15-Abluka altında bir gençlik...

Yusuf Balavna/Batı Şeria

16 Kasım 2023

"Saklanmaktan, kaçmaktan,direnmekten yoruldum.."

"..."

"Kendi ülkemin topraklarında özgürce yaşama mücadelesi vermekten yoruldum.."

Oturuyorduk.

Sessizce dertleşiyorduk Muhammedle.

Zaten ne yapabilirdik ki..

"Ben hiç özgürce koşup oynayamadım,annem her zaman askerler beni vurabilir diye izin vermedi."

"..."

"...Biz çocuk olmadık ki Muhammed.."

"Biz özgürce sokakta oyun bile oynayamadık Yusuf.."

"Biz çocuk olmadık ki."

Derin bir sessizlik oldu.

Bazen sessizlikler de çok şey anlatırdı.

"Olum o kadar da kötü değildi çocukluğumuz bee." Dedim biraz kafamızı dağıtmak için.

"Askerlere taş attığımız günü hatırlıyor musun?" Dedi o da gülerek.

"Evet,annem çok korkmuştu ama askerler koşup kaçmışlardı."

Dizlerimizi hafif bükmüş, kollarımızı dizlerimizin üzerinde sağ elimizle sol bileğimizi tutarak oturuyorduk.

Toz topraktı burası ama sorun değildi.

Gülerek yere baktı Muhammed, " O zamandan korkaklardı." Dedi.

Burukça gülümsedik.

"Sence bir gün...Taş atmaktan daha fazlasını yapabilir miyiz Yusuf?Gazzedekiler gibi?"

"Zaten bu mücadeleyi sürdürerek çok daha fazlasını yapıyoruz Muhammed. Dayanmak ne kadar zor biliyorsun..Ama unutma Rabbimiz Ali İmran suresi 160. ayette ne diyor 'Allah size yardım ederse artık sizi yenecek hiçbir kimse yoktur; eğer sizi yardımsız bırakırsa O'ndan sonra size kim yardım edebilir? Müminler yalnız Allah'a güvensinler"

Gülümsedi Muhammed ve derin bir iç çekti.

"Haklısın Yusuf..Ama bazen nefsimle olan bu mücadeleme yenilmekten korkuyorum.Baskı yüzünden isyan etmekten..İnan bana annemi yalnız bırakmak zorunda olmasam,hemen bugün karşılarına dikilip hakkı haykırmaya,kafama kurşun yiyip şehit olmaya hazırım."

Burukça gülümsedim.

"Küçükken de annen, büyü de mücahit ol diye dışarı çıkmanı istemiyordu." Dedim.

"Dimi?Yoksa o da beni feda etmeye hazırdır eminim."

Tekrardan sessizlik oldu.

Biz abluka altında doğan,abluka altında çocukluk geçiren ve gençliğini de bu baskılar arasında yitirenlerdendik.

"Henüz 19 yaşımı bitirip 20'ye gireceğim..Benim hayalimdeki gençlik bu değildi.." dedim bir anda.

"Benimde.." diye ekledi oda,tekrardan kısa bir sessizlik oldu.

Ama sonra "Yakışıklısında haa." Dedi Muhammed gülerken,eliyle omzumu sıvazladı.

Burukça gülümsedim.

"Sen?Senin düğün ne zamana kardeşim?" Dedim gülerek.

"Yaşım geldi değil mi?.." diye mırıldandı, ayakkabılarının ucuna bakarak.Sonra da sessizce devam etti, "Evlenmek istemiyorum sanıyor annem Yusuf,oysa ben.. düğünüm bu şekilde, böyle bir yerde olsun istemiyorum.."

Ağzımı açacaktım ki uzaklara bakarak devam etti.

"Biliyorum hepimiz normal hayatımıza devam ediyoruz,herkes evleniyor,bak, geçen Ahmet abi evlendi, şuan mutlu.Ama ben-özellikle son olaylardan sonra artan baskılarla- çok bunaldım be Yusuf...O kadar zor ki özgürce yaşayamamak.."

"Doğru..Haklısın.."

"Ama ben bütün bunların arasına evliliği sıkıştırmak istemiyorum.."

"..."

"Neyse boşver, düşünme bunları." Deyip omzuma hafifçe vurdu iki kez ve ayağa kalkarken "Hadi gidelim bizimkiler yalnız kalmasın,malum eve baskın yapmaları an meselesi." Dedi kafasını sallayıp.

Kafa sallayıp ayağa kalktım ve üstümdeki tozları sirkeledim.

Evlerimize giden yola sapıyorduk ki mahalleden Mustafa koşarak yanımıza geldi.

Nefes nefese kalmıştı.

"Noldu oğlum iyi misin ?" Diye sordum.

Ellerini dizlerine yaslayıp nefesini düzenleyince söylediği cümle kafamda uğuldarken donup kalmıştım.

Cümleyi idrak eder etmez var gücümle koşarken Mustafa'nın sesi hala kulaklarımda yankılanıyordu.

"Yusuf..Sizin.. Sizin eve geliyorlar.."

...