2. Bölüm

Devrim:ee hiç seni üzen bir kitap var mıydı ya da ağlatan

Eylem:var yani kitabı tekrar oku deseler okumam çünkü beni bitiren kitaplardı

Devrim:hangileri mesela seni çok üzen

Eylem:yere yakın yıldızlara uzak, emare, bilinmeyen bir kadının mektubu, son mesaj, kar küresi başka saymak istemiyorum

Devrim:hım bilinmeyen bir kadını okudum ama diğerlerini okumadım ama bilinmeyen bir kadının mektubu takıntılı piskopat bişey gibiydi yani üzülcek bişey yoktu

Eylem:bana üzücü geliyor her insana göre değişir

Devrim:evet gerçekten haklısın her insana göre değişir bide işin işine duygusallık modunu aktif ettikten sonra

Eylem:sen herkese böyle misin iyi mi davranıyorsun yoksa sevdiğin kişilere mi

Devrim:herkese böyle değilim tabi ki iyisi kötüsü var bunun benim iyi niyetimi kötüye kullananlar olabilir

Eylem:aynı zeyn gibi of ağlama modum geliyor

Devrim:zeyn kim bu arada?

Eylem:son mesajın bi karakteri ana karakter

Devrim:hım konusu ne

Eylem:sevdiği kadını ona söylediği yalanlarla iyi niyetini çalıyor kötüye kullanıyor kızın sonrada bi gece onu hiç habersiz şekilde terk ediyor ve kızı sonsuza dek acıya bırakıyor

Devrim:hay ben öyle karakterin neyse erkeklerden beklenir

Eylem:ama sende erkeksin unutma bunu

Devrim:evet bende bir erkeğim ama o şekilde habersiz şekilde terk edenlerin yani

Eylem:ayıp olmasın diye mi küfür etmiyorsun

Devrim:yani kızlara karşı nazik ve iyi olmaya çalışıyorum

Eylem:anladım tamam