8.BÖLÜM

EFNAN ATAMAN

Hayat tesadüflerle doludur fakat benim hayatımda tesadüfe yer yoktu çünkü tesadüfler normal hayatlarda olurdu.

Duyduğum sesle olduğum yerde kalakaldım.Ne bana seslenen kişiye dönebiliyordum ne de ileriye bir adım atabiliyordum.Arkamdaki ses tekrar adımı söylediğinde arkamı döndüm ve oradaydı .Benim en büyük hayal kırıklığım oradaydı ,arkamdaki kişi Leyladan başkası değildi.Onu gördüğüm an yaşadığım şoku anlatamazdım.Ben şoke olmuş bir şekilde ona bakarken Leyla bana doğru yürümeye başladı .Onu yıllar sonra ilk kez emniyette görmüştüm ve o zaman da şoke olmuştum fakat şuan yaşadığım şok daha büyüktü çünkü o buradaydı,bizim yerimizdeydi.Leyla beni bulmuştu hemde siyah yıldızların yerine kadar bulmuştu.Ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyordum.İkimizin arasındaki sessizliği bozan Leyla oldu;

Leyla:Sarılalım mı?

Son derece duygusal bir cevap verdim;

Efnan:Hayır.

Leyla dediğim şeye şaşırmadı aksine bunu bekliyormuş gibi bakıyordu.

Leyla:5 yıl oldu Efnan birbirimizi göremediğimiz tam 5 yıl beni hiç mi özlemedin?

Efnan:Hayır.

Leyla:Ben çok büyük bir hata yaptım farkındayım.

Efnan:Hatanı bu kadar erken fark etmen güzel.

Leyla:Yüzüme bile bakmıyorsun Efnan.Ben senin en yakın arkadaşındım.

Tam Leyla'ya cevap verecektim ki Yaman'ın sesini duydum.Arkamı döndüğümde sadece Yaman değil bizimkilerin hepsi bize doğru geliyordu Savaş hariç.

Yaman yanımıza geldiğinde benim tam yanımda durup gözlerini Leyla'ya dikti.Leyla'yı onlara anlatmıştım fakat Leyla'yı daha önce hiç görmemişlerdi.Yaman'ı daha fazla meraklandırmamak için ona yanımdaki kişinin kim olduğunu açıkladım;

Efnan:Leyla Yılmaz.

Yaman benden duyduğu isim ile öylece kalakaldı.Söylediğim şeyin gerçekliğini sorgularken o kadar şaşırmıştı ki ağzını açıp tek kelime edemedi.Yaman hala duyduğu ismin şaşkınlığını yaşarken diğerlerine baktığımda onlarında şaşkınlıkla bize baktığını gördüm fakat aniden aklıma gelen şeyle Leyla'ya bakıp konuştum;

Efnan:Beni nasıl buldun.

Leyla: Bugün emniyette gördüm seni.Aradan ne kadar zaman geçerse geçsin görür görmez tanıdım.Kardeşimsin sen benim tabiki tanırım.

Yaman tam bir şey söyleyecekti ki onu elimle susturdum.

Efnan:Ve beni buraya kadar takip ettin.

Leyla:Seni tekrar kaybetmek istemedim Efnan.

Efnan:Hayatta her istediğimiz olmuyor.Bende seni tekrar görmek istemiyordum ama maalesef karşımdasın.

Leyla:Değişmişsin.

Efnan :Kimse durup dururken değişmez Leyla.

Leyla:Efnan...

Efnan:Ne istiyorsun?

Leyla:Seninle tekrar eskisi gibi olmayı.

Efnan:Üzgünüm Leyla ben 5 yıl önce doğum günümde beni kimsesiz bırakan hiç kimseyi affedemem.

Leyla son söylediğimle bana hüzünlü gözlerle bakarken Asil'in sesi yükseldi;

Asil: Sabah çıkan kayıp haberini sen mi yaptırdın?

Asil bunu Leyla'ya sormuştu.Leyla bana bakarak Asil'in sorusunu cevapladı;

Leyla:Evet .

Yaman:Sebep?

Leyla:Efnan 5 yıldır kayıp .

