32. Bölüm

Herşeyden sıkılmıştım artık

Sevdiğim kadın orada canı ile savaş verirken ben buradaydım

Birden Ahmet hızla içeri girdi

Ahmet: " komutanım.."

"Ne oldu lan"

Ahmet: " komutanım burçin cesur şehit oldu vatan sağolsun"

" Yalan söylüyorsun gidemez burçe güçlüdür bırakmaz gitmez yalan "

Sustu o sustu benim dünyam sustu kelimelerim sustu renkler soldu

" Konuşsana lan şaka de "

Ahmet:"komutanım her şeye rağmen tedaviye tepki vermemiş yaklaşık 1 saat önce kalbi durmuş "

" Yalan söylüyorsun gidemez, yalan , yalan ,yalan"

Ahmet: " maalesef komutanım "

Canımdan Can gitmişti ben bitmiştim o gitmişti

Galip : " komutanım uyanın "

Gözlerimi açtığımda rüya olduğunu anladım ve derin bir nefes aldım

Galip: " komutanım burçin komutanımı normal odaya almışlar yanına gidecektik te gelecekmisiniz diye soracaktïm"

" Tamam siz gidin ben gelicem "

Yaşıyor diye geçirdim içimden yaşıyor gitmedi

Ardından içimdeki küçük doğan fısıldadı

" Bak o bırakmadı bizi "

Bırakmadı bırakmasın gitmesin bizden

Hızlıca abdest aldım ve şülür namazına durdum

" Allah'ım sen onu bana bağışladın dualarımı kabul ettin sana şükürler olsun"

Namazımı kılıp üstümü değiştirdim ve hastaneye gittim

Odaya girdiğimde bir yanında Sude yarbay diğer yanında atlas ve Arif albay vardı kenarda ise bizim tim

" Geçmiş olsun üsteğmenim"

Burçin : " heh sizi Allah gönderdi komutanım söyleyin şunlara beni hemen çıkartsınlar burdan"

" Dur hele daha yeni kendine geldin"

Saatler burçinin mızmızlanmaları ile geçtiğinde mecbur kafeteryaya indik

Bir şeyler atıştırırken Ahmet lafa girdi

Ahmet: " komutanım eğer şehit olursam bir yetim erkek çocuğunun ne isteği varsa giderin olurmu benim çektiklerimi çekmesin o"

" Nerden çıktı lan "

Ahmet: " vasiyetim dir komutanım "

Tam bir şey söyleyecek Ken birden silah sesleri sardı ortalığı

" Herkes iyimi "

Kafamı çevirmemle kendimden geçtim

Yüzbaşı Ahmet dolu vatan uğruna şehit düşmüştü

Yüzbaşı Ahmet dolu bir daha açmamak üzere hayata gözlerini kapadı