17. Bölüm

KÖR KARANLIKLAR

Koyu bir karanlık hissediyorum içimde,

Kimsenin ulaşamadığı derinliklerde,

Sanki kara bir bulut çevrelemiş yüreğimi,

Çamurlu yağmurlar yağdırıyor herbir yerinde.

Zihnim ise bulanık;eskisi gibi değil,

Bulamıyor düşünsede umut adına bir delil,

Kaybolup gitmişim kör karanlıklarda,

Kalbim zihnime,zihnim kalbime kefil.

Elimi nereye uzatsam, yok uzanan bir el

Olmuş en sevdiklerim bile artık bana el

Silinmiş gitmişim adeta dünya üzerinde

Ruhumu uçurmuş uzaklara hoyrat bir yel...

Dertler içki olmuş bana; acılar ise meze,

Gidiyorum adım adım bir bilinmeze,

Bir karanlıktan başka bir karanlığa,

Gidiyorum ağır ağır geri dönülmeze.