüm. Rüzgar kıyafetleri ile yanımda kıvrılmış yatıyordu. Başı yastıkta değil yatağın başlığındaydı uyuya kaldığını anlamam zor olmamıştı. Bir süre yüzünü inceledim , yorgundu ve uykusunda bile kendini kasıyordu. Onu izlerken ne kadar çok özlediğimi fark etmem zor olmadı yavaş haraketlerle uzanıp yanağına bir öpücük kondurum. Şu an göğüsüne yatıp tüm dertlerimi unutmak istiyordum. İstemekle de yetiniyordum. Yerimden kalkıp kahve yapmak için mutfağa geçtim , arkamdan rüzgarın gelmesi ile irkilip ona döndüm

Rüzgar : günaydın , kusura bakma isteyerek yatmadım uyuya kalmışım.

Günaydın

Rüzgar : bana da kahve yapar mısın ?

Yaparım

Dolaptan bir bardak daha çıkartıp tezgaha koydum , kahvenin olmasını beklerken lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım , saçlarımı da topuz yapıp tekrar mutfağa geçtim. İşe gitmesi gerekiyordu geç kalacaktı , hala onu düşünmek daha da sinirlendiriyordu beni. Kahveleri alıp salona geçtim

Yaptım ama geç kalacaksın

Rüzgar : gitmeyeceğim

Anladım

Uzun bir süre ses çıkmadı ikimizden de , gözlerini üzerimden hiç çekmeden beni izledi ben ise telefonumla ilgileniyordum. Kapı çaldığında hande olma olasılığı ile kapıya yöneldim. Kapıyı açtığımda karşımda kocaman bir ayı ve dev bir papatya buleti bardı.

Aden yıldırım

Teşekkür ederim

Kapıyı kapatıp çiçekteki notu okumaya başladım “ özür dilerim okyanus gözlüm , seni çok seviyorum. Bu hayatta en çok seni seviyorum” notu okuyup yüzümdeki aptal gülümsemeyi yok ettim ve tekrar çieçğin üstüne yerleştirdim. Salona gidip masaya bıraktım çiçeği

Teşekkür ederim

Rüzgar : hiç mi mutlu edemedim ?

Bir söz var biliyor musun bu hayatta en çok canımızı yakanlar bizi en çok sevenlermiş.

Rüzgar : isteyerek yapmadım.

Konuşmasak olur mu ?

Rüzgar : tamam ama nereye kadar ? Ne zamana kadar neyden kaçıyoruz şu an anlam veremiyorum ben. İllaki konuşacağız konuşmadan halledemeyiz

Kalbim buz kesti , o eriyene kadar.

Rüzgar : ben yaparım , sen bana izin ver ben yaparım.

Bana dokunamazsın , bana karışamazsın , beni öpemezsin bu şekilde yanımda olabileceksen dene.

Rüzgar : çok özledim aden bir kere sarılayım başka bir şey istemeyeceğim.

Hayır

Rüzgar başıyla onaylayıp gözlerini cama çevirdi kahvesini alıp balkona çıktığında mutfağa geçtim. Tekrar kahvemi doldurdum o ise işini halletmiş ve yanıma gelmişti

Rüzgar : kahvaltı hazırlayayım sana

Aç değilim

Rüzgar : ilaçların için bir şeyler yemen gerek

İçmiyorum

Rüzgar : ne ?

Duydun içmiyorum

Rüzgar : sinirlendirme beni ne demek içmiyorum ?

İçmiyorum dün sabahtan sonra içmiyorum artık

Rüzgar : sebep ?

Biz daha ilişkimize sahip çıkamıyoruz , bir de anne baba mı olacağız?

