İnce parmaklarıyla çiçeğin yapraklarını sevdi ve derin bir nefes aldı. "Güzel kokuyor... Egolu olmak istemem ama bana benziyor." "Değil mi? Bende öyle düşünerek almıştım." Sonrasında duyduğum ve gördüğüm o birkaç neşeli gülüşünün aksine buruk bir gülümseme kondurdu dudaklarına. "Evet, benim gibi." Duraksadı ve odaya yayılmış bu güzel kokuyu tekrar içine çekti. "Benim gibi ölümü temsil ediyor."