Ben Şevval. Henüz on altı yaşındayım ama yaşadıklarım, omuzlarıma yaşımdan büyük yükler yüklemiş durumda. Annem öldüğünde, sadece on yaşındaydım. O gün bugündür, evimizde ne düzen kaldı ne de huzur. Annemin ardından, babamın üzerine kuma olarak gelen Hanife kadın, beni hiçbir zaman sevmedi. Bunu biliyorum, hissediyorum. Oysa annem... Annem bambaşkaydı. Annem ince uzun boylu, yüzünde her zaman bir bahar esintisi taşıyan, kocaman yürekli bir kadındı. Saçları koyu kestane, gözleri zümrüt gibi parlayan bir yeşildi. Abilerime düşkündü; başlarına bir şey gelecek diye gözüne uyku girmezdi. Bizimle güler, bizimle ağlardı. Annem, evimizin kalbiydi. Ama şimdi... O kalp durmuştu. Hanife kadın bambaşkaydı. Soğuk, otoriter ve hep hesap kitap içinde biriydi. İşin doğrusu, bu evde kimsenin ondan hoşlandığını sanmıyorum, ama babam sessiz. Belki annemin yokluğunun ağırlığı altında eziliyor, belki de buna boyun eğiyor. Ama benim, asla boyun eğesim yok! Yine çağırdı beni. “Şevval! Gel ortalığı toparla!” diye seslendi salonun bir köşesinden. Sesindeki buğulu ton, her zamanki gibi mideme bir yumruk gibi oturdu. Oysa ortalığı kimin dağıttığı belli; kızlarıyla, gelinleriyle sabahtan akşama kadar oturup dedikodu yapar, her yanı karmakarışık ederler. Ama iş temizliğe, düzenlemeye gelince iş hep bana kalır. Neden onlara söylemez? Neden hep ben? Bilmiyorum. Ya da biliyorum ama kabul etmek istemiyorum. Çünkü benimle uğraşmaktan, bana yük olmaktan keyif alıyor. Ayağa kalktım. Hızlıca salona yöneldim. Yerlerde, halının üzerinde çay bardaklarının izleri, tabakların dökülen kırıntıları vardı. Pencereler, günlerdir silinmemiş gibi kir içindeydi. Derin bir nefes aldım. “Yapacağım,” dedim kendi kendime, “Ama bir gün bu evden çıkıp gideceğim ve hiçbir şey beni geri getiremeyecek.” Bir köşede, yavaşça yere çömelip camları silmeye başladım. Ellerim çalışıyordu ama zihnim annemdeydi. Annem olsaydı... Şimdi yanıma oturur, belki de sessizce saçlarımı okşardı. Gözlerim doldu. Ama ağlamayacaktım. Hanife kadın gözyaşlarımı görse, bunu bile bir zafer sayardı. Son camı sildiğimde bir nefeslik mola verdim. Salondaki sesler kulaklarımda uğulduyordu. Kendi aralarında konuşuyor, arada dönüp beni işaret ediyorlardı. Ama duymuyordum artık. Annem gibi olmayı hayal ettim bir an. Güçlü, sevgi dolu, kendi ayakları üzerinde duran bir kadın... Belki bir gün... Ama o gün çok uzak gibi görünüyordu.

❄️🩰 RUS MAFYA LİDERİ VIKTOR VOLKOV & BALERİN VERA VASILIEVA Bir mafya dünyasında, zarafetin ve karanlığın çarpıştığı tutkulu bir hikâye. Rus Mafya & Balerin & Romantizm | Romantik Gerilim | Bilinmeyen Aile "Buzla kaplı bir kalp, güneşin sıcaklığına dayanamaz. Peki buz eridiğinde geriye ne kalır?" Vera Vasilieva, New York’un parlayan bale yıldızıyken, büyükannesinin ani ölümüyle hayatı altüst olur. Rusya’ya dönüşü, onu sadece geçmişin gölgeleriyle değil, aynı zamanda ölümcül bir mafya ağının merkezindeki gerçeklerle yüz yüze getirir. Hayatla arasındaki tek bağ olan bale tutkusuna tutunmaya çalışırken, karşısına Viktor Volkov çıkar. Soğuk. Güçlü. Tehlikeli. Ama aynı zamanda Vera’nın kalbine işleyen, unutulmaz bir adam. Bu karşılaşma bir rastlantı değil—kaderin karanlıkla yazdığı bir senaryo. Viktor sadece bir mafya lideri değildir; Vera’nın yavaş yavaş çözülen kalbinin tek ışığıdır. Vera onun güneşi olurken, ikisi de geri dönülmez bir yolculuğa sürüklenir. Ve bu hikâyede aşk, yalnızca bir duygu değil—bir meydan okuma, bir savaş haline gelir. "Sen hayatımda eksik olan her şeyi tamamlıyorsun, Vera." – Viktor Volkov "İlk öptüğüm erkek sensin, Viktor." "Tek öptüğün, hatta son öptüğün de ben olacağım, moya malyshka."

Korktuğu bir hayata esir olmamak için yangından kaçtı Züleyha! Kanından olanların biçtiği kaderde yanmamak için ateşin kollarına kendi ayaklarıyla koştu. Evim dediği yerde, kurban olarak kendini adadıklarını öğrendiğinde nereye tutunduğunu bilmeden bir dalı avuçladı. Kütahya`nın küçük bir kasabasından, Adana`nın kavurucu topraklarına sürüklendi. Zalimliği dillere düşmüş, adına türlü kötü sıfatlar eklenmiş bir adamın koynuna bıraktı kaderi Züleyha`yı. Bu bir kaçış hikayesiydi aslında. Minik bir bebeğin arşı titreten ağlayışlarıyla kavuşma yazıldı kaderlerine. Küçük bir bebeğin masumiyetine ödüldü Züleyha... Doğurmadan anne olmayı öğrendi. Zalim bilinen bir mazluma yaşam verdi. Bir masuma yuva , bir zalime şifa , kendine umman oldu Züleyha! ............................... Bu bir Girdap! Aşkın, ailenin, sevginin, sadakatin, sınırsız merhametin içine kapılacağınız, kapıldıkça kendinizi sayfalarda bulacağınız eşsiz bir Girdap...

İki kız kardeşin acılarla dolu hayatı. Onların hayatlarını mahveden iki erkek kardeş. Bu mahkumiyet ne zaman bitecek? İki kız kardeş ne zaman özgürlüklerine kavuşacak? Ve bu kaçış nerede son bulacak? İki Türkmen kız kardeş olan Hümeyra ve Hazel`in zorluklarla dolu kaçış macerasına hepinizi davet ediyorum. Biri gidecek diğeri kalacaktı. En kötüsü de ikisi de acı çekmeye devam edecekti. Bu Hümeyra ve Hazel`in zorluklarla dolu hikayesiydi. Oy ve bol bol yorum atmayı unutmayın lütfen. 😊🔥 🌸🌸🌸

Sevdiği adam tarafından terkedilen Sare şehri terkeder ve kader yıllar sonra onu şehre geri döndürecek hamleyi yapar. Sare geri döndüğünde onu terkeden adama ikinci bir şansı verecek mi yoksa yeni aşkın kapılarını mı aralayacak.