Yaman:5 yıl sonra mı aklınıza geldi?

Leyla:Ben çok pişmanım gerçekten. Ben sana yaptığım şeyin pişmanlığını hayatım boyunca yaşayacağım.Beni affetmeni beklemiyorum sadece ara sıra seni görmek istiyorum.

Meltem:Hangi tarafa kusuyoruz?

Aylin:Leyla'nın olduğu tarafa.

Yaman:Polislere Efnan'ı bulduğunu söyledin mi?

Yaman bunu söylerken bir elini benim omzuma koymuştu.

Leyla:Hayır polislere hiçbir şey söylemedim.Bugün Efnan'ı emniyette görünce dışarıda bekleyip sizi takip ettim.Savcı beni emniyette bekliyordu fakat onunla görüşmeye gitmedim. Efnan'ın tehlikede olduğunu düşünsem o an emniyette girip herşeyi anlatırdım ama ben sizi gördüm.Efnan daha önce hiç görmediğim kadar huzurlu görünüyordu.Eskiden hep yaşlarla dolu olan o gözlerin parlıyordu Efnan.Merak etme seni gördüğümü ,burada olduğunu hiç kimse bilmeyecek. Sana bana güven demiyorum güvenmemekte haklısın ama benim tek derdim iyi olman Efnan.

Efnan:Leyla...

Leyla:ailen mi?

Efnan:Yani... onlar beni hiç...

Leyla'nın ağzından çıkan tek bir kelime beni dünyanın en mutlu insanı yapabilirdi.Duymak istediğim tek şey ailemin beni merak ettiğiydi .

Leyla:5 yıl önce senin kaybolduğun günün akşamı sizin evin önündeydim. Onların kahkaha sesleri geliyordu Efnan.Senin baban hiç içmezdi ama sen kaybolduğun gün eve girerken onu gördüm elinde bir şampanya şişesi vardı.

Levent:Tamam! Bu kadar yeter.

Yaman:hadi herkes içeri .

Yaman:Efnan...

Yaman'a bakıp evet anlamında gözlerimi kapatıp açtım.Hepimiz içeri girince Leyla da gitti.Ailem ile ilgili duyduğum şeyler beni o kadar sarstı ki kalbimin en derinlerinde bir çıtırtı hissettim.Ben hiçbir zaman ailesi tarafından sevilen biri olamayacaktım. Aslında onlar hiçbir zaman bana sevgi göstermemişti beklenti içine giren bendim. Leyla umarım dediğini yapar ve yerimizi kimseye söylemezdi aksi takdirde başımıza neler geleceğini tahmin bile edemiyorum.

Beni daldığım düşüncelerden uyandıran şey kapının açılması oldu hepimiz kapıya baktığımızda gelen kişi Savaştı.Leyla gelmeden önce ben ona bakmaya gitmiştim fakat Leyla gelince konu dağılmıştı.Savaş bize bakınca bir şey olduğunu anladı.Bize sorgulayıcı bakışlar atmaya başlayınca Asil ona durumu açıkladı.

Asil:Leyla Yılmaz geldi.

Savaş:Ne?

Asil:yerimizi bulmuş.Kayıp ihbarını yapan da oymuş.

Savaş:Nasıl olur? Nasıl bulur yerimizi?

Levent:Bugün biz emniyetteyken bizi görmüş ve takip etmiş.

Aylin:Kimseye birşey söylemeyeceğini söyledi.

Meltem:Ve hiç inandırıcı değildi.

Yaman:Biz yinede önleminizi alıp kendimize kalacak bir yer ayarlayacağız.

Efnan: kimseye birşey söyleyeceğini sanmıyorum.

Bizimkiler yinede çok tedirgindi bunu gözlerinde görebiliyordum. Bende ortamdaki gerginliği biraz olsun dağıtmak için Yaman'a bakıp konuştum;

Efnan:Leyla kimseye bir şey söylemeyecek ve bende Yamanla konuşmuyorum.

Yaman:Ben ne yaptım şimdi?

Yaman ya sabır çekip buzdolabına doğru yürüdü.Buzdolabımız küçüktü ve elektrik ile çalışmıyordu. Yaman dolabı açınca yüzünü ekşitip yönünü bize çevirdi.

