25. Bölüm

OYSAKİ NE ÇOK YAKIŞMIŞTIK SENİNLE

Oysaki ne çok yakışmıştık seninle,

Tüm eksiklerim seninle tamam olmuştu.

Aynı espriye güler, aynı hüzünle dolar taşardık,

Senin bi yerin acıdığında benim canım yanardı en derinden,

Ortak hayallerimiz vardı,

Bir sahil kasabasında birlikte yaşlanmak gibi,

Sonra papatyalardan taç yapmak,

Uzanmak sakin kırlarda;

Gökyüzünü seyretmek.

Oysaki ne de çok yakışmıştık seninle,

Gülüşümüz bile aynıydı.

Ben sana benzemiştim zamanla,

Sen bana...

Saatin dakikalarını sayardım geleceksin diye.

Ve hiç geçmek bilmezdi o son altmış saniye..

Yanımdayken de hızla akıp geçerdi zaman,

Yokluğunda soğuk olurdu evim,

Geldiğinde sıcacık mevsimini de getirirdin yanında.

Ben hiç Üşümedim sen yanımdayken,

Beni ısıtan ellerin mi yoksa sevgin miydi bilemem.

Ama kalbinin sesi içimi ısıtırdı hep.

Kalp atışın sonsuza kadar dinlemek istediğim tek şarkıydı,

Bıkmadan usanmadan.

Oysaki ne de çok yakışmıştık seninle

Yüzün gözün o güzel kalbin ne kadar da uymuştu bana,

Kirpiklerin gözünü her kırptığında kanat çırpan bir kelebek gibi huzur verirdi yüreğime,

Rüzgarda dalgalanan sarı saçların güneş gibi doğardı günüme,

Hele o benimle konuşurken titreyen dudakların,

Beni ne bilinmez alemlere götürür;

Adeta mey içercesine sarhoş ederdi beni.

Uzak diyarlardan en sevdiğin gelir de kıpır kıpır olur ya için,

Seninle her saniye içim kıpır kıpır olurdu.

Hatılar mısın? Mutfağa girer en sevdiğimiz yemekleri yapardık birlikte,

Sen müzik olmadan yapamazdın asla,

Bende kızardım gürültü çıkarıyorsun diye.

İçinden hiç o çocuksu neşen eksik olmazdı.

Hep bayram sevincine kapılmış masum bir çocuk gibiydin.

Her daim gülümseyen hep neşe dolu.

Bende çocuklaşırdım seninle,

Deli deli şeyler yapardık eğlenerek...

Oysaki ne de çok yakışmıştık seninle

Sonumuzun böyle hazin biteceğini bilmeyerek...