5. Bölüm

5.BÖLÜM

Hayatın acıları artık bana bir hiç gibi geliyordu boş sokaklar, boş insanlar, kimsesizlik. Beni vuran kişiyi az çok tahmin edebiliyordum ama en son doğum günümü mahfetiğinde görmüştüm,babam olabilirdi ya da bir baskası ama bunu bana niye yapsınlarki yani benim bir düşmanım yok.

Camdan dışarı baktığımda içeri Tufan'ın girdiğini gördüm yanımdaki sandelyeyi çekip oturdu, ben ona bakmıyordum ama o bana baktığını biliyordum.

"Bulabildinizmi?"dedim .ona doğru bakarak

"Hayır"dedi.pişman bir şekilde.

"Ben... Az çok tahmin ediyorum "dediğimde kaşları çatıldı.

"Kim? senin düşmanın mı var"dedi.

"Hayır, yani beni ilk defa vurmamıştı"dedim.

"Nasıl yani, bu kim söylesene"dedi ayağa kalkarak.

"Babam "dedim.

Gözlerim dolmuştu ama ağlamayacağım ağlamayacaktım, tufan ne diyeceğini bilmiyordu ,gerçi bende bilmiyordum.

"Annem...annem nasıl?"dedim.

"İyi,bir şekilde ikna etim"dedi.

O sırada içeri sekiz, dokuz yaşlarında küçük bir kız çocuğu girdi içeri ardından bir kadın girdi.

"Durmuyordu bende getirmek zorunda kaldım"dedi kadın.

"Tamam sen çıkabilirsin"dedi tufan,ardından kadın odadan çıktı.

Küçük kız koşarak tufana sarıldı sanırım bu rüyaydı,tufan kardeşine sıkı sıkı sarılırken gözleri bana döndü.

"Bu kim abi"dedi .

"Tanıştırayım,bu kız Mine,bu küçük kızda rüya "dedi gülümseyerek

"Bu senin kardeşin mi ay aynı sana benziyo"dedim.

Rüya hemen abisinin kucağundan inip yanıma geldi ve elimi tutu,

"Neden buradasın hastamı oldun"dedi,endişeli bir sesle

"Evet biraz hasta oldum "dedim gülümseyerek.

"Sen abimi tanıyormusun ?"diye sordu.

"Evet dün tanıştık"dedim.

"Rüya hadi gel abicim dinlensin sonra seninle oyunlar oynar"dedi.

Rüya hemen elimi bırakıp abisinin yanına koştu ve bana el sallayıp ikiside odadan çıkmıştı.

1 HAFTA SONRA

Hava yağmurluydu, bu gün tufanla hastaneden çıkmıştık o beni anneme bırakacaktı arabaya doğru yürürken yağmurun atıştırdığını gördüm tufan sürücü koltuğuna binmeden önce benim kapımı açtı sonra sürücü koltuğuna oturdu bende yolcu koltuğa bindiğimde tufan arabayı çoktan çalıştırmıştı yolda konuşmamıştık ama en son tufan dayanamayarak .

"İyimisin?"dedi.

"İyiyim"dedim. ve başımı cama doğru yaslayıp dışarı bakmaya başladım.hastanede çok sıkılmıştım ve bir hafta sonra artık hastaneden çıkmıştım.eve geldiğimizde Tufan hemen arabadan inip kapımı açtı ve elini ban'a uzatı elini tutarak arabadan indim,annem hemen evden çıkıp yanıma koştu ve bana sıkıca sarıldı yarama dikat ediyordu.

"Teşekkürler ederim oğlum kızıma yardım etiğin için"dedi annem minetar bir şekilde.

"Bişey değil teyzeciğim "dedi.

"Gel oğlum yemek yapmıştım beraber yeriz"dedi annem, sanırım beni unutular.

"Teşekkürler teyzeciğim benim işlerim var bir ara gelirim"dedi.

"Tamam oğlum görüşürüz "dedi tufan elini salayıp arabasına bindi ve gitti.

Annem hemen koluma girip eve doğru yürüdük.