Yaman:Dolaptaki yumurtayı kim yedi?

Efnan:Ben yedim.

Yaman:Benim yumurtamdı o.

Efnan:Ne münasebet tavuğun yumurtası o.

Efnan:Tavuğun binbir emekle yaptığı yumurtaya da benim demezsin be ayıp.

Yaman:Sabah ki yumurtamdı.

Efnan:Sabah seni gördüm yumurtlamıyordun.

Asil:Ben yumurtanın hiçbir şeyi değilim ve yumurtayı tavuğun yaptığını düşünüyorum.

Levent:Ben Yaman'ın kardeşiyim ve yamanın yumurtlayabildiğini düşünmüyorum.

Aylin:O ne be fenomenlerin cinsiyet partileri gibi.

Meltem:Ben tavuğun hiçbir şeyi değilim ve yumurtayı kesinlikle tavuğun yaptığını düşünüyorum.

Yaman:Yeterrrr lan!!!

Yaman öyle bir kükredi ki hepimiz yerimize sindik.

Yaman:Yemin ederim deli olucam yeterrrr.

Asil'e yaklaşıp kulağına " daha yeni mi deliriyor "dediğimde yine ses tonumu ayarlayamamış ve fısıldayarak söylediğimi zannederken bağırmıştım.

Yaman:Efnan!

Üst düzey bir oyunculukla elimi yüzüme koyup sanki ağlıyormuş gibi bir sesle konuştum.

Efnan:Bağırma bana vicdansız adam.

Yaman:Dışarı çık konuşucaz.

Efnan :Şimdi de beni evden mi atacaksın?

Yaman:Ya sabır.

Efnan:Hepimize versin sabır.

Yaman :Yaman kışı geçirir ama yediği tribi unutmaz haberin olsun.

Efnan:Aferin böyle her yaptığın şeyi bana haber ver .

Yaman:Düş önüme Efnan!

Efnan:Önümüzden yürü kraliçem dersen gelirim.

Yaman:Efnan!

Efnan:Niye kızdın ki sen şimdi?

Yaman:Efnan bak sinirleniyorum artık.

Nihayet Yamanla dışarı çıktığımızda biraz ilerleyip bir köşede oturduk.

Yaman:Özür dilerim.

Yaman benim bir şey söylememi bekledi fakat ağzımı açık tek kelime etmedim.

Yaman:Bir şey söylemeyecek misin?

Efnan:Sen ne yaparsan hep iyiliğim için yaparsın biliyorum.

Yaman:Seni kırdım değil mi?

Efnan:evet.

Yaman:Ya bir gün gelip seni alırlarsa diye düşünmediğim tek bir gün yok.Korkuyorum Efnan hiçbir şeyden korkmayan ben seni bizden alacaklar diye çok korkuyorum.

Efnan:Kayıp ihbarını yapan Leylaymış.Leyla artık yerimi biliyor zaten merak etme başka kimse de beni aramaz.

Yaman:O an sinirden ne dediğimi bilmiyordum Efnan ama nolursa olsun sana o sözleri söylememeliydim.Özür dilerim beni affeder misin?

Ne zaman birine kırılsam onu affettiğimi ona direk söylemezdim.Biri benden özür dilediğinde eğer özrünü kabul ediyorsam beni öpmesi için yanağımı ona uzatırdım.Bu benim dilimde seni affettim demekti. Yaman bu huyumu iyi biliyordu.Bir kaç saniye yere bakıp yanağımı ona uzatınca yanağımı öpüp bana kocaman sarıldı. Sadece yanağımı değil saçlarımı da öpüp derin bir oh çekince kıkırdadım.

Sıkı sıkı sarılıp ayrıldığımızda bir süre daha orda oturmaya devam ettik.Bir süre sessizliğe gömüldüğümüzde sessizliği bozan ben oldum.

Efnan:Bazen onu rüyamda görüyorum ,babamı...

Bana sarıldığını gördüğümde daha uyanmadan rüya olduğunu anlıyorum.

Babam bana hayatım boyunca hiç sarılmadı Yaman.

