1. BÖLÜM

Zeynep İzgi'nin (Mermi) Ağızından;

Ben Zeynep İzgi, Namı değer 'Mermi'

Annemin prensesi babamın aslan kızı, koskoca F-16 savaş uçağının pilotuydum.

Sabah olmuştu Trabzon'da, klasik bir yağmurlu güne uyanmıştım, ah karadeniz, kim bilir hangi sevdalılar ayrıldıda sen böyle ağlıyorsun.

Karadeniz'de bir söylenti vardır, ne zaman bir yağmur yağsa sevdalı bir çiftin ayrılmasına üzülüp yağdığı denir.

"Zelişş, kızım kalk hayde kahvaltı hazır, seni bekliyoruz babanla"

Annemin bağırmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım, bağırarak "geliyorum anne şimdi siz başlayın" dedim.

Elimi yüzümü yıkadım, sonra üzerime siyah bir sweatshirt ve siyah bol paça pantolon giydim, annemlerin yanına gittim.

Babamın yanağından öptüm, bir ekmek parçası koparıp tavadaki muhlama'ya bandırıp ağzıma attım.

Annem "Zeynep ! kızım ayakta yeme, geç masaya yavrum" dedi sevecen bir şekilde.

Ağzım tıka basa dolu bir şekilde anneme "olmaz anne geç kaldım şimdi, kızlar beni bekliyor kafeye gideceğiz, dışarıda atıştırırım birşeyler hadi kaçtım" dedim ve annemin'de yanağından öptüm.

Annem "deli kız, dikkat et kendine" dedi.

Babam "canım, benim aslan kızıma kim birşey yapabilirki yaparlarsada benim kızım ona günlerini gösterir sen merak etme" dedi.

"Haklısın baba, neyse ben kaçtım görüşürüz" dedim ve evden çıktım.

Kafeye doğru giderken önümü siyah veto bir minibüs kesti.

Minibüs'ün içinden siyah takım elbiseli iki tane orta yaşlı adam indi ve yanıma geldiler.

Adamlardan biri bana "arabaya geç" dedi.

"Siz kimsiniz ?" diye sordum.

Adamlar ceplerinden cüzdanlarını çıkardı ve MİT kimliklerini gösterdiler.

Hassiktir, en büyük hayalimdi bu.

Daha doğrusu herkesin hayalidir Mit tarafından gizli bir göreve çağrılmak.

Ama beklenmedik bir anda gelince insan ister istemez korkardı.

Kendime geldim ve adamlarla beraber minibüs'e bindik.

Minibüste benim gibi gizli görev için toplanan benimle beraber 5 kişi vardı.

Şuanda görev için toplanan 2 kız 3 erkek vardı.

Hepimiz gizli görev için toplandığımızı biliyorduk, ama görevin ne olduğunu bilmiyorduk.

Adamlardan birine "görevimiz ne, bu kadar kişiyi neden topladınız ?" diye sordum.

Adam "bizim bir bilgimiz yok, karargah'ta öğreneceksiniz ne için toplandığınızı, şimdi sessiz olun" dedi otoriter bir şekilde.

Adamın dediğinden sonra sustum ve karargah'a gitmeye devam ettik.

                               🤍

MİT karargâhındaydık, 5 kişi bir odaya getirilmiştik.

Mavi gözlü, kumral çocuk "bizi buraya neden getirdiler, cevap verin bize" dedi bağırarak.

"Kimse yok mu burada ?, bizi ne için topladıklarını söyleyecek bir müslüman evladı yok mu ?" dedi yine kumral, mavi gözlü çocuk.

Kapı açıldı ve hepimiz ayağa kalktık.

Albay "merhaba asker" dedi.

Hep bir ağızdan "sağol" dedik bağırarak.

"Oturabilirsiniz arkadaşlar" dedi emir veren bir ses tonuyla.

Hepimiz oturduk, albay "sizi buraya niçin topladığımızı merak ediyorsunuzdur diye düşünüyorum" dedi.

Derin bir nefes aldı ve sözlerine şöyle devam etti "buraya gizli bir görev için getirildiniz ölüm timi, komutanınızla dün görüştük, bu görevden haberi var, merak ettiğiniz başka bir konu var mı ?" dedi ciddi bir şekilde.

Kumral çocuk ayağa kalktı, bağırarak "Ben Teğmen Rüzgar Koraslan, komutanımızla ne zaman tanışacağız peki ?" diye sordu.

Albay "yarın tanışacaksınız, sizin için bir ev tuttuk, hepiniz görev bitene kadar orada kalacaksınız, ailelerinizle şimdiden vedalaşın, bu görev uzun sürebilir" dedi.

Ayağa kalktım, bağırarak "Ben F-16 Savaş Uçağı Pilotu Zeynep İzgi, görevimizin ne olduğunu açıklar mısınız lütfen ?" dedim.

Albay derin bir nefes vererek anlatmaya başladı "göreviniz, büyük bir suç çetesini çökertmek ölüm timi, bu çete bölünmüş bir şekilde farklı farklı suçlar işliyorlar, sizin göreviniz o çeteleri yok etmek" dedi.

Adının rüzgar olduğunu öğrendiğim çocuk albay'a "Peki bu ciddi görev için bizleri neden seçtiniz ?" diye sordu.

Bu ayriyeten benimde merak ettiğim bir konuydu.

