29. Bölüm

Yolda sakın sessiz ilerliyordum huzurluydum ilk kez huzurlu içinde garip bir mutluluk en son babamla oynarken bu kadar mutluydum huzurluydum

Kafamı gökyüzüne kaldırmamla eş zamanlı olarak bir ses duydum yüksek kurşun sesi ardından ise acı bir sıcaklık ardından ise yoğun bir sızı ve etraftaki çığlıklar sonra ise karanlık

.

.

Doğandan

Karargahta sakince oturuyorduk takı kapı hızla çalana kadar Ahmet gir komutunu verdiğinde bir er içeriye nefes nefese girdi

Er : " komutanım burçin komutanım "

Dedi ve sustu

" NE OLDU BURÇİNE "

er : " komutanım burçin komutanım uğradığı pusuda şehit düştü "

Tüm sesler sustu o an tüm renkler soldu

Kalbim kırk parçaya ayrıldı hepsi toz oldu

Sonra Ahmetin sesini duydum

Ahmet: " doğan uyan kardeşim hadi komutan çağırıyor önemliymiş"