Yaman:Efnan ben burdayım bitanem, biz burdayız.Senin ailen biziz.Sen kimsesiz değilsin. Senin kocaman bir ailen var.

Efnan:Seviyorum ha seni.

Yaman:Çok seviyorum ha seni.

Yaman beni taklit edince gülerek ayağa kalktım.

Efnan:Madem çok ısrar ettin beni eve kadar sırtında taşımana izin veriyorum.

Yaman kahkaha atıp ayağa kalktı ve bana sırtını döndü.

Yaman:Atlayın prenses.

Efnan:Teşekkürler şoför bey.

Yamanın sırtına atladığımda gülüşünü duydum.

Yaman:Ne demek efendim.

Nihayet eve vardığımızda bizimkiler hala uyumamıştı. Bizimkiler bize bakıyor,barışıp barışmadığımızı anlamaya çalışıyordu.Bizde bunu kullanıp biraz eğlenmek istedik.

Yaman:Efnan ben seni çok yanlış tanımışım.Affetme beni bende seninle konuşmak istemiyorum zaten.

Efnan:Yazıklar olsun sana .Yemedim yedirdim içmedim içirdim.

Yaman:Ne yedirdin be .Dolaba koyduğum yumurtamı bile yemişsin.

Efnan:Senin bir yumurtan yok Yaman. Ne yazık ki henüz yumurtlayamıyorsun.

Yaman:Benim yumurtama göz diken sensin.Kendini beğenmişin tekisin.

Efnan:Ben kendimi beğenmiş biri değilim ben sıradan bir insanım.

Efnan:Ama en ön sıradan.

Yaman kendini tutamayıp güldüğünde bende gülmeye başladım ve bizimkiler numara yaptığımızı anladı.

Levent:Yemin ediyorum üzerimden yük kalktı.

Aylin:Oh be sonunda.

Savaş:Biraz daha küs kalsaydınız Yaman'ın sinir sistemi çökerdi .

Meltem:Bir şey söyleyeyim mi sizin kavganız bile çok ironik.

Asil:Ben hala Yaman'ın yumurtlayamadığını düşünüyorum.

Asil'in cümlesi ile herkes gülmeye başladığında günü noktalamak için herkes yatağına girdi.Bugünlük bu kadar yeterdi.

                     SABAH 

EFNAN ATAMAN

Biz siyah yıldızlar olarak yeni bir soyguna hazırlanırken bir yandan da dün olanlar ile ilgili konuşuyorduk.Dün o hengamede kimse dikkat etmemişti fakat Leyla savcıyla görüşmek için emniyete geldiğini söylemişti.O savcı bizim hep gördüğümüz savcıydı. Kahretsin o adam beni mi arıyordu bunları yeni fark etmiş olmamıza inanamıyorum.Savcı dediğinde aklımıza gelmemişti fakat o gün savcı Leyla'yı sormuştu polislere.O savcı ile kaç kez diyaloğa girmiştim meğer adam beni arıyormuş kahretsin bu ara emniyete düşmesek iyi olur.

SAVCI AKGÜN MİRAN AGAHOĞLU

Hayatım boyunca hiçbir dosya için zor kelimesini kullanmadım fakat Efnan Ataman dosyası zor bir dosyaydı.Dosyayı aldığım günden beri gece gündüz çalışmama rağmen hala elimde elle tutulur bir şey yoktu.Tuttuğum dedektiften hala bir ses yoktu.Baba Kemal Ataman'ın bir şeyler sakladığına emindim fakat kanıtım olmadığı için onu birkaç gün nezarethanede tutup serbest bıraktık.Şu an ise tek umudumuz Leyla Yılmazdı sonuçta Efnan'ın en yakın arkadaşıydı.Mutlaka bize bir ip ucu verirdi vermeliydi.

SİYAH YILDIZLAR

Efnan:Yaman kapıda alarm yok değil mi?

Yaman:Hayır yok.

Efnan:Gerçi olunca da söylemiyorsun.

Yaman:Efnan!

Efnan:Tamam tamam birşey demedim.

Kapıyı açıp içeri girdiğimizde herkes odalara dağıldı fakat bizimkiler her zaman ki gibi hep bir diyalog halindeydi.