Rüzgar fazlasıyla sinirlenmişti , gözlerinden alevler çıkıyor ortalıkta dönüp duruyor arada bir eliyle yüzünü sıvazlıyordu

Rüzgar : şu dakikaya kadar sakinliğimi korumaya çalıştım ama yok. Lan ben seninle hayallerimiz için savaşıyorum , iyi bir gelecek için seni mutlu etmek için. Bir kadın yüzünden geldiğimiz hale bak bi. Bir dön de bak aden , ne hale geldik. Dün geceden beri sana kendimi affetirmeye çalışıyorum , özür diliyorum gözün dönmüş gibi görmüyorsun beni. Tamam dedim ben kendimi affetiririm dedim ama çocuk konusu benim kırmızı çizgim. Ve bunu çok iyi biliyorsun , çocuk değilsin o ilacı kullanman gerektiğini de biliyorsun ve biz kavga ettik diye kullanmayı bırakıyorsun. Harika gerçekten diyecek çok şeyim var ama artık söyleyecek bir gücüm yok.

Ben sadece senden bir çocuk istiyordum o yüzden şu an gerek yok.

Rüzgar : burdayım ben hala ve o çocuk hayaliyle , senin annesi olduğun bir çocuğun hayali ile yanıp tutuşuyorum. Ama sen ilacı içmedin. Aden ben işe gidiyorum bu konuya kadar olan her şey için tekrar özür diliyorum ama bu konuda seni affetmeyeceğim. Benim de bir sabrım var artık yeter.

Rüzgar montunu alıp hızla evden çıktı , haklıydı ama isteyerek içmemezlik yapmamıştım unutmuştum. İşler fazlasıyla çıkmaza girmişti ya kopacaktık yada tekrar tutunacaktık. Ama bunun için çift taraflı bir çaba gerekiyordu bu zamana kadar o çabalamıştı sıra bendeydi , bu konu için.

Mutfağa geçip kahvaltı hazırladım , çayı da demledikten sonra rüzgarı görüntülü aradım açmadı , tekrar aradım açmadı mesaj attım

Sadece 5 dakika açar mısın

Mesajı gördüğünde tekrar aramak için haraketlenmiştim ki o benden önce davranıp aradı masayı gösterip

Çay hazır ekmek alır mısın ?

Arabadaydı , büyük ihtimalle işe gitmemişti arabada dolaşıyordu. Cümlemi bitirdiğimde tam bir şey söyleyecekti ki

Unutmuştum , şimdi içmem gerek. Ekmek getirir misin ?

Rüzgar : getiriyorum

Telefonu kapattığımda bir an ne yaptığımı sorguladım , o benim gönlümü almaya çalışıyordu bir saat öncesine kadar konu ne ara buraya gelmişti ? Konuşmamız gerekiyordu , haklıydı konuşmadan halledemezdik.

Rüzgarın geldiğini anahtar sesini duyduğumda anlayıp çayları koydum ve yerime geçip oturdum. Mutfağa girdiğinde bana bakmadan yerine geçip oturdu birkaç bir şey atıştırdı

Rüzgar : eline sağlık

Yemedin ki ?

Rüzgar : iştahım yok , bu kadar yeterli.

Başımla onayladım rüzgarı , tabağımla oynamaya başlamıştım sanki o yemeyince benim de iştahım kapanmıştı. Eline bir ekmek alıp çikolata sürüp bana uzattı

Rüzgar : ye hadi

Doydum ben

Rüzgar : hadi ye şunu

Doymuş olmama inanmayan bir bakış atarak cevap verdi bense uzatmadan ekmeği alıp yemeye başladım. Bitirdiğimde kalkıp sofrayı toplamaya başladım

Rüzgar : ben çıkıyorum , akşam gelmem

Akşam neden gelmiyorsun ?

