12. Bölüm

Tek hatırladığım kenara geçip oturduğum du gözlerimi hafif araladığımda kafamın üstünde yanan büyük lamba ile gözlerimi ovuşturma gereği duydum

Doğrulduğumda pençe kıran timinin yatakhanesindeydim benim uyandığımı henüz fark etmemişlerdi .

Büyük masanın etrafında oturmuş çay içerek sohbet ediyorlardı

Galip : " komutanım benim aşkla falan işim olmaz "

Doğan : " al bendende o kadar "

Ahmet : " valla buluyum birini direk evlenirim "

Hüseyin : " aşk bana artık uğramasın komutanım "

Sesinden belliydi solgun ve mutsuz olduğu

Yataktan indiğimde gözler bana dönmüştü

Ahmet : " günaydın üsteğmen "

"Sağolun komutanım "

Diyip masadaki sandalyeye oturdum

Doğan : " nasıl esir düştün , yetenekli olduğun söyleniyordu "

​​​​​​tam konuşacaktım ki kapıdan gelen sesle kafamı çevirdim

Evet bunlar benim kuzenlerimdi yarısı baba tarafından yarısı anne

Sevgi , burçak ve Ahsen

Güp diye odaya dalan kuzenlerim sağ olsun tim ayaklandı

Ahsen : " burçin iyimisin "

Burçak : " canım benim sana nasıl kıydılar "

Tüm bu fertyatları düz bir ifade ile dinleyen Sevgi en sonunda patladı

Sevgi : " bırakın lan kızı ölmedi yaşıyo "

Evet kendisi mantığın vicut bulmuş haliydi

Beni üzen şey onlarım beni bu kadar severken benim onlardan uzak durmam gerekmesiydi neden mi sevdiklerimi kaybetmekten korkuyorum

Birine bağlanmaktan korkuyorum ..

Soy ismim cesur benim ama ben korkuyorum

" İyiyim "