Levent:İnşallah yine yakalanmayız.

Meltem:Hırsızlık yaparken inşallah demek de...

Levent:Ben hep dua ederim ya.Özellikle de sevmediğim insanları görünce benden uzaklaşsınlar diye dua ederim.

Meltem:Fiziksel olarak yan yana olmak kimseyi yanyana yapmaz bazı insanlar ocak ve Aralık ayları gibidir. Ocak ve aralık da yanyanadır aralık ocağın tam arkasındadır hep fakat ocak bir kere bile dönüp aralığa bakmaz.

Asil:O nasıl söz be Meltem reis.

Levent:Ayrıca sen niye iki maske taktın boğulacaksın.

Meltem:Seninle aynı havayı solumamak için.

Levent:Allah Allah ben nefes alıp verirken oksijen kullanıyorum Meltem sen ne kullanıyorsun?

Meltem:Tercih meselesi ya ben kükürt kullanıyorum.

Yaman:Herkes işine baksın. Bir an önce işimizi halledip çıkmamız lazım.

Levent:Müzik açalım mı?

Aylin:Sezen aksu açalım biraz kederleniriz.

Meltem:Sezen Aksu mu?

Asil:Siz hiç gece Sezen Aksu açıp yaşayamadıklarınızı düşündünüz mü?

Hepimiz sessizliğe gömülünce Asil cümlesini tamamladı;

Asil:Ben düşünmedim yapmayın oğlum öyle şeyler.

Hepimiz Asil'in dediğine kahkaha atınca Yaman'ın sesi yükseldi;

Yaman:Toparlanalım artık hadi.

Savaş:Birazdan çıkacağız.

Aylin:Abi ev ev değil hazine. O kadar güzel mücevherler var ki gözlerim kamaştı.

Asil:Benim de seni görünce gözlerim kamaşıyor güzelim olur öyle şeyler.

Aylin:Yaaa çok seviyorum seni Asiiiil.

Asil:Ben daha çok seviyorum.

Yaman:Hadi çıkmamız gerekiyor.

Efnan:Emniyete düşersek biteriz acele edin.

Savaş:Merak etmeyin hergün emniyete düşecek değiliz.

Yaman:O savcıyı Efnan'dan uzak tutmamız gerekiyor.O yüzden çok dikkatli olun.

Meltem:Çıkalım o zaman.

EFNAN ATAMAN

Kapıyı açmak için elime kapıya attım fakat o an çok kötü bir şey oldu.Ben çok saçma bir şey fark ettim kapı kilitliydi hemde dışarıdan.

Efnan:Yaman kapı kilitli.

Yaman:Ne? Nasıl olur?

Yaman kapıya yaklaşıp açmaya çalıştı fakat boşunaydı birisi kapıyı üzerimize kitlemişti.

Meltem:Ev sahibi gelmiş olamaz şu an bu şehirde bile değil.

Aylin:Kim kitledi bizi buraya o zaman?

Savaş:Bilmiyorum ama ortada bir şeyler dönüyor. Bizi kitleyen kişi eve bile girmeden bizi nasıl gördü? Eve girerken bizi kimsenin görmediğine eminim.

Levent:Efnan sen her Kapıyı açıyorsun bunu açamaz mısın?

Efnan:Kapının kilitli olduğunu fark ettiğimden beri deniyorum fakat olmuyor daha önce hiç görmediğim bir kilit sistemi bu.Sanki bizi buraya kilitleyen kişi aramızdan birinin kapı açabildiğini biliyormuş da açamayacağımız bir kilit koymuş gibi.

Yaman:Tamam herkes sakin olsun halledicez.

Yaman'ın halledicez demesiyle kapının dışardan açıldığını duyduk.Şu an gelen kişi bir seri katil bile olabilirdi, o yüzden hepimiz endişeyle kapıya baktık ve gelenler polislerdi. Açıkçası polislerin geldiğine sevinmiştim çünkü bizi buraya kitleyen kişi sıradan biri değildi biliyordum.Sıradan biri öyle bir kilit takamazdı.Bu işte bir bit yeniği olduğunun hepimiz farkındaydık.Bu aralar emniyete düşmesek iyi dediğim günün sabahı yine emniyete götürülüyordum fakat emniyet şu an bana en güvenli yer gibi geliyordu. Umarım o savcı ile karşılaşmam.

