28. Bölüm

Nerdeyse bir saattir burdaydık hepimiz yemekleri yemiştik fakat Hüseyini bekliyorduk

Hüseyin:" abi bana bir bütün daha " dedi ağzı dolu olarak

Doğan : " ye sen Hüseyincim ye biz senle karargahta eritiriz nasıl olsa " diye söylendi dişlerinin arasından

Hüseyin: " ama komutanım siz lokmalarımı mı sayıyorsunuz "

" Ben artık kalkayım komutanım, sana da afiyet olsun Hüseyin "

Doğan : " tamam , şu mal yesin bizde karargaha geçeceğiz "

" Emredersiniz "

Diyip çıktım

Sessiz ve sakin bir gündü , fakat nedensizce tedirgin edici geliyordu. arkamdan birinin geldiğini hissettim

Fakat sadece bekledim sabrettim tam yakınıma geldiği esnada silahımla aniden döndüm

Ki dönmez olaydım benim canım ( mal ) kuzenim Leyla tam karşımda salak salak sırıtıyordu

" Kızım sen malmısın , ya sana zarar verseydim , gerizekalı "

Diye sıraladım

Leyla : " offf çok sıkıcısın kuzen " elini omzuma atarak sokağı gösterdi

Leyla : " bak hayat ne kadar güzel ve eğlenceli "

" Sağol , gerek yok ben böyle iyiyim "

Tam yanımızda duran arabaya baktığımda bizimkiler olduğunu fark ettim önde doğan komutan ve Galip arkada ise Hüseyin ve yanındaki kokoreç poşetleri

Doğan: " bir sorun mu var "

Diyerek arabadan indi . Onun peşinden ise Hüseyin ve galip indi

" Hayır komutanım arkadaş kuzenim "

Sıra ile el uzattı leyla

Leyla : " ben Leyla "

Elini uzatmadan karşılık verdi

"Doğan "

" Leyla ben "

Elini uzatmadan karşılık verdi yine

" Galip "

"Leyla "

Hüseyin mest olmuş bir şekilde bakıyordu

Hüseyin : " bende mecnun"

Dedi 

Hüseyin : " yani şey ,bende Hüseyin"

elini ensesine götürerek başını yere eğdi tabi herkes ufak ufak kıkırdamaya başlamıştı buna bende dahil

Leyla ise sadece basını yere eğerek gülümsedi

Doğan: " burçe ,sen karargaha geçersin biz artık gidelim "

Sonra Hüseyine döndü ve " demi mecnuncum "dedi sırıtarak

" Emredersiniz komutanım"

Sanırım Hüseyin bir süre Mecnun olarak anılacaktı