Rüzgar : Sen tek kal bir düşün

Ben konuşmak istiyorum

Rüzgar : ben istemiyorum şimdi de

Lütfen konuşalım sen haklıydın konuşmadan halledemeyiz

Rüzgar : tamam konuşalım , yardım edeyim sana

Sen geç ben halledip geliyorum

Rüzgar : tamam

Salona geçtiğinde bir yandan mutfağı topluyor bir yandan kahve yapıyordu . Hızlı hızlı yaptım tüm herşeyi biraz daha konuşmasak birbirimizi kaybedecek gibi. Kahveleri alıp salona geçtim ve tam karşısına oturdum

Rüzgar : Dinliyorum

Rüzgar o gün seni aslı ile gördüğümde evet kıskandım ama en çok zoruma giden benim bu samimiyetinizden haberim olmamasıydı. Ama konuşarak halledebilirdik o gğn de söyledim yeri değildi o yüzden çıktım. İş yerinden kimsenin ağzına laf vermek istemedim. Ama o mesaj , dönüp dönüş tekrar okudum yazan sen misin diye kontrol ettim , o mesaj beni. Kalbime saplandı rüzgar. Kırıldım ve toparlayamıyorum

Rüzgar : çok haklısın Aslı konusunda sana söylemem gerekirdi ama vereceğin tepkiyi az çok tahmin ediyordum aramızın açılmasını istemiyordum o yüzden söylemedim. Ama haklısın söylemeliydim ikincisi o mesaj konusunda ne desen az kalır ağzımı açmam asla.

Derin bir nefes aldı ve devam etti

Ama aden her ne olursa olsun ben senden bir çocuğum olsun istiyorum ve bunun için en ufak bir ihtimali bile değerlendirmek için tüm herşeyimi feda ederim. Sen de bunu çok iyi biliyorsun. İçmemişsin ya o ilacı nasıl içmezsin sen?

Gerçekten çok dalgındım aklıma gelmemiş bile

Rüzgar : birde kadın konusu. Yani bu konuyu konuşuyorum ya seninle allah nasıl biliyorsa öyle yapsın beni. Yapmadım sana temin ederim yapmadım , bizim çocukların yanına geçtim lojmana. Sende ilaçlardan sonra başka kadına giderse diye düşünmüşsün. Düşünme aklının ucundan bile geçirme sana böyle hissettirip düşündürdüğüm için kendimi bu konuda affetmeyeceğim. İstersen kanıtlarım da ama yapmadım.

Gerek yok kanıtlamana

Rüzgar : Artık arkanı dönüp gitme , gel kız bağır çağır ağzımı açarsam şere***im. Ama arkanı dönme sen her an gitmeyi bekliyor gibi oluyorsun ve bu benim canımı yakıyor.

Sana tavır yapacağımı , kızacağımı küseceğimi bilsen de benden bir şey gizleme. Ama izmir olayını unutmamı da bekleme benden. Senden aldığım ikinci en büyük darbeydi. İlki gitmendi ikincisi git demen.

Rüzgar : ben sen yanımda kal diye her şeyimi feda etmeye hazırdım , nasıl isterim gitmeni? Dediğim gibi anlık bir sinirdi sadece , binlerce kez özür dileyebilirim bunun için. Ama artık eskisi gibi olalım , biz birbirimizden uzak durdukça zarar veririz.

Dediğim gibi o konuda seni affedebilir miyim bilmiyorum ama haklısın uzak durmak bize zarar veriyor.

Rüzgar ayaklanıp yanıma geldi , dizlerinin üzerine eğilip önümdeki ellerimi tuttu

Rüzgar : Anlaştık o zaman değil mi ?

Anlaştık.

Beni kendine çekip sıkı sıkı sarıldı. Ona sarıldığımda içimden bir şeyler koptu , sanki saatlerdir bana sarılmasını bekliyordum , sarıldığında her şeyin geçeceğine emindim. Şu an olduğu gibi. Ona karşı büyük bir zaafım vardı , sinirim , öfkem , kızgınlığım tek bir hamlesi ile yıkılıyordu. Biliyordum o lafı kolay kolay unutmayacağımı ama toparlamak için çabalaması benim için yeterliydi. Zaten ondan gidebilecek kadar güçlü bir kadın değildim olsaydım şu an İzmirde olurdum. Hiç beklemezdim. Ve onun beni sevmediğini bilsem yine durmazdım , ama sevildiğimi en derinlerime kadar hissediyordum bu yüzden bizim için bu hayatın önümüze çıkardığı her engeli aşmaya hazırdım.