2 SAAT SONRA

EFNAN ATAMAN

Emniyete geldiğimizde hepimiz etrafa bakıyor o savcının burada olmaması için dua ediyorduk tam onu etrafta göremeyince rahatlamıştık ki savcıyı emniyet müdürünün odasından çıkarken gördük. Savcı bizi görünce bizim olduğumuz tarafa doğru yürümeye başladı.Yanımıza geldiğinde hepimiz yüreğimiz ağzımızda ona bakıyorduk ki konuşan savcı oldu;

Akgün:Hırsızlıktan burada olduğunuzu bilmek zor değil .

Efnan:Bende sizin savcı olduğunuz için burda olduğunuza biliyorum.Zeka deyince de benle siz savcım.

Akgün:Bu sefer nasıl yakalandın yine mi kapıyı açamadın?

Efnan:Girerken açtım da çıkarken açamadım ya.

Savcı bana bakarken gülmek ve sinirlenmek arasında kalmış gibiydi tam ağzını açıp birşey söyleyecekti ki şu an sesini duymak isteyeceğimiz son kişinin sesini duyduk.Birisi savcıya sesleniyordu ve bu kişi Leyladan başkası değildi.Sesin geldiği tarafa baktığımda Leyla yanımıza geliyordu.Yürüyüp tam yanımızda durduğunda gözleri benle savcı arasında gidip geliyordu.İçinde bulunduğum duruma inanamıyorum resmen bir yanımda beni arayan savcı, bir yanımda benim kayıp ihbarını yapan Leyla ve yanlarında tekrar ve tekrar Hırsızlıktan yakalanan ben.

Akgün:Hoş geldiniz Leyla Hanım.

Leyla:Hoş bulduk.

Aylin:Hoş mu geldi?

Meltem:Hoş mu buldu?

Savaş:Biraz sakin mi olsak ?

Aylin:Bari mücevherleri alabilseydik, çok güzellerdi.Hayatımda gördüğüm en güzel şeyi orda bıraktım.

Efnan:Ordakilerden daha güzel bir şey göreceğimi zannetmiyorum.

Akgün:O kadar şey çalıyorsun bir ayna çalamadın mı?

Savcı cümlesini söyleyip Leyla ile beraber yanımızdan ayrıldıktan sonra bizde ifade verip serbest bırakıldık zaten kapının kilitli olduğunu fark edince o evden aldıklarımızı da geri bıraktık çünkü şuan daha büyük bir sorunumuz vardı.Birisi bizimle uğraşıyordu ve bununla yapan kişi sıradan biri değildi.

Emniyetten ayrıldıktan sonra bizim eve gitmeyip sabah yakalandığımız o eve tekrar gitmeye karar verdik.Polisler bizi götürürken aklımıza gelmemişti fakat kilit normal bir kilit değildi.Aslında o eve gidip kilide bakmak Yaman'ın fikriydi.

Yaman:Anahtar değildi o başka bir şeydi.Polisler kilidi açtı ama kilit sistemini sökmediler.Birisi biz girdikten sonra kilit sistemi takmış Anahtarlı olmayan bir kilit sistemi.Nasıl yapabilirler bunu? O kadar kişiyiz nasıl kimse sesi duymadı?

Efnan:Birazdan öğreniriz.

EFNAN ATAMAN

Nihayet eve vardığımızda hepimiz kapıya koştuk fakat kapının kilit sistemine baktığımızda hepimiz olduğumuz yerde kalakaldık.Kahretsin bu nasıl olabilir?Kapının kilidinde ki amblem...O mide bulandırıcı amblem onların amblemiydi. Onlar...

herkese merhaba kurgumun 8.bölümüne Hoşgeldinizzzz ❣❣❣ umarım beğenirsiniz okuyan zaman ayıran Herkese kocaman sevgiler 🌸 oy ve yorumlarınızı bekliyorum aşklarım 🤍