Albay "Sizleri araştırdık, dosyalarınızı, daha önceki görevlerinizdeki başarılarınızı, özel hayatlarınıza... Hepsine baktık ölüm timi"

Yine derin bir nefes vererek şöyle devam etti sözlerine albay "Az önce dediğim gibi ailelerinizle şimdiden vedalaşın, son kez anne babanıza sarılın ve öpün, bu görevden sağ çıkamayabilirsiniz, şehit olabilirsiniz ölüm timi, bu yüzden ailelerinizle son gününüzü geçirin, şimdi gidebilirsiniz" dedi ve çıkmamız için kapıyı gösterdi.

Albay bir konuda haklıydı,'şehit olabilirdik', bu yüzden eve gidip bugünümü annem ve babamla birlikte geçirme kararı aldım.

Bizde karargahtan çıktık ve evlerimize gitmek için dağıldık.

                               🤍

Sabah olmuştu, yine yağmur yağıyordu, ama bu sefer benim için yağıyordu, bugün göreve gidecektim ve ailemden ayrılacaktım.

Üstüme siyah bir gömlek önü açık, içine beyaz bir tişört, siyah bir pantolon giydim ve valizimi alıp oturma odasına geçtim.

Annem "Zeynep'im dikkat et kendine kuzum olur mu" dedi gözleri dolarak.

Anneme "tamam, kendime dikkat ederim anne, ama sen böyle yaparsan bende ağlarım" dedim gözlerim dolarak.

Babam anneme "canım, bizim kızımız göreve gidecek, o görevi hakkıyla başaracak merak etme sen" dedi gururla.

"Babam haklı anne, neyse hadi ben kaçtım görüşürüz" dedim ve evden çıktım.

Eğer evde fazla dursaydım ağlardım, çünkü annemin ağlamasına dayanamıyordum.

Beni bekleyen siyah pasat'a bindim ve görev için tutulan eve doğru yola çıktık.

                               🤍

Görev için tutulmuş 3+1 eve gelmiştim sonunda.

Ev siyah, beyaz ve gri renklerle dekore edilmişti, ferahtı, 3 odada ikişerli yataklar vardı.

Odalar paylaştırılmıştı, valizimi odama koydum.

Benim oda arkadaşım ise sürekli kafasını bilgisayarından kaldırmayan bir kızdı, timin hackeriydi sanırım, onunla anlaşmam biraz zor olacaktı, buna emindim.

5 kişi oturma salonundaydık, kimse konuşmuyordu, ortam çok sessizdi ve komutanımız hâlâ gelmemişti.

Sessizliği bozmak için "Eee, niye herkes bu kadar sessiz ?, tanışmayacak mıyız ?" diye sordum.

Bilgisayarından kafasını kaldırmayan kız "gerek var mı, kısa bir süre için göreceğin insanlarla tanışmaya" diye sordu.

Soğuk nevale, sanki ben sana çok bayılıyordum.

Bide bu kız benim oda arkadaşımdı değil mi ?, kahretsin.

İnsan görünümlü robot.

"Hadi tanışalım" dedi, dün adının rüzgar olduğunu öğrendiğim çocuk, "Ben Teğmen Rüzgar Koraslan, sizler kimsiniz ?" diye sordu.

"Ben F-16 Savaş Uçağı Pilotu Zeynep İzgi" dedim heyecanla.

Bir diğer soğuk nevale gözüken çocuk "Ben Asteğmen Miran Taşkın, memnun oldum" dedi ciddi bir şekilde.

Miran'ın yanındaki ve ona tıpatıp benzeyen çocuk "Ben Asteğmen Kağan Taşkın, bende tanıştığımıza memnun oldum" dedi neşeyle.

Rüzgar merakla kağan'a "siz birbirinize çok benziyorsunuz, kardeş misiniz acaba ?" diye sordu.

Miran "evet, o benim ikizim kağan, abisiyim ben onun" dedi gülümseyerek.

Kağan "atma be, sadece benden 10 dakika büyüksün" gülerek.

Soğuk nevale kız "Ben Hacker Arya Demirci, memnun oldum" dedi soğuk bir şekilde.

"Şu meşhur komutan nerde acaba, gelse de bi tanışsak" dedi kağan.

Harbiden komutan neredeydi, bugün gelmesi gerekiyordu.

Arya "siz o komutanı bugün beklemeyin bence, baksanıza güneş battı, akşam oldu, yarın gelir belki" dedi soğuk bir şekilde.

"Neyse, ben odadayım birşey olursa seslenin" dedim ve odama geçtim.

'Şahlanış Marşı'nı' açtım ve şınav çekmeye başladım.

30 şınav çektikten sonra, saate baktım, 20.30'du, yarım saatte mekik çekecektim, uygun pozisyonu aldım çekmeye başladım.

Zaman ne kadar çabuk geçmişti bilmiyorum, 39 mekik çekmiştim tam son mekiğimi çekerken ayaklarımın ucuna basan birini hissettim, postalları ağırdı, kafamı kaldırınca adamla göz göze geldik.

                                🤍

Evett, yeni kurgumun ilk bölümüyle ben geldim dostlarım.

Bölümü nasıl buldunuz ?

Umarım beğenmişsinizdir.

Sizce bundan sonra neler olacak ? Yorumlara yazın 😅

Neyse, çok uzattım, 2. Bölümde görüşmek üzere hoşçakalın ☘️